All over the world, children in hos

All over the world, children in hospital are being treated with a new kind of medicine: laughter. LUCY is 23 and works for Theodora Children's Trust. She is one of many clown doctors who bring a smile to the faces of sick children.
I'm a Theodora clown doctor, I call myself Dr Loo. I spend two days a week in children's hospitals being extremely silly with my friend and colleague Dr Chequers. We make funny faces, tell jokes, and do magic tricks. As I walk into the wards I blow bubbles, shake hands with the kids, and make up nonsense songs for those children well enough to sing. We take special balloons to make 'balloon animals' and tell funny stories about them. We often meet kids who one week look really sick, then we go back the next week and they're racing about yelling 'Hi there, Dr LooLoo! Hi Dr Chequers!'
I'm naturally a very cheerful person. I've always been a clown. In fact my father's a clown and I started working with him when I was eight years old. I knew it was just the job for me and I became a clown doctor because I think it's a great way to cheer up sick, frightened children in hospital. I wear a fancy coat, a yellow shirt, and tights with big stripes. Also, I have a red rubber nose and wear my hair in crazy plaits.
Being a clown in a hospital is very tiring both physically and emotionally. We have to learn not to show our feelings, otherwise we'd be useless. Clown doctors are sensitive but this is not a side most people see. To the children we're happy all the time. I'm still learning to allow myself to feel sad occasionally. There are special kids you get really close to. At the moment I'm working with a very sick little girl from Bosnia who speaks no English, so our only common language is laughter. She's been in and out of hospital for operations so many times and she's always on my mind.
At lunchtime we eat in the hospital cafeteria and that's really useful because we meet the nurses and doctors. They tell us about particular kids who they think will benefit from a clown doctor visit. If a child is frightened, perhaps they're being given an injection or some nasty medicine - we can distract them so the nurses can do their job.
About six o'clock Dr Chequers and I take off our make-up and change our clothes. We're totally exhausted. Sometimes I have a night out with friends, it helps me unwind. When I finally fall into bed, I crash out. At weekends we are often asked to participate in events to raise money for Theodora Children's Trust. It's a charity; so we are paid with the money people give. Being a clown doctor makes the worries of everyday life seem small. All in all, I feel privileged to do this job.
‘

Результаты (белорусский) 1:

Ва ўсім свеце дзеці ў бальніцы праходзяць лячэнне з новага віду медыцыны: смех. Люсі 23 і працуе Хведара дзяцей Trust. Яна з'яўляецца адным з многіх, хто блазна лекараў выклікаць ўсмешку на тварах хворых дзяцей.
Я клоўн лекар Хведара, я называю сябе доктар Лоо. Я праводжу два дні ў тыдзень у дзіцячых бальніцах быўшы надзвычай па-дурному з маім сябрам і калегам д-р Chequers. Мы рожы, распавядаць анекдоты, і рабіць фокусы. Калі я іду ў палату, я мыльныя бурбалкі, паціснуць адзін аднаму рукі з дзецьмі, і складаюць бессэнсоўныя песні для тых дзяцей, дастаткова добра, каб спяваць. Мы спецыяльныя паветраныя шары, каб зрабіць "паветраны шар жывёл, распавядаць анекдоты пра іх. Мы часта сустракаемся дзяцей, якія за адзін тыдзень выглядаюць сапраўды хворы, то мы вернемся на наступным тыдні, і яны гоначных аб крычаць "Прывітанне, доктар LooLoo! Прывітанне доктар Chequers!
Я, натуральна, вельмі вясёлы чалавек. Я заўсёды быў клоўнам. На самай справе мой бацька клоўн, і я пачаў працаваць з ім, калі мне было восем гадоў. Я ведаў, што гэта толькі праца для мяне, і я стаў клоўнам Лекар таму што я думаю, што гэта выдатны спосаб падняць настрой хворых, спалоханых дзяцей у бальніцы. Я нашу фантазіі паліто, жоўтую кашулю і калготкі з вялікімі палосамі. Акрамя таго, у мяне ёсць чырвоны гумовы нос і насіць мае валасы ў косы вар'ятаў.
Будучы клоўнам у шпіталі вельмі цяжка і фізічна, і эмацыйна. Мы павінны навучыцца ня паказваць свае пачуцці, інакш мы б бескарысна. Клоўн лекары адчувальныя, але гэта не з'яўляецца бокам большасць людзей бачаць. Для дзяцей мы рады ўвесь час. Я ўсё яшчэ вучуся, каб дазволіць сабе сумаваць часам. Ёсць спецыяльныя дзеці, вы атрымаеце вельмі блізка да. У цяперашні час я працую з вельмі хворы дзяўчынкай з Босніі, якія не размаўляе па-ангельску, так што наш адзіны агульную мову смех. Яна была ў і з лякарні для аперацый, так шмат разоў, і яна заўсёды ў мяне ў галаве.
У абедзенны час мы ямо ў бальніцы кафэ, і гэта сапраўды карысна, таму што мы сустракаемся медсясцёр і лекараў. Яны кажуць нам аб канкрэтных дзецях, якія, на іх думку выйграе ад блазна наведванне ўрача. Калі дзіця палохаецца, магчыма, яны быўшы ін'екцыю ці некаторыя непрыемныя медыцыны - мы можам адцягнуць іх такім чынам, медсёстры могуць рабіць сваю працу.
Каля шасці гадзін доктар Chequers, і я зняць нашу макіяж і змяніць нашу вопратку , Мы цалкам вычарпаныя. Часам у мяне ёсць ноч з сябрамі, гэта дапамагае мне расслабіцца. Калі я, нарэшце, трапляюць у ложку, я крах з. У выхадныя дні мы часта просяць прыняць удзел у мерапрыемствах, каб зарабіць грошы для дзяцей Тэадора Trust. Гэта дабрачыннасць так нам плацяць з грашыма людзі даюць. Будучы клоўнам Лекар робіць клопату паўсядзённым жыцці, здаецца, мала. Увогуле, я адчуваю сябе прывілеяваным, каб зрабіць гэтую працу.
"