SUCCESS STORYJames Gould CozzensI m

SUCCESS STORY
James Gould Cozzens
I met Richards ten years or more ago when I first went down to Cuba. He was a short, sharp-faced, agreeable chap, then about twenty-two. He introduced himself to me on the boat and I was surprised to find that Panamerica Steel and Structure * was sending us both to the same job.
Richards was from some not very good state university engineering school.2 Being the same age myself, and just out of tech, 3 I was prepared to patronize him if I needed to; but I soon saw I didn't need to. There was really not the faintest possibility of anyone supposing that Richards was as smart as I was. In fact, I couldn't then imagine how he had managed to get his job. I have an idea now. It came to me when I hap¬pened to read a few weeks ago that Richards had been made a vice-president and director of Panamerica Steel when the Prossert interests 4 bought the old firm.
Richards was naturally likable5 and I liked him a lot, once I was sure that he wasn't going to outshine me. The firm had a contract for the construction of a private railroad, about sev¬enteen miles of it, to give United Sugar e a sea terminal at a small deep-water Caribbean port. For Richards and me it was mostly an easy job of inspections and routine paper work. 7 At least it was easy for me. It was harder for Richards, because he didn't appear ever to have mastered the use of a slide rule. When he asked me to check his figures I found it was no mere formality. "Boy," I was at last obliged to say, "you are undoub¬tedly the dumbest white man in this province. If you don't buck up,8 Farrell will see you never get another job down here."
Richards grinned and said, "I never want another one. Not a job like this, anyway. I'm the executive type." 9
"Oh, you are!"
"Sure, I am. And what do I care what Farrell thinks? What can he do for me?"
"Plenty. If he thinks you're any good, he can see you get something 10 that pays money."
"He doesn't know anything that pays money, my son."
"He knows things that would pay enough for me," I an¬swered, annoyed.
"Oh," said Richards, "if that's all you want, when Farrell's working for me I'll make him give you a job. A good one."
"Go to the devil!" I said. I was still checking his trial figures. "Look, stupid," I said, "didn't you ever take arith¬metic? How much are seven times thirteen?"
"Work that out," u Richards said, "and let me have a re¬port tomorrow."
When I had time, I continued to check his figures for him, and Farrell only caught him in a bad mistake about twice; but Farrell was the best man Panamerica Steel had. He'd been managing construction jobs both in Cuba and Mexico for twen¬ty years. After the first month or so he simply let Richards alone and devoted himself to giving me the whole benefit of his usually sharp and scornful criticism. He was at me every minute he could spare, telling me to forget this or that and use my head, showing me little tricks of figuring and method. He said it would be a good plan to take some Spanish lessons from a clerk he named in the sugar company's office.
"Spanish?" said Richards, when I told him he'd better join the class. "Not for me! Say, it took me twenty-two years to learn English. People who want to talk to me have to know it, or they'd better bring an interpreter with them."
"All right," I said. "I don't mind telling you 12 the idea is Farrell's. He spoke to me about it."
"Well, he didn't speak to me," said Richards. "I guess he thinks I'm perfect the way I am. And now, if you'll excuse me, I have a date with a beer bottle."
I could easily see that he was coming to no good end.
In January several directors of. the United Sugar Company came down on their annual jaunt — nominally business, but mostly pleasure;, a good excuse to get south on a vacation. They came on a yacht.
The yacht belonged to Mr. Joseph Prossert, who was, I think, chairman of United Sugar's board then. It was the first time I'd ever seen at close quarters 13 one of these really rich and powerful financial figures whose name everyone knows. He was an inconspicuous, rather stout man, with little hair on his head and a fussy, ponderous way of speaking. He was dressed in some dark thin cloth that looked like alpaca. 14 His interest in sugar was purely financial — he didn't know any¬thing about it from the practical standpoint. I really saw him at close quarters, too, for he was delayed on his boat when the directors went on a tour of inspection and Farrell left Richards and me and two or three armed guards to come up that afternoon.
Mr. Prossert was very affable. He asked me a number of questions. I knew the job well enough and could have answered almost any intelligent question 15 — I mean, the sort that a trained engineer would be likely to ask. As it was, 16 I suppose I'd said for perhaps the third time, "I'm afraid I wouldn't know, sir. We haven't any calculations on that," getting a glance of mildly surprised disbelief, when Richards suddenly spoke up. 17 "I think, about nine million cubic feet, sir," he said. He looked boyishly embarrassed. "I just happened to be working it out last night. Just for my own interest, that is. Not officially." He blushed.
