Globalisation is the growth and ena

Globalisation is the growth and enactment of world culture. Since at least the middle of the nineteenth century, a rationalised world institutional and cultural order has crystallised that consists of universally applicable models that shape states, organisations, and individual identities. Conceptions of progress, sovereignty, rights, and the like, have acquired great authority.
After World War II international life gained a cultural structure. States at very different economic levels adopted common precepts and established common institutions. Far from being the prime movers on the international scene, states derived much of their structure and authority from being embedded in a larger system, a world polity consisting of common legitimating models. But states are not the only globally enacted model. More and more organisations, from scientific associations to feminist groups, from standardsetting bodies to environmental movements, helped to elaborate and implement this common world culture.
By the end of the twentieth century, world culture became the constitutive element in world society. But it cannot claim global consensus; regions differ, for example, in their interpretation of core notions such as individual rights. Nor is world culture free from contradiction; it contains values such as freedom and equality that are necessarily in tension. Enacting global models will
not lead to a completely homogeneous world, if only because institutionalization under different conditions will produce significant local variation. World culture actually produces new conflicts, for when many believe they live in one world under universally valid principles, they become critical of state actions that deviate from global norms. Since the state of the world is always
bound to fall short of high global standards, world culture actually encourages the discovery of new social problems. But the world-wide recognition of problems, ranging from global warming to corruption, is a sign of world culture's current strength. In a diverse, conflictual, and decentralised world, it provides common models for thinking and acting.

Результаты (азербайджанский) 1:

Qloballaşma dünya mədəniyyətinin inkişafı və qəbul edir. XIX əsrin ən azı ortalarından bu yana bir rasional dünya institusional və mədəni order ki forma dövlətlər, təşkilatlar və fərdi şəxsiyyətləri universal tətbiq modelləri ibarətdir xarlanmış edib. Tərəqqi, suverenliyi, hüquq, və bu kimi anlayışlar, böyük nüfuz qoymuşuq.
II Dünya müharibəsi beynəlxalq həyat mədəni quruluşu əldə etdikdən sonra. Çox fərqli iqtisadi səviyyələrdə Ştatları ümumi precepts qəbul edilmiş və ümumi müəssisələri yaradılmışdır. Far beynəlxalq aləmdə baş Movers olan, böyük sistemi, ümumi legitimating modelləri ibarət bir dünya Başoğlu daxil olan onların strukturu və səlahiyyətləri çox əldə edir. Amma dövlətlər yalnız qlobal qəbul model deyil. Daha çox təşkilatlar, ekoloji hərəkatlar orqanları standardsetting olan feminist qrupları elmi birliklər, olan, hazırlanması və bu ümumi dünya mədəniyyətinin həyata kömək etdi.
XX əsrin sonunda, dünya mədəniyyəti dünya cəmiyyətdə təsis element oldu. Amma bu qlobal konsensus iddia edə bilməz; bölgələrdə belə fərdi hüquqları kimi əsas anlayışların şərh, məsələn, fərqlənir. Nor dünya mədəniyyəti ziddiyyət azad edir; Bu gərginlik mütləq belə azadlıq və bərabərlik kimi dəyərləri ehtiva edir. Soxulur qlobal modellər edəcək
yalnız, çünki müxtəlif şəraitdə institusionalizasiya əhəmiyyətli yerli variasiya istehsal edəcək, əgər tamamilə homogen dünya gətirib. Dünya mədəniyyəti əslində yeni münaqişələrin istehsal, bir çox onlar universal etibarlı prinsipləri çərçivəsində bir dünyada yaşayırıq iman zaman, onlar qlobal norma boyun qaçırmaq dövlət tədbirlər tənqidi olur. Dünyanın dövlət həmişə olduğundan
yüksək dünya standartlarına qısa düşmək bağlı, dünya mədəniyyəti, həqiqətən, yeni sosial problemlərin kəşf həvəsləndirir. Amma korrupsiya qlobal istiləşmə qədər problemlərin dünyada tanınması, dünya mədəniyyətinin cari gücü bir əlamətidir. A, müxtəlif münaqişəli və mərkəzləşdirilmiş dünyada, düşüncə və fəaliyyət üçün ümumi modelləri təmin.