Aspirin’s origins go back at least

Aspirin’s origins go back at least as early as 1758. In that year, Englishman Edward Stone noticed a distinctive bitter flavor in the bark of the willow tree. To Stone, this particular bark seemed to have much in common with “Peruvian Bark,” which had been used medicinally since the 1640s to bring down fevers and to treat malaria. Stone decided to test the effectiveness of the willow bark. He obtained some, pulverized it into tiny pieces, and conducted experiments on its properties. His tests demonstrated that this pulverized willow bark was effective both in reducing high temperatures and in relieving aches and pains. In 1763, Stone presented his findings to the British Royal Society.
Several decades later, further studies on the medicinal value of the willow bark were being conducted by two Italian scientists. These chemists, Brugnatelli and Fontana, determined that the active chemical that was responsible for the medicinal characteristics in the willow bark was the chemical salicin, which is the active ingredient of today’s aspirin.
The name “aspirin” is the trade name of the drug based on the chemical salicin, properly known as acetylsalicylic acid. The trade name “aspirin” was invented for the drug in the 1890s by the Bayer Drug Company in Germany. The first bottles of aspirin actually went on sale to the public just prior to the turn of the century, in 1899.

Результаты (армянский) 1:

Ասպիրինը արմատները վերադառնալ առնվազն, քանի դեռ 1758. Այդ տարում անգլիացի Էդվարդ Stone նկատել է տարբերակիչ դառը համը է հաչալ է ուռենու: Քարկոծելու, դա, մասնավորապես, հաչել թվում էր, շատ ընդհանուր բան ունեն, ինչպես «պերուացի կեղեւով,« որն արդեն օգտագործվում medicinally քանի որ 1640s բերել ներքեւ fevers եւ բուժել մալարիան: Stone որոշել է փորձարկել արդյունավետությունը ուռենու հաչալ: Նա ձեռք է բերել մի քանիսը, pulverized այն փոքրիկ կտորների, եւ անցկացրել փորձարկումներ է իր հատկություններով: Նրա փորձարկումները ցույց տվեցին, որ այս փոշիացրել Ուռենու կեղեւը արդյունավետ էր, այնպես էլ է նվազեցնել բարձր ջերմաստիճանը եւ ազատելու aches եւ ցավեր: 1763 թվականին, Stone ներկայացրել է իր եզրակացությունները Բրիտանական թագավորական հասարակության.
Մի քանի տասնամյակ անց, հետագա ուսումնասիրությունները վրա դեղորայքային արժեքի ուռենու կեղեւի էին իրականացվում են երկու իտալացի գիտնականների: Այս քիմիկոսներ, Brugnatelli եւ FONTANA, որոշվել է, որ ակտիվ քիմիական, որ պատասխանատու էր բուժիչ հատկանիշներով է ուռենու կեղեւով էր քիմիական salicin, որը հանդիսանում է ակտիվ բաղադրիչ այսօրվա ասպիրին.
The name "ասպիրին» է առեւտրի անունը դեղամիջոցի վրա հիմնված վրա քիմիական salicin, պատշաճ կերպով հայտնի է որպես ացետիլսալիցիլաթթու: Ֆիրմային անվանումը «ասպիրին» էր հորինել է դեղամիջոցի է 1890 կողմից Bayer Դեղերի ընկերության Գերմանիայում: Առաջին շիշ ասպիրին, ըստ էության, գնաց վաճառքի հանրությանը պարզապես նախքան հերթին դարում, 1899 թ.