"Oh," said Mr. Prossert, turning in his seat and giving him a sharp look. "That's very interesting, Mr.—er—Rich¬ards, isn't it? Well, now, maybe you could tell me about—"
Richards could. He knew everything. He knew to the last car the capacity of every switch and yard; 18 he knew the load limits of every bridge and culvert; he knew the average rain¬fall for the last twenty years; he knew the population of the various straggling villages 19 we passed through; he knew the heights of the distant blue peaks to the west. He had made himself familiar with local labor costs and wage scales. He had the statistics on accidents and unavoidable delays. All the way up Mr. Prossert fired questions at him and he fired answers right back.
When we reached the rail head, a motor was waiting to take Mr. Prossert on. Getting out of the gas car, he nodded absent-mindedly to me, shook hands with Richards. "Very interesting indeed," he said. "Very interesting indeed, Mr. Richards. Good-by and thank you."
"Not at all, sir," Richards said. "Glad if I could be of service to you."
As soon as the motor moved off, I exploded. "Of all the asinine tricks! 20 A little honest bluff doesn't hurt; but some of your figures—"
"I aim to pleasep" Richards said, grinning. "If a man like Prossert wants to know something, who am I to hold out on him?" 21
"I suppose you think you're smart," I told him. "What's he going to think when he looks up the figures or asks some¬body who does know?"
"Listen, my son," said Richards kindly. "He wasn't asking for any information he was going to use. He doesn't want to know those figures. If he ever does, he has plenty of people
to get him the right ones. He won't remember these. I don't even remember them myself. What he is going to remember is you and me."
"Oh, yes?"
"Oh, yes," said Richards firmly. "He's going to remember that Panamerica Steel and Structure has a bright young man named Richards who could tell him everything he wanted to know when he wanted to know it—just the sort of chap he can use; not like that other fellow who took no interest in his job, couldn't answer the simplest question, and who's going to be doing small-time contracting all his life."
"Oh, yes?" I said. But it is true that I am still working for the Company still doing a little work in the construction line.

Результаты (казахский) 1:

ТАБЫСҚА STORY
Джеймс Гулд Cozzens
Мен бірінші төмен Куба барған кезде, мен он жыл және одан да көп бұрын Richards кездесті. Содан кейін ол жиырма екі туралы, қысқа, өткір-жақты, жағымды жігіт болды. Ол қайық маған өзін таныстырды, мен Panamerica болат және құрылымы * сол жұмысқа бізді екі жіберіп жатқанын таң табу.
Richards кейбір өте жақсы емес мемлекеттік университеті инженерлік school.2 болды құрдас бола өзімді, және жай технологиялар тыс, 3 Мен қажет болса, оны покровительствовать дайын болды; бірақ мен көп ұзамай маған қажеті жоқ көрдім. Ричардс Мен сияқты ақылды болды деп ойлап ешкімге салтанатының ең мүмкіндігі шынымен болған жоқ. Шын мәнінде, мен содан кейін ол өз жұмысын алуға үлгере қалай елестете алмады. Мен қазір идея бар. Мен Prossert мүдделерін 4 ескі фирманы сатып алған кезде Richards Panamerica болат вице-президенті және директоры жасаған болатын бірнеше апта бұрын оқып hap¬pened кезде маған келді.
Richards жаратылыстану likable5 болды, мен оған қатты ұнады, Мен ол мені Келесі жылы жиналады емес болды сенімдімін бір рет. Фирма Біріккен қант шағын терең су Кариб портында дана теңіз терминалын беруге, шамамен sev¬enteen миль оның, жеке темір жол құрылысын салу үшін келісім болды. Ричардс және Мен үшін бұл негізінен тексерулер мен күнделікті қағаз жұмысы оңай жұмыс болды. 7 кем дегенде ол маған оңай болды. Ол кездерде слайд әдетте пайдалану меңгерген пайда жоқ, өйткені Ол, Ричардс үшін қиын болды. Ол өз сандарды тексеру үшін мені сұраған кезде, мен ол ешқандай жай ғана формальды болды. «Бала,» Мен, айтуға соңғы міндетті болды «Сіз undoub¬tedly осы провинциясының dumbest ақ адам бар. Егер сіз дейін бетін қайтарып, жоқ болса, 8 Фаррелл сіз мұнда басқа жұмысқа төмен ешқашан көресіз.»
Ричардс усмехнулся және «Мен қалай болғанда да, тағы бір емес. Осы сияқты тапсырма келеді ешқашан. Мен атқарушы түрі емеспін» деді. 9
«О, сен бар!»
«Әрине, ол мен үшін не істей алады? Мен сенімдімін. Ал мен Фаррелл ойлайтыны ойлауға?»
«Көп. ол сіз кез келген жақсы болсаңыз білер болса, ол сіз бірдеңе 10 алуға көре аласыз бұл ақша төлейді. «
«Ол менің ұлым, ақша төлейді ештеңе білмейді.»
«Ол маған жеткілікті еді төлеп нәрселерді біледі,» Мен, тітіркендіргіш an¬swered.
«О, бұл барлық жағдайда» Ричардс, деді « Фаррелл ның маған жұмыс істеу кезінде сіз Мен оны сізге жұмысты беруге илейміз, келеді. Жақсы бір. «
«дьявола өту!» Мен деді. Мен әлі күнге дейін оның сынамалық қайраткерлері тексеру болды. Мен, деді «, ақымақ Look» «Сіз бір кездері жеті есе он үш қаншалықты? Arith¬metic қабылдауға емес?»
, «бұл әзірлесін», U Ричардс, былай деді: «мен маған ертең re¬port бар мүмкіндік береді.»
Мен уақыт болғанда, мен оған өз қайраткерлерін тексеру жалғастырды, және Фаррелл тек шамамен екі есе жаман қате оны ауланған; бірақ Фаррелл Panamerica Steel болды үздік ер адам болды. Ол twen¬ty жыл бойы Куба мен Мексикада екі құрылыс тапсырмаларын басқару болды таныстым. Айдың бірінші немесе сондықтан кейін ол жай ғана жалғыз Richards көрейік және маған оның әдетте өткір және презрение сын бүкіл пайда бере өзін арнады. Ол маған анықтау және әдісін аз айлалар көрсететін, сол немесе ұмытып, менің басын пайдалануға мені айтып, маған ол аямай мекен әр минут болды. Ол ол қант компанияның кеңсесінде атындағы Клерк кейбір испан сабақ алуға жақсы жоспар болар еді деді.
«испан?» Менің ойымша, ол жақсы класс қосылуға келеді оған айтқан кезде Richards, деді. «Мен үшін! Айтыңызшы, ол ағылшын тілін үйренуге жиырма екі жыл мені алды емес. Менімен сөйлескісі келеді Адамдар оны білу керек, немесе олар жақсы олармен аудармашы алып келеді.»
«Барлық құқығы,» Мен деді. «Мен идея Фаррелл ның болып табылады. Ол бұл туралы маған айтып берді. Сізге 12 баяндайтын емеспін,»
«Ал, ол маған айтқан жоқ», деді Ричардс. «Мен ол Мен сенімдімін жолы мінсіз емеспін деп санайды ойлаймын. Ал сен мені кешіріңіздер алатындарыңыз егер қазір, мен сыра бөтелкесі бар күнді бар.»
Мен оңай, ол ешқандай жақсы аяғына келе жатқанын көре алатын.
қаңтар айында бірнеше директорлары. ;, Номиналды бизнес, бірақ негізінен рахат демалысқа оңтүстік алуға жақсы себеп - Америка Құрама Sugar компаниясы өзінің жылдық джойнта төмен келді. Олар яхтада келді.
яхта, содан кейін, менің ойымша, Біріккен қант ның басқарма төрағасы болды мырза Жүсіп Prossert, тиесілі. Мен бұрын-соңды жақын тоқсандар 13 атауы әркім біледі осы шынымен бай және қуатты қаржы қайраткерлердің бірі көруге келеді алғаш рет болды. Ол басына кішкентай шаш және сөйлеу привередливый, ауыр жолмен отырып, елеусіз, тезірек мықты адам болды. Ол альпака ұқсайды кейбір қараңғы жұқа матамен киген. 14 қант Оның пайыздық таза қаржылық болды - ол практикалық тұрғыдан бұл туралы any¬thing білмеді. Директорлары тексеру гастрольге кетіп, Фаррелл деп күндіз ойлап Richards және мені және екі немесе үш қарулы күзетшілер кетіп, ол өз қайық кешіктірілді үшін Мен шынында да, жақын төрттен оны көрдім.
