Purcell was a small, fussy man; red

Purcell was a small, fussy man; red cheeks and a tight melonlike stomach. Large glasses so magnified his eyes as to give him the appearance of a wise and kind owl.

He owned a pet shop. He sold cats and dogs and monkeys; he dealt in fish food and bird seed, prescribed remedies for ailing canaries, on his shelves there were long rows f cages. He considered himself something or professional man.

There was a constant stir of life in his shop. The customers who came in said: “Aren’t they very cute! Look at that little monkey! They’re sweet”.

And Mr. Purcell himself would smile and rub his hands and nod his head.

Each morning, when the routine of opening his shop was completed, it was the proprietor’s custom to perch on a high stool, behind the counter, unfold his morning paper, and digest the day’s news.

It was a raw, wintry day. Wind gusted against the high, plateglass windows.
Having completed his usual tasks, Mr. Purcell again mounted the high stool and unfolded his morning paper.
He adjusted his glasses, and glanced at the day’s headlines.

There was a bell over the door that rang whenever a customer entered.
This morning however, for the first time Mr. Purcell could recall, it failed to ring.
Simply he glanced up, and there was the stranger, standing just inside the door,
as if he had materialized out of thin air.

The storekeeper slid off his stool.
From the first instant he knew instinctively,
that the man hated him; but out of habit he rubbed his hands,
smiled and nodded.

“Good morning”, he beamed. “What can I do for you?”

The man’s shinny shoes squeaked forward. His suit was cheap, ill-fitting, but obviously new. Ignoring Purcell for a moment, he looked around the shadowy shop.

“A nasty morning”, volunteered the shopkeeper. He clasped both hands across his melonlike stomach, and smiled importantly. “Now what was it you wanted?”

The man stared closely at Purcell, as though just now aware of his presence. He said, “I want something in a cage”.
“Something in a cage?” Mr. Purcell was a bit confused. “You mean – some sort of pet?”
“I mean what I said!” snapped the man. “Something in a cage. Something alive that’s in a cage”.
“I see,” hastened a storekeeper, not at all certain that he did. “Now let me think. A white rat, perhaps? I have some very nice white rats”.
“No!” said the man. “Not rats. Something with wings. Something that flies”.
“A bird!” exclaimed Mr. Purcell.
“A bird’s all right”. The customer pointed suddenly to the cage which contained two snowy birds. “Doves? How much for those?”
“Five-fifty,” was prompt answer. “And a very reasonable price. They are fine pair”.
“Five-fifty?” The man was obviously disappointed. He produced a five dollars bill. “I’d like to have those birds. But this is all I’ve got. Just a five dollars”.
Mentally, Mr. Purcell made a quick calculation, which told him that at fifty cent reduction he could still reap a tidy profit. He smiled kindly “My dear man, if you want them that badly, you can certainly have them for five dollars”.
“I’ll take them”. He laid his five dollars on the counter. Mr. Purcell unhooked the cage and handed it to his customer. “That noise!” The man said suddenly. “Doesn’t it get on your nerves?”
“Noise? What noise?” Mr. Purcell could hear nothing unusual.
“Listen”. The staring eyes came closer. “How long do you think it took me to make that five dollars?”
The merchant wanted to order him out of his shop. But oddly enough, he couldn’t. He heard himself asking, “Why-why, how long did it take you?”
The other laughed. “Ten years! At hard labor. Ten years to earn five dollars. Fifty cents a year”.
It was best, Purcell decided, to humor him. “My, my! Ten years. That’s certainly a long time. Now –“
“They give you five dollars,” laughed the man, “and a cheap suit, and tell you not to get caught again”.
The man swung around, and stalked abruptly from the store.
Purcell sighed with sudden relief. He walked to the window and stared out. Just outside, his peculiar customer had stopped. He was holding the cage shoulder-high, staring at his purchase. Then, opening the cage he reached inside and drew out one of the doves. He tossed it into the air. He drew out the second and tossed it after the first. They rose like balls and were lost in he smoky gray of the wintry city. For an instant the liberator’s silent gaze watched them. Then he dropped the cage and walked away…
“Caged” L. E. Reeve

for example “Caged” L. E. Reeve
Example of the analysis of the text :
Purcell was a small, fussy man; red cheeks and a tight melonlike stomach. Large glasses so magnified his eyes as to give him the appearance of a wise and kind owl.

