Unit 16THE PATH OF THUNDER by P. Ab

Unit 16THE PATH OF THUNDER by P. AbrahamsThe action takes place in South Africa. Lanny Swartz, a young coloured man, was sent by his village folk to study in Cape Town. He has graduated from the University and is now returning to his native village, anxious to teach his people.It was early morning when the train pulled into the little station. Lanny stepped into the fresh morning air and took a deep breath. He was nearly home now. Home! He smiled because he was returning home; because the smell of the earth was in the air; it was a part of home; a part of his childhood he remembered but dimly. It seemed as though he were in another world, familiar, yet strange.He picked up his cases and walked to the barrier at the far end of the platform where the ticket collector impatiently waited for him. When he got to the man he put down his cases and searched for the ticket.Coldly the man stared at him, looked him up and down."Nice day," said Lanny. "I am returning home after seven years." The man stared at him, a cold stare.And suddenly Lanny remembered. One did not speak to a white man unless he spoke to you. It was stupid to forget. He passed the man, feeling those eyes on his back.Across the way was a coffee-stall. A lorry stood a little way off. Two bronze, muscular men were drinking coffee. Lanny was conscious that they were looking at him. He could do with a cup of coffee, but with these white men sitting there..."Do you see what I see?" one of them asked. The other fixed his eyes on Lanny and looked doubtful: "I'm not sure. It looks like an ape in a better Sunday suit than I have.""Perhaps he wears suits like that every day... Besides, you are wrong, he's too pale to be an ape. That's city bushy."The second man rubbed his eyes and looked hard at Lanny."Bushy?"The first man grinned: "You know. Coloured, half- caste!" He spat out the word with contempt.The other nodded and pointed at Lanny: "He's pretty, isn't he? I bet you a tailor made that suit for him. And look at his shoes."Lanny reached down to pick up his cases. The best thing he could do was to get out of here. There was no sense in looking for trouble. He was no coward. He would take anyone of them, but of course they wouldn't fight fair."Hey! You!"Lanny stretched himself and waited."Come here!" It was the first man.South Africa, Lanny thought tiredly, this is South Africa. He walked across the narrow road. At least they won't frighten me, he decided; hurt me, yes, but frighten me, no. He stopped directly in front of the man and looked straight into his face.The man inspected him closely, his eyes resting on the fountain-pen in his pocket.“Where you from?” the man shot at him.“Cape Town”.“What do you want here?”“I live here”.“Have not seen you around”.“I have been in Cape Town for seven years”.“School?”

Результаты (казахский) 1:

Unit 16
P. Абрахам арқылы Громов PATH
іс-қимыл Оңтүстік Африкада орын алады. Lanny Swartz, жас түсті жігіт, Кейптаун оқуға өз ауылында халық жіберілді. Ол университетін бітірген және өз халқын қазір үйрету алаңдаушылығы, туған ауылына қайтып жатыр.
Пойыз аз станциясына ілестірген кезде Ол таңертең ерте болды. Lanny балғын таңертең ауаға шығып, терең тыныс алды. Ол қазір дерлік үйге болды. Басты бет! Үйіне қайтып, өйткені Ол күлімсіреп; жер иісі ауада болатын, өйткені; ол үйде бір бөлігі болды; Ол жанымда есте, бірақ өзінің балалық бір бөлігі. Ол басқа әлемде болған деуге таныс, әлі біртүрлі көрінген.
Ол істі көтерді және билет жинаушы асыға күтті платформа алыс соңында тосқауылдың жүрді. Ол кісіге алды кезде ол өз істерді қойылады және билет іздеген.
Суық ер, жағымызға қарап оған оны қарап және төмен.
«Nice күні», Lanny деді. «Мен жеті жылдан кейін үйіне қайтып жүрмін». Ер, оған суық жауап көзқарас жарғысында.
Ал кенеттен Lanny есте. Ол саған сөз сөйледі егер бір ақ адам сөйлесе алмады. Ол ұмытып, ақымақ болды. Ол артындағы сол көз сезім, адам өтті.
Жол арқылы кофе-өтуін болды. А автомобиль сәл жолын өшіру тұрды. Екі қола, бұлшық ер кофе ішіп болды. Lanny олар оған қарап, бұл саналы болды. Ол кофе кесемен, бірақ бұл ақ адам бар отырған жасауға еді ...
«Егер Мен көремін көрдің бе?» Олардың бірі сұрады. Басқа Lanny, оның көз бекітілген және күмәнді қарап: «Мен сенімді емеспін Бұл менің бар қарағанда жақсы жексенбі костюм обезьяной ұқсайды.».
«Мүмкін, ол сондай-ақ, сіз дұрыс айтасыз ... деп күн сайын сияқты костюмдер киеді, ол да маймылдар болуға бозарған жатыр. Қалалық бұталы Бұл».
Екінші адам өз протер көз және Lanny кезінде қатты қарап.
«Bushy?»
Алғашқы адам осклабился: «Сен түрлі-түсті, жарты касты білемін.!» Ол менсінбеушілік бар сөзді түкіріп.
Lanny басқа да кивнул және үшкір: «?. Ол өте, ол емес, менде оған деген костюм жасап, оның аяқ кезінде көзқарас сізге тігінші бәс».
Lanny оның істерді көтеруді төмен жетті. Ол атқара алатын ең керемет нәрсе мұнда шығуға болатын. Қиыншылықта іздеп мәні жоқ еді. Ол ешқандай қорқақ болды. Ол олардың ешкімді алып еді, бірақ, әрине, олар жәрмеңкесі күресуге емес еді.
«Сәлем!»
Lanny өзін созылып және күтті.
«Мында кел!» Бұл алғашқы адам болды.
Оңтүстік Африка, Lanny бұл Оңтүстік Африка болып, ЖАРҒЫСЫ ойладым. Ол тар жол арқылы жүріп. Кем дегенде, олар мені қорқытады да болады, ол шешім қабылдады; Иә, мені ренжіткен, бірақ мені қорқытпақ, жоқ. Ол адамның алдында тікелей тоқтатты және тікелей өз атынан сайтпен.
Адам өз көз өз қалтасынан фонтан-қалам демалады, оны мұқият тексерді.
«Сіз қайдан?» Оған адам атып.
«Cape Town».
«Мұнда не қалайсыз?»
«Мен осында тұрамын».
«Егер сіз айналасында көрген жоқпыз».
«Мен жеті жыл Кейптаунда болды».
«Мектеп?»