TEXT. A FRESHMAN'S EXPERIENCE From

TEXT. A FRESHMAN'S EXPERIENCE From "Daddy Long-Legs" by Jean Webster
[29.03.2014 6:44:56] zakirov197: The book "Daddy Long-Legs" by an American writer Jean Webster (1876-1916) is a novel written in the form of letters. The author of these letters, a young girl, Judy by name, writes them to her guardian, a rich man whom she has never seen.
Judy was brought up in an orphan asylum where her life was hard. The children were wholly dependent on charity. They were badly fed and had to wear other people's cast-off clothes. Judy was a very bright girl and when she finished school, her guardian sent her to college.
Judy feels very happy about it. She hopes to become a writer and pay back the money spent on her education by her guardian. About the latter the girl knows almost nothing: she knows that he is a very tall man. That is why she jokingly calls him Daddy Long-Legs.
This text is one of her letters giving us a glimpse of her early college impressions.
October, 25th
Dear Daddy Long-Legs,
College gets nicer and nicer, I like the girls and the teachers and the classes and the campus and the things to eat. We have ice-cream twice a week and we never have corn-meal mush.
The trouble with college is that you are expected to know such a lot of things you've never learned. It's very embarrassing at times. I made an awful mistake the first day. Somebody mentioned Maurice Maeterlinck, and I asked if she was a freshman. The joke has gone all over college.
Did you ever hear of Michaelangelo? He was a famous artist who lived in Italy in the Middle Ages. Everybody in English Literature seemed to know about him, and the whole class laughed because I thought he was an archangel. He sounds like an archangel, doesn't he?
But now, when the girls talk about the things that I never heard of, I just keep still and look them up in the encyclopedia. And anyway, I'm just as bright in class as any of the others, and brighter than some of them!
And you know, Daddy, I have a new unbreakable rule: never to study at night, no matter how many written reviews are coming in the morning. Instead, I read just plain books — I have to, you know, because there are eighteen blank years behind me. You wouldn't believe what an abyss of ignorance my mind is; I am just realizing the depths myself.
I never read "David Copperfield", or "Cinderella", or "lvanhoe", or "Alice in Wonderland", or "Robinson Crusoe", or "Jane Eyre". I didn't know that Henry the Eighth was married more than once or that Shelley was a poet. I didn't know that people used to be monkeys, or that George Eliot was a lady. I had never seen a picture of the "Mona Lisa" and (it's true but you won't believe it) I had never heard of Sherlock Holmes.
Now I know all of these things and a lot of others besides, but you can see how much I need to catch up.
November, 15th
Your five gold pieces were a surprise! I'm not used to receiving Christmas presents. Do you want to know what I bought with the money?
1. A silver watch to wear on my wrist and get me to recitations in time.
2. Matthew Arnold's poems.
3. A hot-water bottle.
4. A dictionary of synonyms (to enlarge my vocabulary).
5. (I don't much like to confess this last item, but I will.) A pair of silk stockings.
And now, Daddy, never say I don't tell all!
It was a very low motive, if you must know it, that prompted the silk stockings. Julia Pendleton, a sophomore, comes into my room to do geometry, and she sits crosslegged on the couch and wears silk stockings every night. But just wait — as soon as she gets back from vacation, I shall go in and sit on her couch in my silk stockings. You see the miserable creature that I am — but at least I'm honest; and you knew already, from my asylum record, that I wasn't perfect, didn't you?
But, Daddy, if you'd been dressed in checked ginghams all your life, you'd understand how I feel. And when I started to the high shool, I entered upon another period even worse than the checked ginghams. The poor box.6
You can't know how I feared appearing in school in those miserable poor-box dresses. I was perfectly sure to be put down in class next to the girl who first owned my dress, and she would whisper and giggle and point it out to the others.
To recapitulate (that's the way the English instructor begins every other sentence), I am very much obliged for my presents.
I really believe I've finished. Daddy. I've been writing this letter off and on for two days, and I fear by now you are bored.
