THE PRODUCTION POSSIBILITY FRONTIER

THE PRODUCTION POSSIBILITY FRONTIER (ГРАНИЦЫ ВОЗМОЖНОСТЕЙ ПРОИЗВОДСТВА)

Let's turn to the most important tool for an economist – the production possibility frontier. This frontier shows the maximum combinations of output that the economy can produce, if it uses all its available scarce resources.

The easiest way to explain it is to complete a figure. First, the vertical axis or line, is labelled "food output". The units of food output run from nought at the bottom to 25 at the top, entering the units of food output in fives: 0, 5, 10, etc. Along the horizontal axis (or the bottom line) we have units of film output. Let's enter in the units of film output in fives again, this time up to 30.

Suppose we have an economy with only food and film industries. Now, if we put all the workers into producing food, we shall produce 25 units of food, but no units of film. We can mark this on the diagram with point A – no film, 25 units of food. It means point A comes on the vertical line at the number 25. Now, at the other extreme, if the economy puts all its workers into producing film, it will produce 30 units, but it will not produce any food. So, the next point is on the bottom, horizontal line, at 30 units. Let's label it as point E.

These two points, A and E, arc the two extreme points of the production possibility frontier. Let's put in three more points. Point В is where the economy is producing 22 units of food and 9 units of film. Point С is where the economy is producing 17 points of both film and food. And, finally, point D is where we have 10 units of food and 24 units of film. Now draw a line joining all these points together, from A to E. The line drawn is not a straight line, it's a concave curve. It is this concave curve that is called the production possibility frontier.

The production possibility frontier represents a trade-off. More of one commodity, food or film, means less of the other, and this is because of the law of diminishing returns. It states that if, in the production of a commodity, one factor of production is increased by stages while the other factors are kept unchanged, the stage will sooner or later be reached where each farther addition to the increasing factor will produce a smaller and smaller increase in output.

In our example, movements from A to B, to С and so on along the curve involve the transfer of one or more workers from one industry to the other, say, from food production to film production. The number of workers in the film industry increases, and so does the film output, but on the whole each additional worker produces less additional film. That is to say, each transfer reduces output per person in the film industry. At the same time a decrease in the food industry can be observed. So with each transfer we get less additional film output and have to give up increasing amounts of output. That's why a society faces the problem of choosing between different products, as the scarcity of available resources does not allow it to increase the production of one good without decreasing the production of the other. As all the resources are scarce, points outside the frontier (point F in the example) represent the level of production unattainable at the given stage of development. On the contrary, it is inefficient to produce within the frontier (point G in the example), as it means poor management of production. By moving on to the frontier, society could have more of some goods without having less of any other good.

Результаты (белорусский) 1:

ВЫТВОРЧАСЦЬ МАГЧЫМАСЦЬ FRONTIER (МЕЖЫ МАГЧЫМАСЦЯЎ ВЫТВОРЧАСЦІ)

Давайце звернемся да найбольш важным інструментам для эканаміста - на мяжы вытворчых магчымасцяў. Гэтая мяжа паказвае максімальныя камбінацыі прадукцыі , што эканоміка можа вырабляць, калі ён выкарыстоўвае ўсе наяўныя ў яго распараджэнні абмежаваныя рэсурсы.

Самы просты спосаб растлумачыць гэта , каб скончыць фігуру. Ва- першых, па вертыкальнай восі або лініі, маркіраваны "выхад" прадуктаў харчавання. Адзінкі вытворчасці прадуктаў харчавання бегчы ад нуля на дне да 25 у верхняй частцы, якая паступае адзінкі вытворчасці прадуктаў харчавання ў пяцёрках: 0, 5, 10, і г.д. ўздоўж гарызантальнай восі (ці ў ніжняй радку) мы маем адзінак прадукцыі плёнкі , Давайце зноў ўвесці ў адзінках выхаду фільма ў пяцёрках, на гэты раз да 30.