He owned a pet shop. He sold cats and dogs and monkeys; he dealt in fish food and bird seed, prescribed remedies for ailing canaries, on his shelves there were long rows f cages. He considered himself something or professional man.

There was a constant stir of life in his shop. The customers who came in said: “Aren’t they very cute! Look at that little monkey! They’re sweet”.

And Mr. Purcell himself would smile and rub his hands and nod his head.

Each morning, when the routine of opening his shop was completed, it was the proprietor’s custom to perch on a high stool, behind the counter, unfold his morning paper, and digest the day’s news.

It was a raw, wintry day. Wind gusted against the high, plateglass windows.
Having completed his usual tasks, Mr. Purcell again mounted the high stool and unfolded his morning paper.
He adjusted his glasses, and glanced at the day’s headlines.

There was a bell over the door that rang whenever a customer entered.
This morning however, for the first time Mr. Purcell could recall, it failed to ring.
Simply he glanced up, and there was the stranger, standing just inside the door,
as if he had materialized out of thin air.

The storekeeper slid off his stool.
From the first instant he knew instinctively,
that the man hated him; but out of habit he rubbed his hands,
smiled and nodded.

“Good morning”, he beamed. “What can I do for you?”

The man’s shinny shoes squeaked forward. His suit was cheap, ill-fitting, but obviously new. Ignoring Purcell for a moment, he looked around the shadowy shop.

“A nasty morning”, volunteered the shopkeeper. He clasped both hands across his melonlike stomach, and smiled importantly. “Now what was it you wanted?”

The man stared closely at Purcell, as though just now aware of his presence. He said, “I want something in a cage”.
“Something in a cage?” Mr. Purcell was a bit confused. “You mean – some sort of pet?”
“I mean what I said!” snapped the man. “Something in a cage. Something alive that’s in a cage”.
“I see,” hastened a storekeeper, not at all certain that he did. “Now let me think. A white rat, perhaps? I have some very nice white rats”.
“No!” said the man. “Not rats. Something with wings. Something that flies”.
“A bird!” exclaimed Mr. Purcell.
“A bird’s all right”. The customer pointed suddenly to the cage which contained two snowy birds. “Doves? How much for those?”
“Five-fifty,” was prompt answer. “And a very reasonable price. They are fine pair”.
“Five-fifty?” The man was obviously disappointed. He produced a five dollars bill. “I’d like to have those birds. But this is all I’ve got. Just a five dollars”.
Mentally, Mr. Purcell made a quick calculation, which told him that at fifty cent reduction he could still reap a tidy profit. He smiled kindly “My dear man, if you want them that badly, you can certainly have them for five dollars”.
“I’ll take them”. He laid his five dollars on the counter. Mr. Purcell unhooked the cage and handed it to his customer. “That noise!” The man said suddenly. “Doesn’t it get on your nerves?”
“Noise? What noise?” Mr. Purcell could hear nothing unusual.
“Listen”. The staring eyes came closer. “How long do you think it took me to make that five dollars?”
The merchant wanted to order him out of his shop. But oddly enough, he couldn’t. He heard himself asking, “Why-why, how long did it take you?”
The other laughed. “Ten years! At hard labor. Ten years to earn five dollars. Fifty cents a year”.
It was best, Purcell decided, to humor him. “My, my! Ten years. That’s certainly a long time. Now –“
“They give you five dollars,” laughed the man, “and a cheap suit, and tell you not to get caught again”.
The man swung around, and stalked abruptly from the store.
Purcell sighed with sudden relief. He walked to the window and stared out. Just outside, his peculiar customer had stopped. He was holding the cage shoulder-high, staring at his purchase. Then, opening the cage he reached inside and drew out one of the doves. He tossed it into the air. He drew out the second and tossed it after the first. They rose like balls and were lost in he smoky gray of the wintry city. For an instant the liberator’s silent gaze watched them. Then he dropped the cage and walked away…

for example “Caged” L. E. Reeve
Example of the analysis of the text :
Purcell was a small, fussy man; red cheeks and a tight melonlike stomach. Large glasses so magnified his eyes as to give him the appearance of a wise and kind owl.