But I've been so excited about those new adventures that I must talk to somebody, and you are the only one I know. If my letters bore you, you can always toss them into the waste-basket.
Good-bye, Daddy, I hope that you are feeling as happy as I am.
Yours ever, Judy.

Результаты (греческий) 1:

ΚΕΊΜΕΝΟ. Ένας ΚΑΙΝΟΎΡΙΟΣ εμπειρία από "Μπαμπάς βίου-πόδια" από Jean Webster[29.03.2014 6:44:56] zakirov197: το βιβλίο "ο μπαμπάς βίου-πόδια" από Αμερικανός συγγραφέας Jean Webster (1876-1916) είναι ένα μυθιστόρημα γραμμένο με τη μορφή των γραμμάτων. Ο συγγραφέας του αυτά τα γράμματα, ένα νεαρό κορίτσι, Judy ονομαστικά, γράφει η κηδεμόνας, ένα πλούσιο άνδρα τον οποίο ποτέ δεν έχει δει.Judy ανατράφηκε σε ένα ορφανό άσυλο, όπου η ζωή ήταν σκληρή. Τα παιδιά ήταν εξ ολοκλήρου εξαρτώνται από την ελεημοσύνη. Άσχημα είχαν τροφή και έπρεπε να φορούν ρούχα απόρριμμα-μακριά των άλλων ανθρώπων. Judy ήταν ένα πολύ φωτεινό κορίτσι και όταν τελείωσε το σχολείο, η κηδεμόνας έστειλε στο κολέγιο.Judy αισθάνεται πολύ χαρούμενος για αυτό. Εύχεται να γίνει συγγραφέας και να επιστρέψουν τα χρήματα που δαπανώνται για την εκπαίδευση από την guardian. Για το τελευταίο το κορίτσι δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα: ξέρει ότι είναι έναs πολύ ψηλός άντραs. Γι ' αυτό και αυτή τον αποκαλεί χαριτολογώντας ο μπαμπάς βίου-πόδια.Το κείμενο αυτό είναι μία από τις επιστολές της, δίνοντάς μας μια γεύση από τις πρώτες εντυπώσεις της κολέγιο.25 Οκτωβρίου,Αγαπητέ μπαμπάς βίου-πόδια,Κολλέγιο παίρνει καλύτερο και καλύτερο, μου αρέσει τα κορίτσια οι εκπαιδευτικοί και οι τάξεις και η πανεπιστημιούπολη και τα πράγματα να φάνε. Έχουμε παγωτό δύο φορές την εβδομάδα και δεν έχουμε ποτέ το γεύμα καλαμποκιού χυλός.Το πρόβλημα με το κολέγιο είναι ότι είστε αναμένεται να γνωρίζει πολλά πράγματα που ποτέ δεν έχετε μάθει. Είναι πολύ ενοχλητικό μερικές φορές. Έκανα ένα φοβερό λάθος την πρώτη ημέρα. Κάποιος ανέφερε Μορίς Μαίτερλινκ, και ρώτησα αν ήταν πρωτοετής. Το αστείο έχει πάει σε όλο το κολέγιο.Έχετε ακούσει ποτέ του Michaelangelo; Ήταν ένα διάσημο καλλιτέχνη που έζησε στην Ιταλία στις μέσες ηλικίες. Όλοι στην αγγλική λογοτεχνία φαίνεται να ξέρετε για τον, και η όλη την τάξη γέλασε επειδή νόμιζα ότι ήταν ένας Αρχάγγελος. Αυτός ακούγεται σαν ένας Αρχάγγελος, δεν είναι;Αλλά τώρα, όταν τα κορίτσια μιλούν για τα πράγματα που ποτέ δεν άκουσα από, εγώ απλά κρατήσει ακόμα και τους αναζητήσετε στην Εγκυκλοπαίδεια. Και τέλος πάντων, είμαι ακριβώς όπως το φωτεινό στην τάξη ως οποιοδήποτε από τα άλλα, και πιο φωτεινή από ό, τι ορισμένα από αυτά!