Clara in the Denhams' House.(Extrac

Clara in the Denhams' House.
(Extract from the book by Margaret Drabble "Jerusalem the Golden ". Abridged)
The Denhams' house was semi-detached. It was a large, tall, four-storeyed building, on one of the steep hillsides of Highgate. In front of the building was a large paved courtyard. It was separated from the pavement by a high, elaborate, wrought iron fence,1 the gate of which stood open.
The door of the Denhams' house was painted black, and it was solid, and heavily panelled,2 in the centre of the middle panel there was a lion's head with a brass ring in its mouth. There was also a bell, and Clara chose the bell. The door was opened by a thin, brown, balding, youngish looking man.
'I've come to see Clelia,' said Clara, standing on the doorstep. The man gulped nervously, and nodded, and said, 'Clelia, oh yes, Clelia, just a moment, I'll go and get her.'3
And he disappeared. Clara, uninvited, thought she might as well step in, so she did. The hall into which she stepped wasnot a hall at all, but a large and very high room, with doors leading off it in most directions, and it was so full of unexpected things that she found it hard to know where to look first.
The floor was tiled, in diagonal squares of grey and white mar¬ble, and the walls were so densely covered with pictures and looking glasses that it was hard to tell whether or how they were papered, but the general tone and impression was of a deep purple and red. At the far end of the hall there was a marble fireplace, and under it was a large pot of dying flowers. There was also, she vaguely noted, in one corner a piano, and the windows had shutters of a kind that she had never seen in England.
After a while, Clelia appeared, from one of the doors at the far end of the hall.
'Well, I came,' Clara said.
'So I see,' said Clelia. 'I'm glad you came. Let's go up into my room.'
'Who was that that let me in?' said Clara, following Clelia meekly up the staircase, and up and up, to the second floor.
'That was Martin,' said Clelia. 'He's rather lovely, don't you think?' Clara could not think of any scheme in which the man she had just seen could have been described as lovely, but she instantly invented one.4
'Yes,' she said.
'And this,' said Clelia, suddenly throwing open a high white door, 'is my room.'
And she said it with such pride and such display that Clara did not feel at all obliged to conceal the amazement. And it was, by any standards, amazing.
It was a tall, square room, facing towards the back of the house and garden. The room's function — for it was, beneath all, a bed¬room — was all but concealed.5 Clara, when she looked hard, could just descry a bed, almost lost beneath a grey and pink flowered cover, a heap of books, and a large half-painted canvas. There were a good many books in the room; one wall was lined with them, and they lay in heaps on chairs and on the floor. There were photo¬graphs and postcards and letters pinned up and pasted on tables and walls, and amongst these more adult decorations, there was also a great quantity of carefully arranged and ancient toys. Clara was staggered and bewitched, she had never in her life seen anything like it.
She got round to thinking that one of the most charming fea¬tures of Clelia's room was its sense of prolonged nursery associa¬tions.6 The childhood objects were not only lovely in themselves, they were a link with some past and pleasantly remembered time.
They stayed in the bedroom for half an hour or so, talking, look¬ing at the things, talking.
'I think it must be tea time,' said Clelia. 'I think we'd better go down.'
When they reached the drawing room, the only people there were Mrs Denham and Martin.
'This is Clara, mama,' said Clelia.
'Clara, yes,' said Mrs Denham. 'Clelia told me about you. Do sit down, have a cup of tea. Clara, will you have milk or lemon?'
'Lemon, please,' said Clara. And as she stirred her cup of tea, and sipped it, she lost track of the conversation entirely, so en¬grossed was she in the visual aspect of the scene presented to her:7 She did not know where first to look, so dazzling and amazing were the objects before her.
It was a large, high, long room, and so full of furniture and mir¬rors and pictures and books and chandeliers and hangings and re¬fracted angles of light that the eye could at first glimpse in no way assess its dimensions.8 It seemed to be full of alcoves and angles,9 though the room itself was a plain rectangle: fish swam in a goldfish bowl on top of a bookcase, and flowers stood on small pedestals here and there. Over the marble mantelpiece was a huge oval mirror with an eagle adorning it. The floor was wooden, and polished, but most of it was covered by a large, intricately patterned coloured carpet.