He owned a pet shop. He sold cats and dogs and monkeys; he dealt in fish food and bird seed, prescribed remedies for ailing canaries, on his shelves there were long rows f cages. He considered himself something or professional man.

There was a constant stir of life in his shop. The customers who came in said: “Aren’t they very cute! Look at that little monkey! They’re sweet”.

And Mr. Purcell himself would smile and rub his hands and nod his head.

Each morning, when the routine of opening his shop was completed, it was the proprietor’s custom to perch on a high stool, behind the counter, unfold his morning paper, and digest the day’s news.

It was a raw, wintry day. Wind gusted again

Результаты (турецкий) 1:

Purcell küçük, telaşlı bir adamdı; Kırmızı yanak ve sıkı melonlike mide. Büyük gözlük çok onun bir tür ve Bilge Baykuş görünümünü vermek için gözlerini büyütülmüş.O bir evcil hayvan dükkanı vardı. Kediler ve köpekler ve maymunlar satılan; o balık yemi ele ve kuş tohum, hasta Kanaryalar için reçete ilaçları, onun raflarında f kafesleri uzun satırlar vardı. Kendini bir şey kabul veya profesyonel adam.Dükkânının hayatında sürekli bir heyecan vardı. Dedi gelen müşteriler: "çok sevimli değiller! O küçük maymuna bak! Bunlar tatlı."Ve Bay Purcell-gülümseme ve ellerini rub ve başını salla.Onun dükkan açma rutin tamamlandığı, her sabah, tezgahın arkasındaki yüksek bir tabure levrek, sabah gazetesi açılmak ve günlük haber sindirmek için mal sahibi'nın özel öyleydi.Ham, karlı bir gündü. Rüzgar karşı yüksek, plateglass windows gusted.Her zamanki görevlerini tamamlayan, Bay Purcell daha yüksek tabure monte ve sabah gazetesi gelişeceğini.Gözlüklerini ayarlanabilir ve günün başlıkları baktı.Girilen bir müşteri ne zaman çaldı kapı üzerinde bir çan vardı.Bu sabah ancak, Bay Purcell hatırlama olabilir ilk kez, bu yüzük için başarısız oldu.Sadece yukarı baktı ve kapının içinde ayakta yabancı vardı,ince hava dışarı hayata sanki.Kilerci dışkı kaydırdı.--Dan belgili tanımlık ilk an içgüdüsel olarak biliyordu,adam onu nefret ettiğini; ama alışkanlık o ellerini ovuşturdu,gülümsedi ve başını salladı."Günaydın", o ışınladı. "Ben senin için ne yapabilirim?"İleri adamın parlak ayakkabıları gıcırdadı. Takım elbisesi, hastaliga uygun, ucuz ama belli ki yeni. Purcell yoksayarak, gölgeli Dükkanı baktı."Kötü bir sabah", dükkan gönüllü oldu. O melonlike midesi arasında iki elini sıktı ve önemlisi gülümsedi. "Şimdi sen istediğin şey neydi?"Adam yakından Purcell, ama sadece şimdi farkında onun varlığı olarak baktı. "Ben bir kafeste bir şey istiyorum" dedi."Bir şey bir kafese mi?" Bay Purcell biraz karışık olduğunu. "Demek-biraz tür-in evde beslenen hayvan?""Yani ne dediğimi!" adam tersledi. "Bir şey bir kafeste. Canlı bir şey bu bir kafese girdi"."Anlıyorum," hiç belli yaptığı bir kilerci hızlandırdı. "Şimdi bir düşüneyim. Belki de bir beyaz ispiyonladın? Ben bazı çok güzel beyaz fareler var".Adam "Hayır!" dedi. "Sıçanlar değil. Kanatlı bir şey. Bir şey uçar"."Bir kuş!" diye bağırdı Bay Purcell."Bir kuş iyi biri". Müşteri aniden içeren iki karlı kuş kafese işaret etti. "Güvercinler? Ne kadar bu?""Beş-elli," sor cevap oldu. "Ve çok makul bir fiyata. Onlar güzel ikili vardır"."Beş-elli?" Adam belli ki hayal kırıklığına uğradım. O beş dolar bill üretti. "Bu kuşlar yaptırmak istiyorum. Ama bu benim her şeyim. Sadece bir beş dolar".Zihinsel, Bay Purcell epey kar hala biçmek elli yüzde azalma söyledim hızlı bir hesaplama yaptı. "Kötü, kesinlikle 5 dolara alabilirsin ki istiyorsanız, lütfen sevgili dostum," gülümsedi."Ben onları alacağım". Tezgahın üzerine onun beş dolar koydu. Bay Purcell kafes unhooked ve onun müşteriye uzattı. "Bu ses!" Adam aniden söyledi. "Sinirlerinizi anlamıyor?""Gürültü? Ne gürültü?" Bay Purcell sıra dışı bir şey duydum."Dinle". Bakan gözler yakın geldi. "Ne kadar o beş dolar yapmak için götürdü sanıyorsun?"Tüccar onu dışarı dükkânının sipariş etmek istedim. Ama garip bir şekilde yeterli, yapamadı. O kendini soran, duydum "Neden-Neden, ne kadar sürdü sen?"Diğer güldü. "On yıl! Sabit emek. Beş dolar kazanmak için on yıl. Elli sent bir yıl".Purcell karar verdi, onu mizah için en iyi, öyleydi. "Benim, benim! On yıl. Bu kesinlikle bir uzun zaman oldu. Şimdi ""Beş dolar verdiler" güldü adam "ve ucuz uygun ve size tekrar yakalanmak değil".Adam etrafında salladı ve aniden--dan stok takip etmiş.Purcell sighed with sudden relief. He walked to the window and stared out. Just outside, his peculiar customer had stopped. He was holding the cage shoulder-high, staring at his purchase. Then, opening the cage he reached inside and drew out one of the doves. He tossed it into the air. He drew out the