Και ξέρετε, μπαμπά, έχω έναν νέο κανόνα άθραυστο: ποτέ να μελετήσει τη νύχτα, δεν έχει σημασία πόσες γραπτές σχόλια έρχονται το πρωί. Αντ ' αυτού, έχω διαβάσει βιβλία απλά — πρέπει να, ξέρετε, επειδή υπάρχουν δεκαοκτώ χρόνια κενό πίσω μου. Δεν θα θεωρούσατε τι μια άβυσσο της άγνοιας είναι κατά τη γνώμη μου? Εγώ απλά συνειδητοποιούν τα βάθη τον εαυτό μου.Ποτέ δεν διάβαζε "David Copperfield", ή "Σταχτοπούτα", ή "lvanhoe", ή "Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων", ή "Ροβινσώνα Κρούσο", ή "Jane Eyre". Δεν ήξερα ότι Χένρι όγδοη ήταν παντρεμένος περισσότερο από μία φορά ή ότι Shelley ήταν ένας ποιητής. Δεν ήξερα ότι οι άνθρωποι που χρησιμοποιείται για να είναι πίθηκοι, ή Τζορτζ Έλιοτ ότι ήταν μια κυρία. Ποτέ δεν είχα δει μια εικόνα της "Μόνα Λίζα" και (είναι αλήθεια αλλά δεν θα το πιστεύετε) ποτέ δεν είχα ακούσει για Σέρλοκ Χολμς.Τώρα ξέρω ότι όλα αυτά τα πράγματα και σε πολλούς άλλους εκτός από, αλλά μπορείτε να δείτε πόσο πολύ πρέπει να καλύψουν τη διαφορά.15 Νοεμβρίου,Πέντε χρυσά κομμάτια σας ήταν μια έκπληξη! Δεν έχω συνηθίσει να λαμβάνει χριστουγεννιάτικα δώρα. Θέλετε να ξέρετε τι έχω αγοράσει με τα χρήματα;1. ένα ασημένιο ρολόι να φορούν στον καρπό μου και εμένα να απαγγελίες εγκαίρως.2. Matthew Άρνολντ ποιήματα.3. ένα ζεστό - μπουκάλι νερό.4. ένα λεξικό συνωνύμων (για μεγέθυνση λεξιλόγιο μου).5. (δεν μου αρέσει πολύ να ομολογήσει αυτό το τελευταίο στοιχείο, αλλά θα το κάνω). Ένα ζευγάρι μεταξωτές κάλτσες.Και τώρα, ο μπαμπάς, ποτέ δεν λέω δεν μπορώ να πω όλα!Ήταν ένα πολύ χαμηλό κίνητρο, εάν πρέπει να ξέρετε, που ώθησε το silk κάλτσες. Julia Pendleton, δευτεροετής φοιτητής, έρχεται στο δωμάτιό μου να κάνει γεωμετρία, και αυτή κάθεται crosslegged στον καναπέ και φοράει μετάξι καλτσόν κάθε βράδυ. Αλλά ακριβώς περιμένετε — μόλις παίρνει πίσω από τις διακοπές, θα πάει και κάθονται στον καναπέ στο μου μεταξωτές κάλτσες. Μπορείτε να δείτε το άθλιο πλάσμα που είμαι- αλλά τουλάχιστον είμαι ειλικρινής? και ξέρατε ήδη, από το ρεκόρ του ασύλου μου, ότι εγώ δεν ήταν τέλεια, όχι εσείς;Αλλά, ο μπαμπάς, αν σας είχε ήταν ντυμένος με επιλεγμένο ginghams όλη σου τη ζωή, θα καταλάβετε πώς αισθάνομαι. Και όταν άρχισα να την υψηλή shool, μπήκα σε μια νέα περίοδο ακόμα χειρότερα από ό, τι το ελέγχονται ginghams. Η κακή box.6Δεν μπορείτε να ξέρετε πώς φοβήθηκα που εμφανίζονται στο σχολείο σε εκείνα τα άθλια φορέματα φτωχών-box. Ήμουν απόλυτα σίγουρος που καταγράφεται στην κατηγορία δίπλα από το κορίτσι που ανήκει πρώτα μου φόρεμα, και αυτή θα ψιθυρίζουν και giggle και στο σημείο αυτό με τους άλλους.Να επαναλάβω (που είναι ο τρόπος που το ανέλαβε καθήκοντα δασκάλου αγγλικών αρχίζει κάθε άλλη φράση), είμαι εξαιρετικά ευγνώμων για παρουσιάζει μου.Πραγματικά πιστεύω ότι έχω τελειώσει. Ο μπαμπάς. Έχω γράψει αυτό το γράμμα μακριά και επάνω για δύο ημέρες, και φοβάμαι από τώρα είστε βαριεστημένοι.Αλλά ήμουν τόσο ενθουσιασμένος για τις νέες περιπέτειες που θα ήθελα να μιλήσω σε κάποιον, και είστε ο μόνος που ξέρω. Αν σας κουράσω μου γράμματα, μπορείτε να τα πετάξει πάντα στο αποβλήτων-καλάθι.Αντίο, μπαμπά, ελπίζω ότι αισθάνεστε τόσο ευτυχής όσο είμαι.Δική σας πάντα, Judy.

Результаты (греческий) 2:

ΚΕΙΜΕΝΟ. ΕΜΠΕΙΡΙΑ ένας καινούριος από "Daddy Long Legs-» από τον Jean Webster
[03/29/2014 6:44:56] zakirov197: Το βιβλίο "Daddy Long Legs-» από έναν Αμερικανό συγγραφέα Ζαν Webster (1876-1916) είναι ένα μυθιστόρημα γραμμένο με το μορφή των γραμμάτων. Ο συγγραφέας αυτών των επιστολών, μια νεαρή κοπέλα, η Judy με βάση το όνομα, τους γράφει για τον κηδεμόνα της, ένα πλούσιο άνδρα με τον οποίο δεν έχει δει ποτέ.
Judy είχε ανατραφεί σε ένα ορφανοτροφείο όπου η ζωή της ήταν σκληρό. Τα παιδιά ήταν πλήρως εξαρτώμενο από τη φιλανθρωπία. Είχαν τρέφονται άσχημα και έπρεπε να φορούν cast-off τα ρούχα των άλλων ανθρώπων. Judy ήταν ένα πολύ φωτεινό κορίτσι και όταν τελείωσε το σχολείο, θεματοφύλακας της την έστειλε στο κολέγιο.
Judy αισθάνεται πολύ χαρούμενος γι 'αυτό. Ελπίζει να γίνει συγγραφέας και να επιστρέψει τα χρήματα που δαπανώνται για την εκπαίδευση της από κηδεμόνα του. Σχετικά με το τελευταίο, η κοπέλα δεν ξέρει σχεδόν τίποτα: ξέρει ότι αυτός είναι ένας πολύ ψηλός άνδρας. Γι 'αυτό και τον αποκαλεί χαριτολογώντας Daddy Long-Legs.
Αυτό το κείμενο είναι μία από τις επιστολές της, δίνοντάς μας μια γεύση από νωρίς τις εντυπώσεις κολλεγίων της.
Οκτωβρίου 25
Αγαπητέ μπαμπά Long-Legs,
κολλέγιο παίρνει καλύτερο και καλύτερο, μου αρέσουν τα κορίτσια και τα εκπαιδευτικοί και οι τάξεις και η πανεπιστημιούπολη και τα πράγματα για να φάει. Έχουμε παγωτό δύο φορές την εβδομάδα και ποτέ δεν έχουν καλαμποκιού γεύμα χυλός.