On one wall hung a large picture of a classical, mythological na¬ture: on another wall was an equally large picture of pale yellow and beige lines. The third wall was lined entirely with books, and the wall that looked over the garden was not a wall but a window, heavily shrouded with curtains of different fabrics and densities.10 Clara was astonished; she could compare the room to nothing in her experience. Mrs Denham herself made a fitting occupant for such a room.11 She talked of books, from what Clara, in her haze of observation, could hear:12 about some books that she was, ah yes, what was that word, reviewing? A critic, then? No, not a critic. A writer, then, perhaps: and Clara, searching for help, directed her excellent vision at the distant titles of the books on the shelves13 be¬hind Martin's head. And help was forthcoming for there was a whole row of somehow familiar books, and the name on the back, she could just decipher it, was Candida something.14 Why, yes, of course, Candida Gray, a name that she had known for as many years as she had known any such names. In the sudden satisfaction of recognition, Clara nearly cried out, into the midst of the conver¬sation, I read your book, I read that book of yours, I read Custom and Ceremony, but she didn't, she kept quiet, she did not want to betray, even directly, the novelty of her discovery.15 And she thought, a little aggrieved: I do think Clelia might have told me, how could she assume that I knew her mother's maiden name? Her discovery did, however, do much to help her understanding of the conversation. She began to feel that she knew where she was, a lit¬tle: and after a while she too began to talk.

Результаты (турецкий) 1:

Clara Denhams evde.(Margaret Drabble "Jerusalem altın" kitabından ayıklamak. Kısaltılmış)Denhams yarı müstakil evdi. Highgate dik yamaçlar biri büyük, yüksek, dört katlı bir bina yapıldı. Binanın önünde büyük bir döşeli avluya yapıldı. Bir yüksek, ayrıntılı, Ferforje çit tarafından hangi kapısı açık durdu 1 kaldırım ayrıldı.Denhams evin kapı siyah, boyanmış ve sağlam ve ağır panelli, 2 Orta panelinin merkezinde bir aslan başı bir pirinç halka içinde onun ağız. Orada was da bir çan ve Clara kapıyı açmadı. Kapıyı bir ince, brown, kel, gençten görünümlü bir adam.'Clelia, görmeye geldim' Clara, kapının önünde duran dedi. Endişeyle, yutkundu ve başını salladı ve dedi ki, adam ' Clelia, oh evet, Clelia, bir dakika, hasta'gitmek ve onu ' 3 almakVe o kayboldu. O Clara, davetsiz, o de içinde adım düşündüm. Koridorun içine hiç çocuğunun bir salonu çıkmış ama o çoğu yönde ve o lider kapılar ile büyük ve çok yüksek bir oda, o ilk nereye bilmek zor buldu beklenmedik şeyler doluydu..Zemin döşeli, gri ve beyaz mar¬ble ve duvarları çapraz kareler çok yoğun Resimler ve arıyorsunuz ya da nasıl papered söylemek zordu, ama genel sesi ve Gösterim yapıldı bir derin mor ve kırmızı gözlük ile kaplıydı. Koridorun ucunda bir mermer şömine vardı ve bir tencereye ölen çiçeklerin altında oldu. Ayrıca, o belli belirsiz bir köşede bir piyano kaydetti, ve belgili tanımlık pencere eşiği panjurlar İngiltere'de hiç görmemiş bir tür vardı.Bir süre sonra Clelia, kapıları koridorun ucunda birinden çıktı.'Ben geldim,' Clara söyledi.'Bu yüzden anlıyorum,' Clelia söyledi. ' Geldiğine sevindim. Odama çıkalım.''Kim bu beni içeri mıydı?' dedi Clara, aşağıdaki Clelia uysalca merdiven yukarı ve yukarı ve yukarı, ikinci katta.Clelia 'Martin, olduğunu' söyledi. 'O sen oldukça güzel, değil mi?' Clara, gözlerinin adam olarak çok güzel tarif edilmistir herhangi bir düzeni değil, ama düşünmek o anında one.4 icat"Evet," dedi."Ve bu," Clelia, aniden söyledi yüksek bir beyaz kapı 'yer benim.' açık atmaVe böyle gururla söyledi ve böyle Clara hayretle gizlemek zorunda hiç hissetmedim görüntüler. Ve herhangi bir standartlarına göre şaşırtıcı oldu.Ev ve Bahçe arkasına doğru bakan bir uzun boylu, kare Oda yapıldı. Oda'nın işlevi — bu, tüm altında bir bed¬room için — tüm concealed.5 Clara, ama o zor, baktığımda sadece keşfetmek neredeyse gri ve pembe çiçekli kapağı, bir yığın kitap ve büyük bir yarım boyalı tuval altında kayıp bir yatak vardı. Odaya pek çok kitap iyi bir vardı; bir