Alfred Nobel, the great Swedish inv

Alfred Nobel, the great Swedish inventor and industrialist, was a man of many contrasts. He was the son of a bankrupt, but became a millionaire, a scientist who cared for literature, an industrialist who managed to remain an idealist. He made a fortune but lived a simple life, and although cheerful in company he was often sad when remained alone. A lover of mankind, he never had a wife or family to love him; a patriotic son of his native land, he died alone in a foreign country. He invented a new explosive, dynamite, to improve the peacetime industries of mining and road building, but saw it used as a weapon of war to kill and injure people. During his useful life he often felt he was useless. World-famous for his works, he was never personally well-known, for while he lived he avoided publicity. He never expected any reward for what he had done. He once said that he did not see that he had deserved any fame and that he had no taste for it. However, since his death, his name has brought fame and glory to others.
He was born in Stockholm on October 21, 1833 but moved to Russia with his parents in 1842, where his father, Emmanuel, made a strong position for himself in the engineering industry. Emmanuel Nobel invented the landmine1 and got plenty of money for it from government orders during the Crimean War, but then, quite suddenly went bankrupt. Most of the family went back to Sweden in 1859. Four years later Alfred returned there too, beginning his own study of explosives in his father's laboratory. It so occurred that he had never been to school or University but had studied privately and by the time he was twenty was a skilful chemist and excellent linguist having mastered Swedish, Russian, German, French and English. Like his father, Alfred Nobel was imaginative and inventive, but he had better luck in business and showed more financial sense. He was quick to see industrial openings for his scientific inventions and built up over 80 companies in 20 different countries. Indeed his greatness lay in his outstanding ability to combine the qualities of an original scientist with those of a forward-looking industrialist.
But Nobel was never really concerned about making money or even making scientific discoveries. Seldom happy, he was always searching for a meaning to life, and from his youth had taken a serious interest in literature and philosophy. Probably because he could not find ordinary human love -he never married - he began to care deeply about the whole mankind. He took every opportunity to help the poor: he used to say that he would rather take care of the stomachs of the living than the glory of the dead in the form of stone memorials. His greatest wish, however, was to see an end to wars, and thus peace between nations; and he spent much time and money working for the cause until his death in Italy in 1896. His famous will, in which he left money to provide prizes for outstanding work in physics, chemistry, physiology, medicine, economics, literature and promotion of world peace is a memorial to his interests and ideals. And so the man who often believed that he was useless and had done little to justify his life is remembered and respected long after his death. Nobel's ideals which he expressed long before the threat of nuclear war have become the ideals of all progressive people of the world.
According to Nobel's will the capital was to be safely invested to form a fund. The interest3 on this fund is to be distributed annually in the form of prizes to those who, during the previous year did work of the greatest use to mankind within the field of physics, chemistry, physiology or medicine, economics, literature and to the person who has done the most for brotherhood between nations, for the abolition or reduction of permanent armies and for the organization and encouragement of peace conferences.
In his will Nobel wrote that it was his firm wish that in choosing the prize winner no consideration should be given to the nationality of the candidates, but that the most worthy should receive the prize, whether he be a Scandinavian or not. This will was written in Paris, on November 27, 1895.
Since Nobel's death many outstanding scientists, writers and public figures from different countries have become Nobel prize winners.

Результаты (армянский) 1:

Alfred Nobel, մեծ Շվեդիայի գյուտարար եւ արդյունաբերող, մի մարդ էր բազմաթիվ contrasts. Նա որդին էր սնանկ, բայց դարձել է միլիոնատեր, գիտնական, ով հոգ է տանում համար գրականության, արդյունաբերող, ովքեր կարողացել են մնալ որպես իդեալիստ: Նա հանդես է եկել բախտը, սակայն ապրել է պարզ կյանքով, եւ, չնայած կենսուրախ ընկերության ինքը հաճախ էր տխուր է, երբ մնացել մենակ: A lover մարդկության, նա երբեք չի ունեցել մի կին կամ ընտանիքին սիրել նրան. հայրենասեր որդին իր հայրենի հողում, նա մահացել մենակ օտար երկրում: Նա հորինել է մի նոր պայթուցիկ, դինամիկ, բարելավել եւ խաղաղ ճյուղերի ՀԱՆՔԱՐԴՅՈՒՆԱՀԱՆՄԱՆ ԵՎ ՃԱՆԱՊԱՐՀԱՇԻՆԱԿԱՆ շենքում, բայց տեսա, որ այն օգտագործվում է որպես զենք պատերազմի սպանել եւ վիրավորել մարդկանց: Ընթացքում իր օգտակար կյանքի ընթացքում նա հաճախ զգում, որ նա եղել է անիմաստ. Աշխարհահռչակ իր ստեղծագործությունների, նա երբեք անձամբ հայտնի է, իսկ նա ապրում էր, որ նա խուսափել է հրապարակայնություն. Նա երբեք ակնկալել վարձատրություն, ինչ նա արել էր: Նա մի անգամ հայտարարել է, որ ինքը չի տեսնում, որ ինքը արժանի որեւէ հռչակ, եւ որ ինքը ոչ մի համ դրա համար: Սակայն, քանի որ նրա մահը, նրա անունը է բերել համբավ ու փառք է ուրիշներին.
Ծնվել է Ստոկհոլմում հոկտեմբերի 21-ին, 1833, իսկ տեղափոխվել է Ռուսաստան իր ծնողների 1842, որտեղ նրա հայրը, Էմանուել, պատրաստված է ամուր դիրքեր իր համար է Engineering ոլորտում. Emmanuel Nobel հորինել landmine1 եւ ստացել շատ գումար դրա համար պետական ​​պատվերների ժամանակ Ղրիմի պատերազմի, բայց հետո, բավական հանկարծ սնանկացան: Մեծ մասը ընտանիքի գնաց դեպի Շվեդիայի 1859 Չորս տարի անց Ալֆրեդ վերադարձավ այնտեղ էլ, սկսած իր ուսումնասիրությունը պայթուցիկ հոր լաբորատորիայում: Դա այնքան է տեղի ունեցել, որ նա երբեք չի եղել դպրոցում կամ համալսարանում, բայց սովորել էր մասնավոր եւ այդ ժամանակ նա քսան էր հմուտ քիմիկոս եւ գերազանց լեզվաբան տիրապետելով Շվեդերեն, ռուսերեն, գերմաներեն, ֆրանսերեն եւ անգլերեն: Նման իր հոր, Ալֆրեդ Նոբելյան մրցանակի էր երեւակայության եւ հնարամիտ, բայց նա ավելի լավ բախտ բիզնեսում, եւ ցույց տվեց ավելի ֆինանսական իմաստ: Նա շտապեց տեսնել, արդյունաբերական բացումներ իր գյուտերի եւ կառուցվել է ավելի քան 80 ընկերությունների 20 տարբեր երկրներում: Իրոք, նրա մեծությունը պառկել իր ակնառու ունակության համատեղել այն հատկանիշները, որ օրիգինալ գիտնականի հետ, ովքեր մի շրջահայաց արդյունաբերող:
Բայց, Նոբելյան երբեք իսկապես մտահոգված դարձնելով գումար, կամ նույնիսկ գիտական ​​հայտնագործությունները: Հազվադեպ երջանիկ է, նա միշտ փնտրում է իմաստը կյանքի, եւ իր երիտասարդության էր վերցրել լուրջ հետաքրքրություն է գրականության եւ փիլիսոփայության. Հավանաբար այն պատճառով, որ նա չի կարող գտնել սովորական մարդկային սեր նա երբեք ամուսնացած չի եղել, - նա սկսեց խորապես մտահոգված է ամբողջ մարդկության համար: Նա վերցրեց ամեն հնարավորություն է օգնել աղքատներին: Նա ասում էր, որ նա ավելի շուտ հոգ տանել ստամոքսներում է ապրելու, քան փառս մահացած ձեւով քարե հայցադիմումների: Նրա ամենամեծ ցանկությունն է, սակայն, որ տեսնում է վերջ կդնի պատերազմներին, եւ, այդպիսով խաղաղություն ժողովուրդների միջեւ. եւ նա անցկացրել շատ ժամանակ եւ գումար աշխատելու համար գործին մինչեւ իր մահը Իտալիայում 1896 Իր հայտնի կլինի, որը նա թողել է գումար տրամադրել մրցանակներ ականավոր աշխատանքի ֆիզիկայի, քիմիայի, ֆիզիոլոգիայի, բժշկության, տնտեսագիտության, գրականության եւ խթանման աշխարհի խաղաղությունը մի հուշարձան է իր շահերի ու իդեալների: Եվ այսպես, մարդը, ով հաճախ է, որ նա եղել է անիմաստ ու ըրած էր քիչ է արդարացնել իր կյանքը, որը հիշում է եւ հարգված երկար նրա մահից հետո: NOBEL իդեալներին, որոնք նա արտահայտված դեռ նախքան միջուկային պատերազմի դարձել իդեալներին բոլոր առաջադեմ մարդկանց ամբողջ աշխարհում:
Ըստ Նոբելյան մրցանակի կամքի մայրաքաղաքը եղել է անվտանգ ներդրվել է ձեւավորել հիմնադրամ. The interest3 Այս ֆոնդի պետք է բաժանվեն տարեկան տեսքով մրցանակները, ովքեր, նախորդ տարվա ընթացքում արել աշխատանքը մեծագույն օգտագործման մարդկության շրջանակներում բնագավառում ֆիզիկայի, քիմիայի, ֆիզիոլոգիայի կամ բժշկության, տնտեսագիտության, գրականության եւ անձի ով է արել առավել է եղբայրության ազգերի միջեւ, որովհետեւ վերացման կամ նվազեցման մշտական ​​բանակների եւ կազմակերպման համար եւ քաջալերանքի խաղաղ կոնֆերանսների:
իր կամքով է Նոբելյան գրել է, որ դա իր ամուր ցանկանում եմ, որ ընտրելով մրցանակակիրը ոչ ուշադրություն պետք է տրվի է քաղաքացիության թեկնածուների, սակայն, որ առավել արժանի է պետք է ստանա մրցանակը, թե արդյոք նա պետք է սկանդինավյան, թե ոչ: Այս կամքը գրվել է Փարիզում, նոյեմբերի 27-ին, 1895
-ից ի վեր Նոբելի մահվան բազմաթիվ նշանավոր գիտնականներ, գրողներ եւ հասարակական գործիչներ տարբեր երկրներից դարձել Նոբելյան մրցանակակիրներ: