Hunting for a Job S.S. McClureI rea

Hunting for a Job

S.S. McClure

I reached Boston late that night and got out at the South Station. I knew no one in Boston except Miss Bennet. She lived in Somerville, and I immediately started out for Somerville. Miss Bennet and her family did all they could to make me comfortable and help me to get myself established' in some way. I had only six dollars and their hospitality was of utmost importance to me.

My first application for a job in Boston was made in accordance with an idea of my own. Every boy in the Western states knew the Pope Manufacturing Company, which produced bicycles. When I published my first work "History of Western College Journalism" the Pope Company had given me an advertisement, and that seemed to be a "connection" of some kind. So I decided to go to the offices of the Pope Manufacturing Company to ask for a job. I walked into the general office and said that I wanted the president of the company.

"Colonel Pope?" asked the clerk.

I answered, "Yes, Colonel Pope."

I was taken to Colonel Pope, who was then an alert energetic man of thirty-nine. I told Colonel Pope, by way of introduction, that he had once given me an advertisement for a little book I had published, that I had been a College editor and out of a job. What I wanted was work and I wanted it badly.

He said he was sorry, but they were laying of hands. I still hung on4. It seemed to me that everything would be all up with me', if I had to go out of that room without a job. I asked him if there wasn't anything at all that I could do. My earnestness made him look at me sharply.

"Willing to wash windows and scrub floors?" he asked.

I told him that I was, and he turned to one of his clerks.

"Has Wilmot got anybody yet to help him in the downtown' rink?" he asked.

The clerk said he thought not.

"Very well", said Colonel Pope. "You can go to the rink and help Wilmot out for tomorrow."

The next day I went to the bicycle rink and found that what Wilmot wanted was a man to teach beginners to ride. I had never been on a bicycle in my life nor even very c}ose to one, but in a couple of hours I had learnt to ride a bicycle myself and was teaching other people.

Next day Mr. Wilmot paid me a dollar. He didn't say anything about my coming back the next morning, but I came and went to work, very much afraid that I vrould be told I wasn't needed. After that Mr. Wilmot did not exactly engage me, but he forgot to discharge me, and I came back every day and went to work. At the end of the week Colonel Pope sent for me and placed me in charge of the uptown' rink.

Colonel Pope was a man who watched his workmen. I hadn't been mistaken when I felt that a young man would have a chance with him. He often used to say that "water would find its level", and he kept an eye on us. One day he called me into his office and asked me if I could edit a magazine.

"Yes, sir," I replied quickly. I remember it flashed through my mind that I could do anything I was put at '96 that if I were required to run an ocean steamer I could somehow manage to do it. I could learn to do it as I went along'. I answered as quickly as I could get the words out of my mouth, afraid that Colonel Pope would change his mind before I could get them out.

This is how I got my first job. And I have never doubted ever since that one of the reasons why I got it was that I had been "willing to wash windows and scrub floors". I had been ready for anything.

Результаты (казахский) 1:

Жұмысқа аулау С.С. McClure Мен кеш сол түні Бостон жетті және Оңтүстік станциясында шықты. Мен аруы Bennet қоспағанда Бостонда ешкім білмеген. Ол Сомервилл өмір сүрген, мен бірден Сомервилл жүзеге басталды. Мисс Беннет пен оның отбасы маған ыңғайлы және өзім кейбір жолмен белгіленген алу үшін маған көмектесу үшін олар келгеннің бәрін жасады. Мен тек алты доллар болды және олардың қонақжайлылық маған бәрінен де маңызды болды. Бостонда жұмыс Менің алғашқы өтініш, менің өз идеясын сәйкес жасалды. Батыс мемлекеттерде әрбір бала велосипед өндірілген Рим Папасы өндірістік компания, білген. Менің алғашқы жұмыс «Батыс колледжі журналистика тарихы» жарық көрді кезде Рим Папасы компаниясы маған хабарландыру берді және бұл кейбір түрдегі «байланыс» болып көрінген. Сондықтан мен жұмыс сұрауға Папасы Manufacturing Company кеңселеріне баруға шешім. Мен жалпы кірді кабинет, мен компаниясының президенті болғысы келетінін айтты. «Полковник Рим Папасы?» хатшылары сұрады. Мен жауап: «Иә, полковник Рим Папасы.» Мен содан кейін отыз тоғыз ескерту жігерлі адам болған полковник Рим Папасы, қабылданды. Менің ойымша, ол бір рет менің колледжі редакторы болды, маған жариялады аз кітап хабарландыру берілген тапсырманың жүзеге екенін, енгізу жолымен, полковник Папа айтты. Яғни, менің келді жұмыс болды, мен нашар оны келді. Ол Кешіріңіз болды деді, бірақ олар қолынан төсеу болды. Мен әлі күнге дейін on4 іліп. Мен жұмысқа жоқ деп бөлменің шығуға еді, егер ол, «бәрі менімен барлық болар еді деп ойлайтынмын. Мен жасай алмады, бұл барлық уақытта ештеңе жоқ, егер мен оны сұрады. Менің ықылас оған күрт маған қарап құрады. «терезелер мен скраб еден жуу үшін дайынсыз?» ол. сұрады . Мен екенін айтты, және ол оның Солардың бірі айналды «Wilmot қала орталығында айдынында оған көмектесу үшін әлі ешкімді алды ма?» деп сұрады. Клерк ол емес ойладым деді. «Өте жақсы», полковник Рим Папасы деді. «Сіз айдынына барып, ертең жүзеге Wilmot көмектесе алады». Келесі күні мен велосипед айдынына барды және қандай Wilmot келді мініп жаңадан үйрету адам болды, бұл табылған. Мен бір, менің өмірім де, тіпті өте с} операциялық ортада велосипед болмаған, бірақ бірнеше сағат мен велосипед өзімді мінгізіп білген және басқа да халыққа тәлім болатын. Келесі күні мырза Wilmot маған доллар төледі. Ол менің Келесі күні таңертең қайтып келе жатқан туралы ештеңе айтқан жоқ, бірақ мен келіп, өте көп, Мен қажет емес, айтылатын vrould деп қорқады жұмыс істеуге барды. Мырза Wilmot дәл мені айналысуға емес, бірақ ол мені орындау үшін ұмытып, мен күн сайын қайтып келіп, жұмыс істеуге барып Осыдан кейін. Апта полковник Рим Папасы соңында маған жіберіп, Uptown «мұз айдынының жауапты мені орналастырылған. полковник Рим Папасы өзінің қызметкерлерін лауазымдарға тамашалады адам болды. Мен жас жігіт онымен мүмкіндік бар еді сезіндім кезде мен қателеспесем жоқ. Ол жиі «су оның деңгейін таба еді» деп айтуға үшін пайдаланылады, сондай-ақ ол бізге көз сақталады. Бір күні ол мені өз офис деп аталатын, мен журнал өңдей алатын болса мені сұрады. «Иә, сэр,» Мен тез жауап берді. Мен бұл Мен Мен қалай болғанда да мұны басқару алар мұхит пароход іске қосу үшін қажет болды егер 96-де іске қосылды ештеңе істей алар еді, менің ойымша арқылы шашады есімде. Мен бойымен барды ретінде мен мұны үйрену мүмкін. Мен, сондай-ақ тез менің аузынан сөздерді алуға мүмкін Мен оларды шыға алмады бұрын полковник Рим Папасы өзінің ақыл өзгеретінін қорқады жауап берді. Бұл менің алғашқы жұмысқа тұрып қалай болып табылады. Ал Мен «терезелер мен скраб еден жуу үшін дайын» ​​болды деп, оны болды танысты себептерінің сол бері ешқашан күмәніміз. Мен ештемеден болды.