duvar ile kaplı ve onlar yığın sandalyelere ve yerde yatıyordu. Photo¬graphs vardı ve kartpostallar ve harfler kadar tutturulmuş ve tablolar ve duvar üzerinde yapıştırılan ve arasında daha fazla yetişkin bu süslemeler, ayrıca dikkatle düzenlenmiş ve eski oyuncaklar büyük bir miktar oldu. Clara kademeli ve büyülenmiş, hayatında hiç böyle bir şey görmüştü.O yuvarlak düşünmeye Clelia'nın oda en güzel fea¬tures birinin uzun süreli kreş associa¬tions.6 duygusunu nesneleri değildi sadece kendilerini güzel çocukluk, onlar biraz geçmiş ve hoş anımsanan zaman ile bir bağlantı vardı.Onlar yarım saat veya konuşurken şeyler, yani, konuşan, look¬ing yatak odasında kaldı.Clelia 'Ben çay saati, olmalıdır düşünüyorum' dedi. Bence biz en iyisi gideyim.Misafir odası ulaştılar, sadece insanlar orada Bayan Denham ve Martin idi.' Bu Clara, anne,' Clelia dedi.'Clara, Evet,' Bayan Denham dedi. "Clelia hakkında söyledi. Otur, bir fincan çay içelim. Clara, sen olacak süt mü, limon?''Lemon, please,' said Clara. And as she stirred her cup of tea, and sipped it, she lost track of the conversation entirely, so en¬grossed was she in the visual aspect of the scene presented to her:7 She did not know where first to look, so dazzling and amazing were the objects before her.It was a large, high, long room, and so full of furniture and mir¬rors and pictures and books and chandeliers and hangings and re¬fracted angles of light that the eye could at first glimpse in no way assess its dimensions.8 It seemed to be full of alcoves and angles,9 though the room itself was a plain rectangle: fish swam in a goldfish bowl on top of a bookcase, and flowers stood on small pedestals here and there. Over the marble mantelpiece was a huge oval mirror with an eagle adorning it. The floor was wooden, and polished, but most of it was covered by a large, intricately patterned coloured carpet.On one wall hung a large picture of a classical, mythological na¬ture: on another wall was an equally large picture of pale yellow and beige lines. The third wall was lined entirely with books, and the wall that looked over the garden was not a wall but a window, heavily shrouded with curtains of different fabrics and densities.10 Clara was astonished; she could compare the room to nothing in her experience. Mrs Denham herself made a fitting occupant for such a room.11 She talked of books, from what Clara, in her haze of observation, could hear:12 about some books that she was, ah yes, what was that word, reviewing? A critic, then? No, not a critic. A writer, then, perhaps: and Clara, searching for help, directed her excellent vision at the distant titles of the books on the shelves13 be¬hind Martin's head. And help was forthcoming for there was a whole row of somehow familiar books, and the name on the back, she could just decipher it, was Candida something.14 Why, yes, of course, Candida Gray, a name that she had known for as many years as she had known any such names. In the sudden satisfaction of recognition, Clara nearly cried out, into the midst of the conver¬sation, I read your book, I read that book of yours, I read Custom and Ceremony, but she didn't, she kept quiet, she did not want to betray, even directly, the novelty of her discovery.15 And she thought, a little aggrieved: I do think Clelia might have told me, how could she assume that I knew her mother's maiden name? Her discovery did, however, do much to help her understanding of the conversation. She began to feel that she knew where she was, a lit¬tle: and after a while she too began to talk.

Результаты (турецкий) 2:

Denhams Clara 'House.
(Kısaltılmış Margaret yerlere sürümek "Altın Kudüs". Kitabından Özü)
Denhams evine yarı müstakil oldu. Bu Highgate dik yamaçların birinde, bir büyük, uzun boylu, dört katlı bir bina idi. Binanın önünde büyük bir döşeli bir avlu oldu. O. Açık duran 1 kapısı olan yüksek, ayrıntılı, ferforje çit ile kaldırım ayrıldı
Denhams evinin kapısı siyah boyalı, ve merkezinde 2 katı ve ağır panelli oldu orta panel ağzında pirinç halkası olan bir aslan kafası vardı. Orada bir çan oldu ve Clara çan seçti. Kapı ince, kahverengi, saçsız, gençten görünümlü bir adam tarafından açıldı.