Το πρόβλημα με το κολέγιο είναι ότι αναμένεται να γνωρίζουν τόσα πολλά πράγματα που δεν έχετε μάθει. Είναι πολύ ενοχλητικό μερικές φορές. Έκανα ένα φοβερό λάθος η πρώτη μέρα. Κάποιος αναφέρθηκε Μωρίς Μαίτερλινκ, και ρώτησα αν ήταν πρωτοετής. Το αστείο έχει πάει σε όλο το κολέγιο.
Ακούσατε ποτέ του Μιχαήλ; Ήταν ένας διάσημος καλλιτέχνης που έζησε στην Ιταλία κατά το Μεσαίωνα. Όλοι στην Αγγλική Λογοτεχνία φαινόταν να γνωρίζει γι 'αυτόν, και όλη η τάξη γέλασε, γιατί πίστευα ότι ήταν ένας αρχάγγελος. Ακούγεται σαν αρχάγγελος, δεν είναι;
Αλλά τώρα, όταν τα κορίτσια μιλούν για τα πράγματα που ποτέ δεν έχω ακούσει, θα ήθελα απλώς να κρατήσει ακόμα και βλέμμα τους επάνω στην εγκυκλοπαίδεια. Και τέλος πάντων, είμαι εξίσου λαμπρό μέσα στην τάξη όπως οποιαδήποτε από τις άλλες, και φωτεινότερο από ό, τι μερικά από αυτά!
Και ξέρετε, ο μπαμπάς, έχω μια νέα άθραυστο κανόνα: ποτέ να μελετήσει το βράδυ, δεν έχει σημασία πόσο πολλά γραπτά σχόλια είναι έρχονται το πρωί. Αντ 'αυτού, διάβασα απλά βιβλία - έχω να, ξέρετε, επειδή υπάρχουν δεκαοκτώ ετών κενό πίσω μου. Δεν θα πιστέψετε τι άβυσσος της άγνοιας μυαλό μου είναι? Είμαι απλά συνειδητοποιώντας τον εαυτό μου τα βάθη.
Ποτέ δεν διαβάζουν "David Copperfield", ή "Σταχτοπούτα", ή "lvanhoe", ή "Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», ή «Ροβινσώνας Κρούσος», ή «Τζέιν Έιρ». Δεν ήξερα ότι Ερρίκος ο Όγδοος ήταν παντρεμένος περισσότερο από μία φορά ή ότι Shelley ήταν ένας ποιητής. Δεν ήξερα ότι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται για να τους πιθήκους, ή ότι George Eliot ήταν μια κυρία. Ποτέ δεν είχα δει μια εικόνα της «Μόνα Λίζα» και (αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν θα το πιστεύετε) δεν είχα ακούσει ποτέ του Σέρλοκ Χολμς.
Τώρα ξέρω ότι όλα αυτά τα πράγματα και πολλοί άλλοι εκτός, αλλά μπορείτε να δείτε πόσο θα πρέπει να καλύψουν τη διαφορά.
Νοεμβρίου 15
σας πέντε χρυσά κομμάτια ήταν μια έκπληξη! Δεν έχω συνηθίσει να λαμβάνουν δώρα Χριστουγέννων. Θέλετε να μάθετε τι αγόρασα με τα χρήματα;
1. Ένα ασημένιο ρολόι να φορούν στον καρπό μου και να μου απαγγελίες στο χρόνο.
2. Ποιήματα του Matthew Arnold.
3. Ένα μπουκάλι με ζεστό νερό.
4. Ένα λεξικό συνωνύμων (για μεγέθυνση λεξιλόγιό μου).
5. (Δεν μου αρέσει πολύ να ομολογήσω αυτό το τελευταίο σημείο, αλλά θα το κάνω.) Ένα ζευγάρι μεταξωτές κάλτσες.
Και τώρα, μπαμπά, ποτέ να πω ότι δεν λένε όλα!