second and tossed it after the first. They rose like balls and were lost in he smoky gray of the wintry city. For an instant the liberator’s silent gaze watched them. Then he dropped the cage and walked away…“Caged” L. E. Reevefor example “Caged” L. E. ReeveExample of the analysis of the text :Purcell was a small, fussy man; red cheeks and a tight melonlike stomach. Large glasses so magnified his eyes as to give him the appearance of a wise and kind owl.He owned a pet shop. He sold cats and dogs and monkeys; he dealt in fish food and bird seed, prescribed remedies for ailing canaries, on his shelves there were long rows f cages. He considered himself something or professional man.There was a constant stir of life in his shop. The customers who came in said: “Aren’t they very cute! Look at that little monkey! They’re sweet”.And Mr. Purcell himself would smile and rub his hands and nod his head.Each morning, when the routine of opening his shop was completed, it was the proprietor’s custom to perch on a high stool, behind the counter, unfold his morning paper, and digest the day’s news.It was a raw, wintry day. Wind gusted against the high, plateglass windows.Having completed his usual tasks, Mr. Purcell again mounted the high stool and unfolded his morning paper.He adjusted his glasses, and glanced at the day’s headlines.There was a bell over the door that rang whenever a customer entered.This morning however, for the first time Mr. Purcell could recall, it failed to ring.Simply he glanced up, and there was the stranger, standing just inside the door,as if he had materialized out of thin air.The storekeeper slid off his stool.From the first instant he knew instinctively,that the man hated him; but out of habit he rubbed his hands,smiled and nodded.“Good morning”, he beamed. “What can I do for you?”The man’s shinny shoes squeaked forward. His suit was cheap, ill-fitting, but obviously new. Ignoring Purcell for a moment, he looked around the shadowy shop.“A nasty morning”, volunteered the shopkeeper. He clasped both hands across his melonlike stomach, and smiled importantly. “Now what was it you wanted?”The man stared closely at Purcell, as though just now aware of his presence. He said, “I want something in a cage”.“Something in a cage?” Mr. Purcell was a bit confused. “You mean – some sort of pet?”“I mean what I said!” snapped the man. “Something in a cage. Something alive that’s in a cage”.“I see,” hastened a storekeeper, not at all certain that he did. “Now let me think. A white rat, perhaps? I have some very nice white rats”.“No!” said the man. “Not rats. Something with wings. Something that flies”.
“A bird!” exclaimed Mr. Purcell.
“A bird’s all right”. The customer pointed suddenly to the cage which contained two snowy birds. “Doves? How much for those?”
“Five-fifty,” was prompt answer. “And a very reasonable price. They are fine pair”.
“Five-fifty?” The man was obviously disappointed. He produced a five dollars bill. “I’d like to have those birds. But this is all I’ve got. Just a five dollars”.
Mentally, Mr. Purcell made a quick calculation, which told him that at fifty cent reduction he could still reap a tidy profit. He smiled kindly “My dear man, if you want them that badly, you can certainly have them for five dollars”.
“I’ll take them”. He laid his five dollars on the counter. Mr. Purcell unhooked the cage and handed it to his customer. “That noise!” The man said suddenly. “Doesn’t it get on your nerves?”
“Noise? What noise?” Mr. Purcell could hear nothing unusual.
“Listen”. The staring eyes came closer. “How long do you think it took me to make that five dollars?”
The merchant wanted to order him out of his shop. But oddly enough, he couldn’t. He heard himself asking, “Why-why, how long did it take you?”
The other laughed. “Ten years! At hard labor. Ten years to earn five dollars. Fifty cents a year”.
It was best, Purcell decided, to humor him. “My, my! Ten years. That’s certainly a long time. Now –“
“They give you five dollars,” laughed the man, “and a cheap suit, and tell you not to get caught again”.
The man swung around, and stalked abruptly from the store.
Purcell sighed with sudden relief. He walked to the window and stared out. Just outside, his peculiar customer had stopped. He was holding the cage shoulder-high, staring at his purchase. Then, opening the cage he reached inside and drew out one of the doves. He tossed it into the air. He drew out the second and tossed it after the first. They rose like balls and were lost in he smoky gray of the wintry city. For an instant the liberator’s silent gaze watched them. Then he dropped the cage and walked away…

for example “Caged” L. E. Reeve
Example of the analysis of the text :
Purcell was a small, fussy man; red cheeks and a tight melonlike stomach. Large glasses so magnified his eyes as to give him the appearance of a wise and kind owl.

He owned a pet shop. He sold cats and dogs and monkeys; he dealt in fish food and bird seed, prescribed remedies for ailing canaries, on his shelves there were long rows f cages. He considered himself something or professional man.

There was a constant stir of life in his shop. The customers who came in said: “Aren’t they very cute! Look at that little monkey! They’re sweet”.

And Mr. Purcell himself would smile and rub his hands and nod his head.

Each morning, when the routine of opening his shop was completed, it was the proprietor’s custom to perch on a high stool, behind the counter, unfold his morning paper, and digest the day’s news.

It was a raw, wintry day. Wind gusted again

Результаты (турецкий) 2:

Purcell, küçük, telaşlı bir adamdı; Kırmızı yanaklar ve sıkı bir melonlike mide. Ona bir bilge ve nazik baykuş görünüm vermek üzere Büyük gözlük, böylece gözlerini büyütülmüş. O bir hayvan dükkanı sahibiydi. O kediler ve köpekler ve maymunlar sattı; O kafeslere f uzun satırlar vardı onun raflarda, balık yiyecek ve kuş tohumu, hasta kanarya için öngörülen ilaçlar ele. Kendisi bir şey ya da profesyonel bir adam düşündü. Onun dükkanında hayat sürekli bir heyecan vardı. Geldi müşteriler şunları söyledi: "Onlar çok şirin değil mi! O küçük maymun bak! Onlar "tatlısın. Ve Sayın Purcell kendisi gülümseme ve ellerini ovmak ve başını. Sallamak istiyorum dükkanını açarak rutin bitince her sabah, bu tezgahın arkasında yüksek bir tabureye levrek sahibi'nın görenek oldu Onun sabah gazeteyi açılmak ve günün haberleri sindirmeye. Bu ham, Northeastern gündü. . Yüksek, Pencere Camı pencere karşı gusted Rüzgar her zamanki görevlerini tamamlayan Bay Purcell yine yüksek tabure monte ve sabah kağıt gelişeceğini. Onun gözlüklerini arındırılmış ve günün başlıkları baktı. Çaldı kapı üzerinde bir çan vardı Bir müşteri. girilen her Bay Purcell hatırlayalım, ilk kez, ancak bu sabah, bu halka başarısız oldu. Sadece o kadar baktı ve, sadece iç kapı ayakta yabancı vardı o yoktan hayata sanki .. storekeeper onun dışkı kapalı kaydırdı ilk anlık itibaren o, içgüdüsel biliyordu adam ona nefret; ellerini ovuşturdu alışkanlık değil, gülümsedi ve başını salladı. "Günaydın", diye kirişli. "Senin için ne yapabilirim?" Adamın tırmanmak ayakkabıları öne cıyakladı. Onun takım kötü uydurma, ucuz, ama tabii ki yeni oldu. Bir an için Purcell Görmezden, o gölgeli dükkan etrafına bakındı. "Bir kötü sabah", dükkan sahibi gönüllü oldu. Onun melonlike karnına genelinde kavuşturdu iki eli ve önemlisi gülümsedi. "Şimdi ne istediğini?" Adam onun varlığı sadece şimdi farkında sanki Purcell yakından baktı. O, "Ben bir kafeste bir şey istiyorum." Dedi Bay Purcell biraz karışık oldu "kafeste şey?". "Yani - hayvan çeşit?" "Ben" dedi adam ısırır ne anlama geliyor!. Bir kafeste "bir şey. Bu canlı bir şey, bir kafeste var. "" Anlıyorum, "Bir bakkalı, yaptığı bu hiç belli değil hızlandırdı. "Şimdi bana düşüneyim. Beyaz sıçan, belki? Ben bazı çok güzel beyaz fareler var. "" Hayır! "Dedi adam. "Değil fareler. Kanatlı bir şey. Uçar şey "." Bir kuş! "Bay Purcell'i bağırdı." Bir kuşun tüm hakkı ". Müşteri iki karlı kuş bulunan kafes aniden işaret etti. "Güvercinler? Ne kadar olanlar için? "" Beş elli, "istemi cevap oldu. "Ve çok makul bir fiyat. Onlar iyi çifti. "" Beş elli? "Adam belli ki hayal kırıklığına uğradım. O beş dolar tasarıyı üretti. "Ben o kuşlar var istiyorum. Ama bu benim her şeyim olduğunu. Sadece beş dolar. "Zihinsel, Bay Purcell elli yüzde azaltılması hâlâ düzenli bir kar biçmek olabilir söyledim hızlı bir hesaplama yaptı. "Sen onları kötü olduğunu istiyorsanız kesinlikle beş dolar için onları olabilir, Sevgili dostum" diye nazikçe gülümsedi. "Ben onları alacağım." O tezgahın üzerine yaptığı beş dolar koydu. Bay Purcell kafesi unhooked ve onun müşteriye uzattı. "Bu gürültü!" Adam aniden dedi. "Bu senin sinirlerimi bozuyor mu?" "Gürültü? ? "Bay Purcell olağandışı bir şey duyabiliyordu. Ne gürültü" "Dinle. Bakan gözleri daha yakın geldi. "Ne zamandır bu beş dolar yapmak için götürdü düşünüyorsun?" Tüccar onun dükkanın onu sipariş istedim. Ama işin garibi, o yapamadı. O, "Neden-neden, ne kadar sürdü?" Soran kendini duydum diğer güldü. "On yıl! Sert emek at. On yıl beş dolar kazanmak için. Elli kuruş yıl ". Bu mizah ona göre, Purcell karar iyi oldu. "Benim benim! On yıl. Bu kesinlikle çok uzun bir zaman. - Şimdi "" Sana beş dolar ver, "adam güldü" ve ucuz bir takım elbise ve yine yakalanmamak için size ". Adam etrafında salladı ve mağaza aniden saplı. Purcell ani rahat bir nefes aldı. O pencereye doğru yürüdü ve dışarı baktı. Sadece dışarıda, onun tuhaf müşteri durmuştu. Onun satın alma bakarak, omuz-yüksek kafesi tutuyordu. Ardından, kafes açılış içeri uzandı ve güvercin birini çekti. O havaya fırlattı. O ikinci dışarı çekti ve ilk sonra attı. Onlar topları gibi yükseldi ve kış şehrin o dumanlı gri kayboldu. Bir an için kurtarıcısı en sessiz bakışları onları izledi. Sonra kafesi düştü ve uzaklaştı ... LE Reeve "Kafesli" LE Reeve "Kafesli" Örneğin Örnek metin analizi: Purcell, küçük, telaşlı bir adamdı; Kırmızı yanaklar ve sıkı bir melonlike mide. Ona bir bilge ve nazik baykuş görünüm vermek üzere Büyük gözlük, böylece gözlerini büyütülmüş. O bir hayvan dükkanı sahibiydi. O kediler ve köpekler ve maymunlar sattı; O kafeslere f uzun satırlar vardı onun raflarda, balık yiyecek ve kuş tohumu, hasta kanarya için öngörülen ilaçlar ele. Kendisi bir şey ya da profesyonel bir adam düşündü. Onun dükkanında hayat sürekli bir heyecan vardı. Geldi müşteriler şunları söyledi: "Onlar çok şirin değil mi! O küçük maymun bak! Onlar "tatlısın. Ve Sayın Purcell kendisi gülümseme ve ellerini ovmak ve başını. Sallamak istiyorum dükkanını açarak rutin bitince her sabah, bu tezgahın arkasında yüksek bir tabureye levrek sahibi'nın görenek oldu Onun sabah gazeteyi açılmak ve günün haberleri sindirmeye. Bu ham, Northeastern gündü. . Yüksek, Pencere Camı pencere karşı gusted Rüzgar her zamanki görevlerini tamamlayan Bay Purcell yine yüksek tabure monte ve sabah kağıt gelişeceğini. Onun gözlüklerini arındırılmış ve günün başlıkları baktı. Çaldı kapı üzerinde bir çan vardı Bir müşteri. girilen her Bay Purcell hatırlayalım, ilk kez, ancak bu sabah, bu halka başarısız oldu. Sadece o kadar baktı ve, sadece iç kapı ayakta yabancı vardı o yoktan hayata sanki .. storekeeper onun dışkı kapalı kaydırdı ilk anlık itibaren o, içgüdüsel biliyordu adam ona nefret; ellerini ovuşturdu alışkanlık değil, gülümsedi ve başını salladı. "Günaydın", diye kirişli. "Senin için ne yapabilirim?" Adamın tırmanmak ayakkabıları öne cıyakladı. Onun takım kötü uydurma, ucuz, ama tabii ki yeni oldu. Bir an için Purcell Görmezden, o gölgeli dükkan etrafına bakındı. "Bir kötü