He came into the room to shut the w

He came into the room to shut the windows while we were still in bed and I saw he looked ill. He was shivering, his face was white, and he walked slowly as though it ached to move.
"What's the matter, Schatz?"
"I've got a headache."
"You better go back to bed."
"No. I'm all right."
"You go to bed. I'll see you when I'm dressed."
But when I came downstairs he was dressed, sitting by the fire, looking a very sick and miserable boy of nine years. When I put my hand on his forehead I knew he had a fever.
"You go up to bed," I said, "you're sick."
"I'm all right," he said.
When the doctor came he took the boy's temperature.
"What is it?" I asked him.
"One hundred and two."
Downstairs, the doctor left three different medicines in different colored capsules with instructions for giving them. One was to bring down the fever, another a purgative, the third to overcome an acid condition. The germs of influenza can only exist in an acid condition, he explained. He seemed to know all about influenza and said there was nothing to worry about if the fever did not go above one hundred and four degrees. This was a light epidemic of flu and there was no danger if you avoided pneumonia.
Back in the room I wrote the boy's temperature down and made a note of the time to give the various capsules.
"Do you want me to read to you?"
"All right. If you want to," said the boy. His face was very white and there were dark areas under his eyes. He lay still in the bed and seemed very detached from what was going on.
I read aloud from Howard Pyle's Book of Pirates; but I could see he was not following what I was reading.
"How do you feel, Schatz?" I asked him.
"Just the same, so far," he said.
I sat at the foot of the bed and read to myself while I waited for it to be time to give another capsule. It would have been natural for him to go to sleep, but when I looked up he was looking at the foot of the bed, looking very strangely.
"Why don't you try to go to sleep? I'll wake you up for the medicine."
"I'd rather stay awake."
After a while he said to me, "You don't have to stay in here with me, Papa, if it bothers you."
"It doesn't bother me."
"No, I mean you don't have to stay if it's going to bother you."
I thought perhaps he was a little lightheaded and after giving him the prescribed capsules at eleven o'clock I went out for a while.
It was a bright, cold day, the ground covered with a sleet that had frozen so that it seemed as if all the bare trees, the bushes, the cut brush and all the grass and the bare ground had been varnished with ice. I took the young Irish setter for a little walk up the road and along a frozen creek, but it was difficult to stand or walk on the glassy surface and the red dog slipped and slithered and I fell twice, hard, once dropping my gun and having it slide away over the ice.
We flushed a covey of quail under a high clay bank with overhanging brush and I killed two as they went out of sight over the top of the bank. Some of the covey lit in trees, but most of them scattered into brush piles and it was necessary to jump on the ice-coated mounds of brush several times before they would flush. Coming out while you were poised unsteadily on the icy, springy brush they made difficult shooting and I killed two, missed five, and started back pleased to have found a covey close to the house and happy there were so many left to find on another day.
At the house they said the boy had refused to let any one come into the room.
"You can't come in," he said. "You mustn't get what I have."
I went up to him and found him in exactly the position I had left him, white-faced, but with the tops of his cheeks flushed by the fever, staring still, as he had stared, at the foot of the bed.
I took his temperature.
"What is it?"
"Something like a hundred," I said. It was one hundred and two and four tenths.
"It was a hundred and two," he said.
"Who said so?"
"The doctor."
"Your temperature is all right," I said. "It's nothing to worry about."
"I don't worry," he said, "but I can't keep from thinking."
"Don't think," I said. "Just take it easy."
"I'm taking it easy," he said and looked straightahead. He was evidently holding tight onto himself about something.
"Take this with water."
"Do you think it will do any good?"
"Of course it will."
I sat down and opened the Pirate book and commenced to read, but I could see he was not following, so I stopped.
"About what time do you think I'm going to die?" he asked.
"What?"
"About how long will it be before I die?"
"You aren't going to die. What's the matter with you?"
"Oh, yes, I am. I heard him say a hundred and two."
"People don't die with a fever of one hundred and two. That's a silly way to talk."
"I know they do. At school in France the boys told me you can't live with forty-four degrees. I've got a hundred and two."
He had been waiting to die all day, ever since nine o'clock in the morning.