Ήταν ένα πολύ χαμηλό κίνητρο, αν πρέπει να το γνωρίζουν , που ώθησε τις μεταξωτές κάλτσες. Τζούλια Πέντλετον, ένας δευτεροετής φοιτητής, έρχεται στο δωμάτιό μου για να κάνω τη γεωμετρία, και κάθεται crosslegged στον καναπέ και να φοράει μεταξωτές κάλτσες κάθε βράδυ. Αλλά ακριβώς περιμένει - το συντομότερο παίρνει πίσω από τις διακοπές, θα πάω μέσα και να καθίσει στον καναπέ της στο μετάξι κάλτσες μου. Μπορείτε να δείτε το άθλιο πλάσμα που είμαι - αλλά τουλάχιστον είμαι ειλικρινής? και ξέρατε ήδη, από το αρχείο του ασύλου μου, ότι δεν ήταν τέλεια, έτσι δεν είναι;
Αλλά, μπαμπά, αν θέλετε ντυμένοι στα ελεγχθεί ginghams όλη τη ζωή σας, τότε θα πρέπει να κατανοήσουν πώς αισθάνομαι. Και όταν άρχισα να το υψηλό shool, μπήκα από άλλο χρονικό διάστημα, ακόμη χειρότερα από ό, τι τα ελέγχθηκαν ginghams. Οι φτωχοί box.6
Δεν μπορείτε να ξέρετε πόσο φοβόμουν εμφανίζονται στο σχολείο σε αυτές τις άθλιες φορέματα κακή-box. Ήμουν απόλυτα βέβαιος να βάλει κάτω στην τάξη δίπλα στην κοπέλα που ανήκουν πρώτο φόρεμα μου, και ότι θα ψιθυρίζουν και giggle και στο σημείο αυτό έξω με τους άλλους.
Για να ανακεφαλαιώσουμε (αυτός είναι ο τρόπος με τον αγγλικό εκπαιδευτής αρχίζει κάθε άλλη πρόταση), Ι Είμαι πολύ ευγνώμων για τα δώρα μου.
Πραγματικά πιστεύω έχω τελειώσει. Μπαμπά. Έχω γράψει αυτό το γράμμα μακριά και για δύο ημέρες, και φοβάμαι ότι από τώρα έχετε βαρεθεί.
Αλλά ήμουν τόσο ενθουσιασμένος για τις νέες αυτές περιπέτειες που θα ήθελα να μιλήσω σε κάποιον, και είστε ο μόνος που ξέρω. Εάν οι επιστολές μου να σας κουράσω, μπορείτε να τους πετάξει πάντα στο αποβλήτων καλάθι.
Αντίο, μπαμπά, ελπίζω ότι αισθάνεστε τόσο ευτυχής όσο είμαι.
Δικός σου ποτέ, Τζούντι.

Результаты (греческий) 3:

Το κείμενο. Α τον τελευταίο εμπειρία από "Daddy Long-Legs" από τον Jean Webster
[29.03.2014 6:44:56] Kurban Zakirov καθώς197: Το βιβλίο "Daddy Long-Legs" από ένα αμερικανικό συγγραφέα Ζαν Webster (1876-1916) είναι ένα μυθιστόρημα γραμμένο σε μορφή επιστολών. Ο συντάκτης των επιστολών, ένα νεαρό κορίτσι, Τζούντι από όνομα, γράφει για την Guardian, πλούσιο άνδρα τον οποίο έχει δει ποτέ.
Judy έφερε σε ένα ορφανό ασύλου, όπου η ζωή ήταν σκληρή. Τα παιδιά ήταν απόλυτα εξαρτημένοι από φιλανθρωπία. Δεν ήταν άσχημα τρέφονται και έπρεπε να φορούν άλλα άτομα cast-off ρούχα. Judy ήταν ένα πολύ φωτεινό κορίτσι και όταν τελειώσει το σχολείο, η Guardian έστειλε το να college.
Judy αισθάνεται πολύ ευτυχής για αυτό. Ελπίζει να γίνει συγγραφέας και να επιστρέψει τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την εκπαίδευση από το θεματοφύλακα.