sabah", dükkan sahibi gönüllü oldu. Onun melonlike karnına genelinde kavuşturdu iki eli ve önemlisi gülümsedi. "Şimdi ne istediğini?" Adam onun varlığı sadece şimdi farkında sanki Purcell yakından baktı. O, "Ben bir kafeste bir şey istiyorum." Dedi Bay Purcell biraz karışık oldu "kafeste şey?". "Yani - hayvan çeşit?" "Ben" dedi adam ısırır ne anlama geliyor!. Bir kafeste "bir şey. Bu canlı bir şey, bir kafeste var. "" Anlıyorum, "Bir bakkalı, yaptığı bu hiç belli değil hızlandırdı. "Şimdi bana düşüneyim. Beyaz sıçan, belki? Ben bazı çok güzel beyaz fareler var. "" Hayır! "Dedi adam. "Değil fareler. Kanatlı bir şey. Uçar şey "." Bir kuş! "Bay Purcell'i bağırdı." Bir kuşun tüm hakkı ". Müşteri iki karlı kuş bulunan kafes aniden işaret etti. "Güvercinler? Ne kadar olanlar için? "" Beş elli, "istemi cevap oldu. "Ve çok makul bir fiyat. Onlar iyi çifti. "" Beş elli? "Adam belli ki hayal kırıklığına uğradım. O beş dolar tasarıyı üretti. "Ben o kuşlar var istiyorum. Ama bu benim her şeyim olduğunu. Sadece beş dolar. "Zihinsel, Bay Purcell elli yüzde azaltılması hâlâ düzenli bir kar biçmek olabilir söyledim hızlı bir hesaplama yaptı. "Sen onları kötü olduğunu istiyorsanız kesinlikle beş dolar için onları olabilir, Sevgili dostum" diye nazikçe gülümsedi. "Ben onları alacağım." O tezgahın üzerine yaptığı beş dolar koydu. Bay Purcell kafesi unhooked ve onun müşteriye uzattı. "Bu gürültü!" Adam aniden dedi. "Bu senin sinirlerimi bozuyor mu?" "Gürültü? ? "Bay Purcell olağandışı bir şey duyabiliyordu. Ne gürültü" "Dinle. Bakan gözleri daha yakın geldi. "Ne zamandır bu beş dolar yapmak için götürdü düşünüyorsun?" Tüccar onun dükkanın onu sipariş istedim. Ama işin garibi, o yapamadı. O, "Neden-neden, ne kadar sürdü?" Soran kendini duydum diğer güldü. "On yıl! Sert emek at. On yıl beş dolar kazanmak için. Elli kuruş yıl ". Bu mizah ona göre, Purcell karar iyi oldu. "Benim benim! On yıl. Bu kesinlikle çok uzun bir zaman. - Şimdi "" Sana beş dolar ver, "adam güldü" ve ucuz bir takım elbise ve yine yakalanmamak için size ". Adam etrafında salladı ve mağaza aniden saplı. Purcell ani rahat bir nefes aldı. O pencereye doğru yürüdü ve dışarı baktı. Sadece dışarıda, onun tuhaf müşteri durmuştu. Onun satın alma bakarak, omuz-yüksek kafesi tutuyordu. Ardından, kafes açılış içeri uzandı ve güvercin birini çekti. O havaya fırlattı. O ikinci dışarı çekti ve ilk sonra attı. Onlar topları gibi yükseldi ve kış şehrin o dumanlı gri kayboldu. Bir an için kurtarıcısı en sessiz bakışları onları izledi. Sonra kafesi düştü ve uzak ... yürüdü LE Reeve "Kafesli" örneğin metin analizi Örnek: Purcell, küçük, telaşlı bir adamdı; Kırmızı yanaklar ve sıkı bir melonlike mide. Ona bir bilge ve nazik baykuş görünüm vermek üzere Büyük gözlük, böylece gözlerini büyütülmüş. O bir hayvan dükkanı sahibiydi. O kediler ve köpekler ve maymunlar sattı; O kafeslere f uzun satırlar vardı onun raflarda, balık yiyecek ve kuş tohumu, hasta kanarya için öngörülen ilaçlar ele. Kendisi bir şey ya da profesyonel bir adam düşündü. Onun dükkanında hayat sürekli bir heyecan vardı. Geldi müşteriler şunları söyledi: "Onlar çok şirin değil mi! O küçük maymun bak! Onlar "tatlısın. Ve Sayın Purcell kendisi gülümseme ve ellerini ovmak ve başını. Sallamak istiyorum dükkanını açarak rutin bitince her sabah, bu tezgahın arkasında yüksek bir tabureye levrek sahibi'nın görenek oldu Onun sabah gazeteyi açılmak ve günün haberleri sindirmeye. Bu ham, Northeastern gündü. Rüzgar yine gusted