"You poor Schatz," I said. "Poor old Schatz. It's like miles and kilometres. You aren't going to die. That's a different thermometer. On that thermometer thirty-seven is normal. On this kind it's ninety-eight."
"Are you sure?"
"Absolutely," I said. "It's like miles and kilometers. You know, like how many kilometers we make when we do seventy miles in the car?"
"Oh," he said.
But his gaze at the foot of the bed relaxed slowly. The hold over himself relaxed too, finally, and the next day it was very slack and he cried very easily at little things that were of no importance.
^

Результаты (казахский) 1:

Ол біз әлі төсек болды, мен ол ауырып қарап көрдім, ал терезесін жабу үшін, бөлмеге кірді. Ол бет ақ болды, дрожала, және бұл жылжыту үшін болғанынан гөрi, бірақ сондай-ақ ол баяу жүрді.
«мәселе қандай, Schatz?»
«Мен бас ауыруы алдым.»
«Сіз жақсы қайтып төсек өтіңіз.»
«Жоқ, мен «. бәрі жақсы
«. Мен киінген жатырмын кезде Мен сені көресіз. Сіз төсек өтіңіз»
тоғыз жыл өте ауру және жазатайым ұл қарап, өрт отырған, Бірақ мен төменгі келгенде киіндіріп болды. Мен оның маңдайына қолымды қойсақ Мен ол безгегі болды білетін.
«Сіз төсек дейін барып,» I «, сен ауырып боласыз.», деді
«Мен барлық оң сенімдімін», ол атап өтті.
докторы, ол алды келгенде Баланың температурасы.
«Бұл не?» Мен оның сұрады.
«Бір жүз екі.»
Төменде, дәрігер оларды бергені үшін нұсқаулықтарға түрлі түсті капсула үш түрлі дәрі-дәрмектер қалдырды. Бірі, екіншісі Слабительное, қышқыл жағдайын жеңу үшін үштен безгегі төмен алып болды. тұмау өскіндер ғана қышқыл күйде өмір сүре алады, деп түсіндірді ол. Ол барлық тұмауы туралы білу, көрінген және безгегі жүз жоғарыда барып, төрт градус жоқ, егер туралы алаңдатты ештеңе жоқ екенін айтты. Бұл тұмаудың жеңіл эпидемиялық болды, және сіз пневмония аулақ, егер ешқандай қауіп жоқ еді.
оралу бөлмесінде Мен төмен баланың температурасы жазды және әр түрлі капсулаға беруге уақыт жазып жасады.
«Саған оқып келе ме? «
«оңға. Егер сіз келсе Барлық», бала деді. Оның бет өте ақ болды және оның көз астындағы қара жерлер болды. Ол әлі төсек жатып және өте не болып жатқанын бөлек көрінді.
Мен қарақшылар Говард Пайл ның бір дауыстап оқып; бірақ мен ол менің оқып не келесі емес еді көре алмады.
«Егер, Schatz сезінеді қалай?» Мен оның сұрады.
«Жай сол, әлі күнге дейін», деді ол.
Мен төсек етегінде отырды және ол басқа капсула беруге уақыт болуы үшін Мен күтті, ал өзіме оқыды. Менің ойымша, ол өте біртүрлі қарап, төсек етегінде қарайтын болды қарап кезде ол оған ұйқы баруға үшін табиғи, бірақ еді.
«Сіз спать көріңіз емес Неге? Мен үшін сізге ояту алатындарыңыз медицина «.
«Мен орнына ояу келеді.»
Ол «бұл сізді мазалайды егер Сіз, Папа, менімен жерде қалуға қажеті жоқ.», маған былай деді Біраз уақыттан кейін
«Бұл мені мазалайды. «
«Жоқ, мен білдіреді сіз, ол сізді алаңдатпай жатыр тоқтап, егер қажеті жоқ».
Мен, бәлкім, ол сәл көңілділер болды және он сағат оған белгіленген капсуланы беретін кейін мен біраз уақыт шығып кетті деп ойлады.