Выкажам здагадку , што мы маем эканоміку толькі з прадуктамі харчавання і кінаіндустрыі. Цяпер, калі мы змяшчаем ўсе працоўныя ў вытворчасць харчовых прадуктаў, мы будзем вырабляць 25 адзінак ежы, але ніякія адзінкі плёнкі. Мы можам адзначыць гэта на дыяграме з кропкі А - ні адзін фільм, 25 адзінак ежы. Гэта азначае , што кропка А прыходзіць на вертыкальнай лініі на лік 25. Цяпер, на іншым полюсе, калі эканоміка ставіць усіх сваіх работнікаў у вытворчасць фільма, ён будзе вырабляць 30 адзінак, але ён не будзе вырабляць ніякай ежы. Такім чынам, наступная кропка знаходзіцца на ніжняй гарызантальнай лініі, на 30 адзінак. Давайце маркіраваць яго як кропку Е.

Гэтыя дзве кропкі, А і Е, дуга дзве крайнія кропкі мяжой вытворчых магчымасцяў. Давайце збярэм яшчэ ў трох кропках. Кропка У, дзе эканоміка вырабляе 22 адзінак прадуктаў харчавання і 9 адзінак плёнкі. Кропка З, дзе эканоміка вырабляе 17 кропак кіно і ежы. І, нарэшце, кропка D, дзе ў нас ёсць 10 адзінак ежы і 24 адзінак фільма. Цяпер намалюйце лінію , якая злучае ўсе гэтыя кропкі, ад А да Я. Лінія , праведзеная не прамая лінія, гэта ўвагнутая крывая. Менавіта гэтая ўвагнутую крывую , якая называецца мяжа вытворчых магчымасцяў.

Мяжа вытворчых магчымасцяў уяўляе сабой кампраміс. Больш аднаго тавару, прадуктаў харчавання або плёнкі, тым менш другога, і гэта з - за закона меншае. У ім гаворыцца , што , калі ў вытворчасці тавару, адзін фактар вытворчасці павялічваецца на стадыі ў той час як іншыя фактары застаюцца нязменнымі, этап рана ці позна будзе дасягнута , дзе кожнае далей дадатак да павялічанай фактар будзе вырабляць менш і менш павелічэнне вытворчасці.

У нашым прыкладзе, руху ад А да B, да С і г.д. ўздоўж крывой ўключае перадачу аднаго або некалькіх работнікаў з адной галіны ў іншую, скажам, ад вытворчасці прадуктаў харчавання да вытворчасці фільмаў. Колькасць рабочых у прамысловасці плёнкі ўзрастае, і таму робіць выснову фільма, але ў цэлым кожны дадатковы работнік вырабляе менш дадатковай плёнкі. Гэта значыць, кожная перадача зніжае выпрацоўку на аднаго чалавека ў кінаіндустрыі. У той жа час можна назіраць зніжэнне ў харчовай прамысловасці. Такім чынам , з кожным перакладам мы атрымліваем менш дадатковы выхад фільма і павінны адмовіцца ўсе большая колькасць прадукцыі. Вось чаму грамадства сутыкаецца з праблемай выбару паміж рознымі прадуктамі, так як недахоп наяўных рэсурсаў не дазваляе ёй павялічыць вытворчасць аднаго тавару без памяншэння вытворчасці іншага. Паколькі ўсе рэсурсы абмежаваныя, паказвае па-за мяжы (кропка F у прыведзеным вышэй прыкладзе) уяўляюць ўзровень вытворчасці недасяжнай на дадзеным этапе развіцця. Наадварот, гэта неэфектыўна вырабляць у прымежнай (пункт G ў прыведзеным вышэй прыкладзе), так як гэта азначае дрэннае кіраванне вытворчасцю. Рухаючыся да мяжы, грамадства магло б мець больш некаторых тавараў , не маючы менш любога іншага тавару.