Hunting for a Job S.S. McClureI rea

Hunting for a Job

S.S. McClure

I reached Boston late that night and got out at the South Station. I knew no one in Boston except Miss Bennet. She lived in Somerville, and I immediately started out for Somerville. Miss Bennet and her family did all they could to make me comfortable and help me to get myself established' in some way. I had only six dollars and their hospitality was of utmost importance to me.

My first application for a job in Boston was made in accordance with an idea of my own. Every boy in the Western states knew the Pope Manufacturing Company, which produced bicycles. When I published my first work "History of Western College Journalism" the Pope Company had given me an advertisement, and that seemed to be a "connection" of some kind. So I decided to go to the offices of the Pope Manufacturing Company to ask for a job. I walked into the general office and said that I wanted the president of the company.

"Colonel Pope?" asked the clerk.

I answered, "Yes, Colonel Pope."

I was taken to Colonel Pope, who was then an alert energetic man of thirty-nine. I told Colonel Pope, by way of introduction, that he had once given me an advertisement for a little book I had published, that I had been a College editor and out of a job. What I wanted was work and I wanted it badly.

He said he was sorry, but they were laying of hands. I still hung on4. It seemed to me that everything would be all up with me', if I had to go out of that room without a job. I asked him if there wasn't anything at all that I could do. My earnestness made him look at me sharply.

"Willing to wash windows and scrub floors?" he asked.

I told him that I was, and he turned to one of his clerks.

"Has Wilmot got anybody yet to help him in the downtown' rink?" he asked.

The clerk said he thought not.

"Very well", said Colonel Pope. "You can go to the rink and help Wilmot out for tomorrow."

The next day I went to the bicycle rink and found that what Wilmot wanted was a man to teach beginners to ride. I had never been on a bicycle in my life nor even very c}ose to one, but in a couple of hours I had learnt to ride a bicycle myself and was teaching other people.

Next day Mr. Wilmot paid me a dollar. He didn't say anything about my coming back the next morning, but I came and went to work, very much afraid that I vrould be told I wasn't needed. After that Mr. Wilmot did not exactly engage me, but he forgot to discharge me, and I came back every day and went to work. At the end of the week Colonel Pope sent for me and placed me in charge of the uptown' rink.

Colonel Pope was a man who watched his workmen. I hadn't been mistaken when I felt that a young man would have a chance with him. He often used to say that "water would find its level", and he kept an eye on us. One day he called me into his office and asked me if I could edit a magazine.

"Yes, sir," I replied quickly. I remember it flashed through my mind that I could do anything I was put at '96 that if I were required to run an ocean steamer I could somehow manage to do it. I could learn to do it as I went along'. I answered as quickly as I could get the words out of my mouth, afraid that Colonel Pope would change his mind before I could get them out.

This is how I got my first job. And I have never doubted ever since that one of the reasons why I got it was that I had been "willing to wash windows and scrub floors". I had been ready for anything.

Результаты (грузинский) 1:

ნადირობის სამუშაოს SS McClure მე მიაღწია Boston გვიან ღამით და გადმოვიდა სამხრეთ სადგური. ვიცოდი, არავინ Boston გარდა Miss Bennet. იგი ცხოვრობდა Somerville, და მაშინვე დაიწყო გარეთ Somerville. Miss Bennet და მისი ოჯახის ყველაფერი გააკეთა მათ შეეძლოთ, რათა ჩემთვის კომფორტული და მომაშორეთ თავს დადგენილი "რამდენიმე გზა. მე მქონდა მხოლოდ ექვსი დოლარი და სტუმართმოყვარეობით ძალიან მნიშვნელოვანი იყო ჩემთვის. ჩემი პირველი განაცხადის სამუშაოს Boston გაკეთდა შესაბამისად იდეა ჩემი საკუთარი. ყველა ბიჭი დასავლეთის სახელმწიფოები იცოდა პაპი წარმოება კომპანია, რომელიც წარმოებული ველოსიპედებით. როდესაც მე გამოაქვეყნა ჩემი პირველი სამუშაო "ისტორია Western College ჟურნალისტიკა" პაპი კომპანიის მომცა რეკლამა, და რომ, როგორც ჩანს, "კავშირი" რაღაც. ასე რომ, გადავწყვიტე წასვლა ოფისებში პაპი წარმოება კომპანია ვთხოვო სამუშაოს. მე ფეხით შევიდა ზოგადი საოფისე და განაცხადა, რომ მინდოდა, კომპანიის პრეზიდენტი. "პოლკოვნიკი პაპი?" სთხოვა კლერკი. მე ვუპასუხე: "დიახ, პოლკოვნიკი პაპი." მე გადაიყვანეს პოლკოვნიკი პაპი, რომელიც მაშინ მზადყოფნაში ენერგიული კაცი ოცდაცხრამეტი. მე ვუთხარი, პოლკოვნიკი პაპი, გზით დანერგვა, რომ მან ერთხელ მომცა რეკლამა პატარა წიგნი მქონდა გამოქვეყნდება, რომ ვიყავი კოლეჯის რედაქტორი და გარეთ სამუშაოს. რა მინდოდა იყო მუშაობა და მინდოდა, რომ ცუდად. მან განაცხადა, სამწუხაროა, მაგრამ ისინი ჩამოყალიბებულია ხელში. მე მაინც ეკიდა on4. მომეჩვენა, რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა ჩემთან ერთად ", თუ მომიწია გასვლა, რომ ოთახში გარეშე სამუშაოს. მე ვკითხე, თუ არ იყო არაფერი ყველა, რომ მე ვერ გავაკეთებ. ჩემი გულმოდგინება გააკეთა მას შევხედოთ ჩემთვის მკვეთრად. "სურს, სარეცხი ფანჯრები და scrub სართულები?" მან სთხოვა. მე ვუთხარი, რომ მე ვიყავი, და აღმოჩნდა, რომ მისი ერთ-ერთი სხდომის მდივნებს. "აქვს Wilmot მიიღო ვინმეს კიდევ, რათა დაეხმაროს მას ცენტრში" მოედანზე? " მან სთხოვა. კლერკი ამბობს, რომ არა. "ძალიან კარგად", განაცხადა პოლკოვნიკმა პაპი. "თქვენ შეგიძლიათ წასვლა მოედანზე და დაეხმაროს WILMOT out ხვალ." მეორე დღეს მივედი კატავი მოედანზე და აღმოჩნდა, რომ ის, რაც Wilmot სურდა იყო კაცი ასწავლიან დამწყებთათვის ტარებას. მე არასოდეს ყოფილა on კატავი ჩემს ცხოვრებაში არც კი ძალიან გ} ose ერთი, მაგრამ რამდენიმე საათის შემდეგ მქონდა ისწავლა ტარებას bicycle თავს და ასწავებდა სხვა ადამიანი. მეორე დღეს ბატონი Wilmot გადამიხდით დოლარი. მას არ უთქვამს არაფერი ჩემი ბრუნდება დილით, მაგრამ მე მოვიდა და წავიდა სამუშაოდ, ძალიან მეშინია, რომ მე vrould უნდა უთხრა მე არ არის საჭირო. მას შემდეგ, რაც ბატონი Wilmot ზუსტად არ ჩაერთონ me, მაგრამ მას დაავიწყდა განმუხტვა მე, და დაბრუნდა ყოველდღე და წავიდა. ბოლოს კვირის პოლკოვნიკი პაპი გაგზავნილი ჩემთვის და დამხვდა პასუხისმგებელი აფთაუნ "მოედანზე. პოლკოვნიკი პაპი იყო კაცი, რომელიც უყურებს თავისი მუშების. მე არ იყო ცდება, როცა ვიგრძენი, რომ ახალგაზრდა კაცი ექნება შანსი მასთან. იგი ხშირად ამბობდა, რომ "წყალი, რომ იპოვოს მისი დონე", და იგი ინახება თვალი us. ერთ დღეს დამირეკა თავის ოფისში და მკითხა, თუ შეიძლება შეცვალონ ჟურნალი. "დიახ, ბატონო," მე ვუპასუხე სწრაფად. მახსოვს, გამახსენდა, რომ მე ვერ არაფერი მე დააყენა დროს '96, რომ თუ საჭირო იყო, რომ აწარმოებს ოკეანეში გემი მე ვერ როგორღაც მოახერხა ამის გაკეთება. შეიძლება ვისწავლოთ ამის გაკეთება, რაც მივედი გასწვრივ. მე ვუპასუხე, როგორც სწრაფად, როგორც მე ვერ სიტყვები ჩემი პირით, ეშინია, რომ პოლკოვნიკი პაპი შეცვალოს მისი გონება ადრე მე ვერ მათ. ეს არის ის, რაც მე მივიღე ჩემი პირველი სამუშაო. და მე არ ეჭვობს, მას შემდეგ, რომ ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც მე მივიღე ის იყო, რომ მე ვიყავი "მზად დაიბანეთ ფანჯრები და scrub სართულები". მე უკვე მზად არაფერი.