Ол болды жарқын, суық күн, жер, ол барлық жалаңаш ағаштар, бұталар, кесілген щеткамен және барлық шөп, егер көрінген және Жалаңаш жер мұз лакпен қапталған болды, сондықтан мұздатылған болды соңы қарға жабылған. Мен жол жоғары және мұздатылған алақайлап бойымен аз серуендеу үшін жас Ирландияның Setter алды, бірақ ол тұра немесе шыны бетінде жүре қиын болды және қызыл ит поскользнулся және кусты және мен екі рет құлап, қатты, бір рет менің тапаншасы төмендейді және ол мұз үстінде алыс сырғытыңыз бар.
Біз қылшақты нависающие жоғары саз банк бойынша перепелом бір Covey шаю және олар банктің үстінен назарынан шығып Мен екі адам қаза тапты. Covey Кейбір ағаштар жанып, бірақ олардың көпшілігі щетка қадалар ағады және олар шайыңыз еді бұрын ол қылқалам мұз қапталған қорғандар бірнеше рет секіруге қажет болды. Сіз АКТ бойынша нетвердой дайын тұрған, ал шығамыз, сонда олар қиын ату жасады, мен екі адам қаза тапты, бес қабылданбаған, және кері үйге жақын Covey тапты қуанышты бастады және бақытты серпімді щетка, сондықтан көптеген басқа күні табу үшін қалды .
үйінде олар бала қандай да бір бөлмесіне келіп қайтармаған айтты.
«Сіз келе алмайды», деді ол. «Сіз маған қандай алуға тиіс емес».
Мен оған дейін барды, мен ақ-қырлы, оны тастап, бірақ оның щек шыңы бар безгегімен шайылады еді дәл қалпында оны тауып, ол болған сияқты, әлі қарап төсек етегінде, қарап.
Мен оның температурасын алды.
«Бұл не?»
, «жүзге сияқты нәрсе,» Мен деді. Ол бір жүз екі және төрт оннан болды.
«Бұл жүз екі болды», деді ол.
«сондықтан кім айтты?»
, «дәрігер».
«Сіздің температурасы бәрі дұрыс болып табылады,» Мен деді. «Бұл туралы алаңдатты ештеңе» деді.
«Мен, уайымдама», деді ол, «бірақ мен ойлау жасырылған алмаймын.»
«деп ойламаймын,» Мен деді. «Just оңай қабылдайды.»
«Менің ойымша, бұл оңай отырып жатырмын», деді ол және straightahead қарап. Ол анық. Нәрсе туралы өзі орнатыңыз қатаң ұстап
«. сумен осы алыңыз»
«? Сіз бұл кез келген жақсы жасайды деп ойлайсыз ба»
«Әрине, ол. болады»
Мен сел және Pirate кітапты ашты және оқу үшін басталған, бірақ мен ол мынадай болған жоқ, сондықтан мен тоқтатты. көре алатын
«Сіз маған өлуге бара жатырмын деп ойлайсыз қай уақытқа туралы?» ол. сұрады
«Не?»
«? Мен өліп бұрын қанша уақыт ол болады туралы»
«? сіздермен мәселе қандай. Сіз өледі жиналады емес»
Мен оны жүз айта естідім. Мен: «О, иә, мен екі «.
«Адамдар бір жүз екі безгегі бірге өлуге емес. Яғни айту ақымақ жолы.»
«Мен олар мұны білемін. Францияда мектепте сіз ұлдар қырық төрт дәрежесі бар өмір сүру мүмкін емес маған айтқан . Мен жүз екі алдым «.
Ол бұрын-соңды таңғы сағат тоғыз жылдан бері, күні бойы өлуге күтіп алды.
«Сен кедей Schatz,» Мен деді. «Жаман ескі Schatz. Ол миль және километр сияқты. Сіз өледі жиналады емес. Бұл түрлі термометр ғой. Сол Термометрді отыз жеті қалыпты болып табылады. Осы түрінің бойынша тоқсан сегіз» деді.
«Сіз сенімдіміз?»
«Мүлдем , «Мен деді. «Бұл миль және километр сияқты. Сіздер білесіздер, біз автомобильде жетпіс шақырым істеу кезінде біз жасауға қанша шақырым сияқты?»
«О», деді ол.
Бірақ баяу демалып төсек етегінде өз көзқарасы. өзіне астам ұстам рақаттанған тым, сайып келгенде, ал келесі күні бұл өте бостық болды және ол ешқандай маңызы болды шағын нәрселер өте оңай жылап.
^