Результаты (турецкий) 3:

Purcell, bir küçük, titiz adam, kırmızı yanakları ve sıkı bir melonlike mide. Büyük gözlükler, böylece büyütülmüş gözleri olarak ona bir bilge ve nazik baykuş.

sahibi bir pet shop. Satılan söyledi. kediler ve köpekler ve maymunlar; kendisi, balık yemek ve kuş tohum, öngörülen giderilmesi, can çekişen canaries, in raflar vardı uzun sıralar f kovanları. Kendisini bir şey veya profesyonel adam.

Orada sürekli bir karıştırın, hayatı shop. Müşterilerimiz geldi, şöyle dedi: "değil, çok sevimli!! Bakalım bu küçük maymun! Onlar tatlı".

Ve Sayın Purcell de gülümseme ve ovun ellerini ve nod.

Her sabah, rutin olarak açılması onun eşya tamamlandı, sahibi'nin özel Mediterranean parkının yüksek tabure, arkasında, sayaç, katlanmış sabah kağıt,Ve özet günlük haberler.

Bu bir ham, soğuk bir gün. Rüzgar gusted yüksek, plateglass windows.
tamamlayan her zamanki gibi görevler, Bay Purcell tekrar monte edilmiş yüksek tabure ve katlanmamış sabah kağıt.
Dedi onun ayarlanabilir gözlük, ve şöyle bi̇r bakti günün başlıkları.

orada bir zil, kapı çaldı her bir müşteri girilir.
Bu sabah ancak, ilk kez Mr.