мырза Prossert өте ақжарқындығын болды. Ол маған бірқатар мәселелерді сұрады. Мен сондай-ақ жеткілікті жұмысты білген және іс жүзінде кез келген ақылды сұрақ 15 жауап алар еді - Мен білдіреді, оқытылған инженер сұрағым, ең алдымен, болады деп түрін. Бұл қалай болды, 16 кезде Ричардс Мен, жұмсақ таң сенімсіздік туралы көзқарас алу «, Мен, сэр білмеген еді қорқамын. Біз бұл туралы кез келген есептеулер жоқ,» Мен, бәлкім, үшінші рет деді таныстым делік кенеттен дейін айтып берді. 17 «Мен, шамамен тоғыз миллион текше фут, сэр деп ойлаймын», деді ол. Ол boyishly ыңғайсыз көрінді. «Мен жай ғана өткен түнде оны жұмыс болды. Тек менің өз қызығушылық, яғни емес. Ресми». Ол покраснела.
«О,» мырза Prossert оның отыруға бұрап және оған өткір көрініс бере отырып, деді. «Яғни, мырза-ER-Rich¬ards өте қызық, солай емес пе? Ал, енді, мүмкін, сіз about- маған айта алар»
Ричардс алмады. Ол бәрін білген. Ол соңғы автомобильге әрбір коммутатор және ауласында әлеуетін білген; 18 Ол әрбір көпір және су таратқышының жүктеме лимиттерін білген; ол соңғы жиырма жыл бойы орташа rain¬fall білген; ол біз арқылы өткен түрлі Стрегглинг ауылдарында 19 халқын білген; ол батысқа алыс көк шыңдардың биіктерге білген. Ол жергілікті еңбек шығындары мен жалақы таразы бар өзі таныс жасаған. Ол авариялар мен шарасыз кешігуіне қатысты статистиканы болды. . Барлық жолы дейін мырза Prossert оған сұрақтар оқ атып, ол артқы оң жауап оқ атқан
біз темір жол басын жеткенде, моторлы мырзаның Prossert алуға күтті. Газ автокөліктің жүзеге алу, ол, маған жоқ-мақсатты кивнул Ричардс бар рукопожатием. «Шын мәнінде өте қызықты», деді ол. «Мырза Ричардс, шынында да, өте қызықты. Жақсы-және рахмет.»
«Not барлық, сэр», деді Ричардс. «Мен сендерге қызмет болуы мүмкін, егер. Көңілге»
Қалай ғана қозғалтқыш өшірулі көшіп ретінде, мен жарылды. «20 Кішкентай адал блеф зақым емес, барлық asinine трюки;! Егер figures- бірақ кейбір»
«Мен» Ричардс pleasep бағытталған усмехаясь, деді. «Prossert сияқты Егер адам Мен оған ұштауы сенімдімін нәрсе, білгісі келеді?» 21
Мен оған деді: «Мен, сен, сіз ақылды болсаңыз ойлаймын ойлаймын». «Не ол сандар дейін көрінеді немесе білмейді some¬body сұрағанда ойлауға? Жиналған екен»
«тыңдау, менің ұлым,» Ричардс мейірімділікпен деді. «Ол пайдалануға жиналады кез келген ақпаратты сұрайды жоқ. Ол сол сандар білу келмейді. Ол бұрын-соңды жасайды, онда ол адам көп
, оған оң қызметшілерін алуға. Ол осы есімде жоқ болады. Мен тіпті қандай ол есте жиналады сен және мен болып табылады. оларға өзім есімде жоқ. «
«О, иә?»
«О, иә,» Ричардс қатты деді. Емес ешқандай қабылданғандығын басқа қызметкері сияқты; «Ол Panamerica болат және құрылымы оған ол оны-жай білу ол пайдалануға болады басшысы Реттеу келеді кезде ол білуге ​​келеді, бәрін айта алар Richards атындағы жарқын жас жігітті бар екенін есте жатқан оның жұмысқа қызығушылық, қарапайым сұраққа жауап бере алмады, және кім оның барлық өмірін Уағдаласушы шағын-уақытын жасауға болады «деді.
«О, иә?» Мен деді. Бірақ бұл мен әлі компаниясы әлі күнге дейін құрылыс жолында біраз жұмыс істеу үшін жұмыс істеймін екені рас.