'Ben Clelia görmeye geldim,' Clara kapılarına üzerinde duran, dedi. Adam sinirli yutkundu ve başını salladı ve Clelia, oh evet, Clelia, sadece bir an, ben gidip her.'3 alırsınız 'dedi
ve ortadan kayboldu. Clara, davetsiz, o da adım düşündüm, o yüzden yaptım. Kapılar en yönlere kapalı lider ve o ilk. Nereye bakılacağını zor bilmek bulduğu beklenmedik şeyler öylesine doluydu ile o hiç bir salon wasnot basan içine salon, ancak büyük ve çok yüksek bir oda,
Zemin gri ve beyaz mar¬ble diyagonal meydanlarında, döşeli ve duvarlar öylesine yoğun onlar papered olup olmadığını ya da ne kadar söylemek zor resim ve seyir gözlük ile kaplıydı, ama genel tonu ve izlenim derin oldu mor ve kırmızı. Salonun uzak ucunda orada mermer şömine ve altında ölüyor çiçek büyük bir pot oldu. Orada bir piyano bir köşesinde, o belli belirsiz belirtildiği, ayrıca, ve pencereler o İngiltere'de görmemişti bir tür kepenkleri vardı.
Bir süre sonra, gemiyle salonun ucunda kapılardan birinden çıktı.
"Eh, ben geldim, 'Clara
dedi.' Anlıyorum Yani, 'Clelia dedi. 'Geldiğine sevindim. En odama kadar gidelim. "" O beni içeri o kimdi? '
Clara ikinci kata kadar ve yukarı uysalca merdiven yukarı Clelia takip ve dedi.
"Martin buydu, 'Clelia dedi. 'O sanmıyorum doğrusu güzel değil mi?' Clara o sadece gördüğü adam güzel olarak tarif edilmiştir hangi herhangi bir planın gelmiyordu, ama o hemen icat one.4
"Evet," dedi.
"Ve bu, 'Clelia aniden yüksek beyaz açık atma dedi Kapı '. benim odam'
Ve o böyle gurur ve Clara tüm yükümlüler hayretle gizlemek için gelmiyordu böyle ekran ile söyledi. Ve şaşırtıcı, standartlara göre oldu.
O ev ve bahçe arkasına bakan, uzun boylu, kare oda oldu. Öyleydi için tüm altında bir bed¬room - - oda işlevi o sert bakıldığında, sadece neredeyse gri ve pembe çiçekli kapak, kitap yığınının altında kaybolmuş bir yatak, descry olabilir, tüm concealed.5 Clara oldu ama ve büyük bir yarım boyalı tuval. Odasında iyi bir çok kitap vardı; bir duvar onlarla kaplı ve onlar iskemlede ve kat yığınlar içinde yatıyordu. Photo¬graphs ve kartpostallar ve mektuplar kadar tutturulmuş ve tablolar ve duvarlarda yapıştırılan vardı ve bu daha yetişkin süslemeleri arasında, özenle düzenlenmiş ve antik oyuncaklar büyük bir miktarı da oldu. Clara sendeleyerek ve büyülenmiş, diye böyle hayatı görülen bir şey hiç yoktu.
O çocukluk nesneleri değildi associa¬tions.6 gemiyle odasının en güzel fea¬tures biri uzun süreli kreş onun duygusu olduğunu düşünerek yuvarlak var sadece kendilerini güzel, bazı geçmiş ve hoş hatırladı zaman bir bağlantı vardı.
Onlar konuşurken, şeyler look¬ing, konuşurken, ya da yarım saat yatak odasında kaldı.
"Ben çay saati olmalıdır düşünüyorum, ' Clelia dedi. 'Ben daha iyi aşağı gitmek istiyorum. Düşünüyorum'
onlar çizim odası ulaştıklarında, sadece insanlar var Mrs Denham ve Martin idi.
"Bu Clara, mama, 'Clelia.
Dedi' Clara, evet, 'Bayan Denham dedi. 'Clelia senin hakkında bana. Otur musunuz, bir fincan çay var. Clara, sen süt veya limon olacak?
'' Limon, lütfen 'Clara dedi. Sahnenin görsel açıdan o çay fincanını karıştırılmış, ve yudumladı ve o tamamen, bu yüzden en¬grossed konuşmanın izini kaybetti olduğunu ona sunulan: 7 Önce bakmak için nerede olduğunu bilmiyordu, bu yüzden göz kamaştırıcı ve şaşırtıcı onun önünde nesneler vardı.
Bir ışık büyük, yüksek, uzun oda, Mobilya ve mir¬rors ve resim ve kitap ve avizeler ve asma dolu ve re¬fracted açıları olduğunu göz olabilir ilk bakışta Bir kitaplık üstünde bir akvaryum balığı kase balık swam ve çiçekler orada burada küçük kaideler üzerinde durdu: hiçbir şekilde kendi dimensions.8 değerlendirmek Bu oda kendisi düz dikdörtgen olmasına rağmen koltuklarla ve açıları, 9 dolu gibi görünüyordu. Mermer şöminenin üzerine süsleyen bir kartal ile büyük bir oval ayna oldu. Zemin ahşap ve cilalı, ama bunun çoğu büyük, karmaşık desenli renkli halı ile kaplıydı.
Bir duvar, bir klasik, mitolojik na¬ture büyük bir resmini astı Açık: Başka bir duvar soluk sarı bir eşit derecede büyük filmdi üzerinde ve bej çizgiler. Üçüncü duvar tamamen kitaplarla kaplı ve bahçeye baktı duvar ağır farklı kumaş ve Clara şaşırdı densities.10 perdeleri ile kefen bir duvar değil, bir pencere, değildi; onun tecrübe hiçbir şey için oda karşılaştırabilirsiniz. Evet ah, gözden geçirilmesi, bu sözcük neydi oldu bazı kitaplar hakkında 12: Mrs Denham kendini Clara, gözlem onun pus içinde, duyabiliyordu ne o kitapların konuştuk, böyle bir room.11 için uygun bir yolcuyu yaptı? Bir eleştirmen, o zaman? Hayır, değil bir eleştirmen. Bir yazar, daha sonra, belki: ve Clara, yardım ararken, shelves13 be¬hind Martin'in kafasına kitapların uzak başlıkları onu mükemmel bir vizyon yönetti. Orada bir şekilde tanıdık kitap bir bütün satır olduğunu ve arkasındaki isim, o sadece deşifre olabilir için ve yardım gelecek olan, Candida something.14 niçin evet, elbette, Candida Gray, o için bilseydim bir isim Yıllardır diye bu tür isimler bilseydim olarak. Tanıma ani memnuniyeti, Clara neredeyse conver¬sation ortasında içine bağırdı, ben senin kitap okumak, ben Custom ve Töreni okumak, senin o kitabı okumak, ama o, o sessiz tuttu, o , hatta doğrudan onun discovery.15 yenilik ihanet etmek istiyorum Ve o biraz mağdur, düşünce değildi: Ben gemiyle bana olabileceğini düşünüyorsunuz, o ben annesinin kızlık soyadını biliyordu nasıl alabilir mi? Onun keşif Ancak, konuşma anlayışını yardımcı olmak için çok yaptın. O, bir lit¬tle nerede olduğunu biliyordu hissetmeye başladı: ve bir süre sonra o da konuşmaya başladı.

Результаты (турецкий) 3:

Clara, Denhams' Evi.
(Extract, kitap, Margaret Drabble "Kudüs, Altın ". Günle sınırlanırsa)
Denhams' evi yarı yerinden. Bu bir büyük, uzun, dört katlı bina, bir dik yamaçlarda, Highgate. Ön bina büyük bir hamle avlu. Bu birbirinden kaldırım yüksek, detaylı, işlenmiş demir çit,1 kapı, hangi ayağa açık.
Kapı, Denhams' evi siyah boyalı ve sağlam ve ağır sac,2 orta panel bir aslan başı pirinç halka, ağız. Orada da bir zil ve Clara seçti. çan. Kapı açıldı, bir ince, kahverengi, balding, youngish görünümlü adam.
'I've come bakınız Clelia,' dedi Clara, ayakta, kapının eşiğinde. Adam içine attılar si̇ni̇rli̇ olarak,Ve başıyla, dedi, 'Clelia, oh evet, Clelia, sadece bir an, ben gidin ve onu alın.'3
ve ortadan kayboldu. Clara, içinde davetsiz sineklere karşı, düşünce kadın olabilir yanı adım, bu nedenle yaptı. Hall içine istifa etti hiç bir hall, ama bir büyük ve çok yüksek oda, kapıları kapalı önde, en tarifleri, ve böylece tam beklenmedik şeyler olduğunu buldu zor nereye önce.
Zemin, fayans, çapraz kareler gri ve beyaz mar¬ble ve duvarlar, böylece transistörlerin kaplı, resimler ve aynalar, sabit olup olmadığını anlama veya ne oldukları papered, ancak genel tonu ve izlenim, derin bir mor ve kırmızı. En sonunda bir mermer şömine, ve altında büyük bir pot, ölme çiçekler. Ayrıca,Kadın hapishaneye benzeten kaydetti, bir köşede bir piyano ve windows had tertibi, bir tür bakan hiç görmemiş, İngiltere.
bir süre sonra Clelia göründü, bir kapının en sonuna, hall.
'Yanı, I geldi,' Clara söyledi.
'So I,' dedi Clelia. 'Ben memnun. Gidelim, benim oda.'
'Kimin olduğunu bana?' dedi Clara, aşağıdaki Clelia meekly, merdiven, ve,