By I. Asimov. Margie even wrote abo

By I. Asimov.
Margie even wrote about it that night in her diary.
On the page headed May 17, 2157,, she wrote, "Today Tommy found a real book!"
It was a very old book. Margie's grandfather told her that there was a time when all stories where printed on paper.
They turned the pages, which were yellow and crinkly, and it was awfully funny to read words that stood still instead of moving the way they were supposed to - on a screen, you know. And then, when they turned back to the page before, it has been the same words on it that it had been when they read it the first time.
"Gee", said Tommy, "What a waste. When you're through with the book, you just throw it away, I guess. Our television screen must have had a million books on it and it's good for plenty more. I wouldn't throw it away".
"Same with mine", said Margie. She was eleven and hadn't seen as many telebooks as Tommy had. He was thirteen.
She said, "Where did you find it?"
"In my house". He pointed without looking, because he was busy reading. "In the attic".
"What's it about?"
"School".
Margie was scornful. "School? What's there to write about school? I hate school".
Margie always hated school, but now she hated it more than ever. The mechanical teacher had been giving her test after test in geography and she had been doing worse and worse until her mother had shaken her head sorrowfully and sent for the County Inspector. He was a round little man with a red face and a whole box of tools with dials and wires. He smiled at Margie and gave her an apple, then took the teacher apart. Margie had hoped he wouldn't know how to put it together again, but he knew all right, and, after an hour or so, there it was again, large and black and ugly, with a big screen on which all the lessons were shown and the questions were asked. That wasn't so bad. The part Margie hated most was the slot where she had to put homework and test papers. She always had to write them out in a punch code they made her learn when she was six years old and the mechanical teacher calculated the mark in no time.
The Inspector had smiled after he was finished and patted Margie's head. He said to her mother. "It's not the little girl's fault, Mrs. Jones, I think the geography sector was geared a little too quick. Those things happen sometimes. I've slowed it up to an average ten year level. Actually, the overall pattern of her progress is quite satisfactory". And he patted Margie's head again. Margie was disappointed. She had been hoping they would take the teacher away altogether. They had once taken Tommy's teacher away for nearly a month because the history sector had blanked out completely. So she said to Tommy. "Why would anyone write about school?" Tommy looked at her with very superior eyes. "Because it's not our kind of school, stupid. This is the old kind of school that they had hundreds and hundreds years ago". He added loftily, pronouncing the word carefully, "Centuries ago".
Margie was hurt. "Well, I don't know what kind of school they had all that time ago". She read the book over his shoulder for a while, then said, "Anyway, they had a teacher".
"Sure, they had a teacher, but it wasn't a regular teacher. It was a man".
"A man? How could a man be a teacher?"
"Well, he just told the boys and girls things and gave them homework and asked them questions".
"A man isn't smart enough".
"Sure he is. My father knows as much as my teacher".
"He can't. A man can't know as much as a teacher".
"He knows almost as much, I betcha". Margie wasn't prepared to dispute that. She said, "I wouldn't want a strange man in my house to teach me".
Tommy screamed with laughter. "You don't know much, Margie. The teachers didn't live in the house. They had a special building and all the kids went there".
"And all the kids learned the same things?"
"Sure, if they were the same age".
"But my mother says a teacher has to be adjusted to fit the mind of each boy and girl it teaches and that each kid has to be taught differently".
"Just the same they didn't do it that way then. If you don't like it, you don't have to read the book".
"I didn't say I didn't like it", Margie said quickly. She wanted to read about those funny schools.
They weren't even half-finished, when Margie's mother called, "Margie! School!"
Margie looked up. "Not yet, Mamma".
"Now!" said Mrs. Jones. "And it's probably time for Tommy, too". Margie said to Tommy, "Can I read the book some more with you after school?" "Maybe", he said nonchalantly. He walked away, whistling, the dusty old book tucked beneath his arm.
Margie went into the schoolroom. It was right next to her bedroom and the mechanical teacher was on and waiting for her. It was always on at the same time every day, except Saturday and Sunday, because her mother said little girls learned better if they learned at regular hours.
The screen lit up, and it said:
"Today's arithmetic lesson is on the addition of proper fractions. Please insert yesterday's homework in the proper slot". Margie did so with a sigh. She was thinking about the old schools they had when her grandfather's grandfather was a little boy. All the kinds from the whole neighborhood came laughing and shouting in the schoolyard, sitting together in the schoolroom, going home together at the end of the day. They learned the same things, so they could help one another on the homework and talk about it.
And the teachers were people...
The mechanical teacher was flashing on the screen:
"When we add the fraction 1/2 and 1/4" Margie was thinking about how the kids must have loved it in the old days. She was thinking about the fun they had.

Результаты (персидский) 1:

توسط آسیموف ايرج. Margie حتی در مورد آن شب که در خاطرات خود نوشت. در صفحه 17 مه 2157,, رهبری او نوشت: "امروز تامی در بر داشت یک کتاب واقعی!" این کتاب بسیار قدیمی بود. پدربزرگ Margie را به او گفت که مدت زمانی که همه داستان ها که در آن بر روی کاغذ چاپ وجود دارد. آنها تبدیل به صفحات زرد و crinkly بود، و آن awfully خنده دار بود برای خواندن کلمات است که هنوز هم به جای راه آنها قرار بود در حال حرکت - بر روی صفحه، شما می دانید. و زمانی که آنها بازگشت به صفحه قبل از تبدیل، سپس آن کلمات مشابه در آن است که آن شده بود هنگامی که آنها اولین بار خوانده شده است. "هی"، گفت: تامی "چه اتلاف. هنگامی که شما از طریق با این کتاب، فقط آن را دور، من حدس می زنم پرتاب. روی صفحه نمایش تلویزیون ما باید به حال یک میلیون کتاب بر روی آن و خوب برای فراوان تر است. من آن دور انداختن نیست". "همین کار را با معدن"، گفت: Margie. او یازده بود و بسیاری از telebooks تامی تا به حال دیده بود. او 13 بود. او گفت: "که در آن شما آن پیدا کردید؟" "در خانه". زیرا او بود شلوغ خواندن او را بدون دنبال، اشاره کرد. «در اتاق زیر شیروانی". "مورد چیست؟" "مدرسه". Margie scornful بود. "مدرسه؟ وجود دارد برای نوشتن در مورد مدرسه چیست؟ من نفرت مدرسه". Margie همیشه مدرسه متنفر است، اما در حال حاضر او آن بیشتر از همیشه متنفر. معلم مکانیکی خود آزمون پس از آزمون در جغرافیا دادن شده بود و تا زمانی که مادرش سر خود sorrowfully زده بود و برای بازرس شهرستان فرستاده او بدتر و بدتر انجام شده بود. او مرد کوچک گرد با صورت قرمز و جعبه کل ابزار با سیم و صفحة بود. او در Margie لبخندی زد و داد او یک سیب و سپس معلم به زمان از هم جدا. Margie او نمی داند چگونه آن را با هم دوباره, اما او می دانست که همه حق و پس از یک ساعت یا بیشتر، وجود آن دوباره، بزرگ و سیاه و زشت با صفحه نمایش بزرگ که در کلیه دروس نشان داده شد و به سوالات پرسیده شده بود امیدوار بودم. که خیلی بد نبود. بخش Margie به منفور ترین حافظه جایی که او تا به حال به مشق شب و مقالات تست قرار داده بود. او همیشه به حال آنها را از نوشتن در کد پانچ آنها ساخته شده او یاد زمانی که او شش ساله بود و معلم مکانیکی محاسبه علامت در هیچ زمان. پس از او بود به پایان رسید و patted Margie را سر حال بازرس لبخند زد. او به مادرش گفت. "دختر کوچولو نیست تقصیر خانم جونز، من فکر می کنم بخش جغرافیا بود بشود کمی بیش از حد سریع. آن چیزهایی که گاهی اتفاق می افتد. من آن را تا سطح متوسط ده ساله آهسته. در واقع، الگوی کلی پیشرفت خود کاملا رضایت بخش است". و او سر Margie را دوباره patted. Margie ناامید شد. او معلم دور یکسره کنم آنها را امیدوار بود. چون بخش تاریخچه کردن کاملا blanked به حال آنها یک بار معلم تامی را دور حدود یک ماه گرفته بود. پس او گفت به تامی. «چرا هر کسی درباره مدرسه بنویسید؟» تامی در او نگاه با چشم بسیار برتر است. «چون ما نوع مدرسه احمق نیست. این است که نوع قدیمی مدرسه که آنها تا به حال صدها و صدها سال قبل ". او اضافه کرد: loftily، تلفظ کلمه دقت "قرن ها پیش". Margie صدمه دیده بود. "خوب، من چه نوع مدرسه تمام مدتی که در پیش آنها تا به حال نمی دانم". او خواندن کتاب بیش از شانه خود را برای مدتی و سپس گفت: "به هر حال، آنها یک معلم بود". "مطمئنا، آنها تا به حال یک معلم، اما این معلم منظم نبود. آن مرد بود. "یک مرد است؟ چگونه یک مرد را می تواند یک معلم می شود؟" "خوب، او فقط گفت چیزهایی دختران و پسران و آنها را مشق شب داد و آنها را سوال". «مرد هوشمند به اندازه کافی نیست». "مطمئن او است. پدرم تا آنجا که من معلم می داند". «او می تواند. انسان تا آنجا به عنوان یک معلم می دانم نمی تواند". "او می داند که تقریبا به همان اندازه، من betcha". Margie اختلاف که آماده نیست. او گفت: "من نمی می خواهم یک مرد عجیب و غریب در خانه من به من". تامی با خنده فریاد زد. "شما زیاد Margie نمی دانم. معلمان در خانه زندگی می کنند نیست. آنها تا به حال یک ساختمان خاص و همه بچه ها وجود رفت". «و همه بچه ها همان چیز یاد گرفته است؟» "مطمئن, اگر آنها هم سن". اما مادرم می گوید یک معلم این است که به ذهن هر پسر و دختر آن می آموزد که هر بچه متفاوت تدریس مناسب تنظیم شود". "فقط همین آنها این که راه پس از آن نمی کنند. اگر شما آن را دوست ندارم برای کتاب خواندن ندارید". «نمی گویم من می خواهم نمی آن"، Margie گفت به سرعت. او می خواست به خواندن در مورد آن مدارس خنده دار. هنگامی که مادر Margie را به نام "Margie! آنها نیست حتی نیمه به پایان رسید، مدرسه!" Margie نگاه. "هنوز رتبهدهی نشده است، ماما". "حالا!" خانم جونز گفت. و بیش از حد زمان احتمالا برای تامی, است". Margie به تامی، "من خواندن کتاب های برخی بیشتر با شما بعد از مدرسه می شود؟" گفت: "شاید" nonchalantly گفت. او, سوت, کتاب قدیمی گرد و خاکی tucked زیر بازوی او رفت. Margie به schoolroom رفت. آن را درست در کنار اتاق خواب او بود و معلم مکانیکی بود و انتظار برای او. چون مادر او گفت: اگر آنها آموخته در ساعات منظم دختران کوچک بهتر آموخته همیشه در در همان زمان هر روز به جز شنبه و یکشنبه بود. صفحه نمایش روشن و گفته: «امروز حسابی درس علاوه بر کسور مناسب است. لطفا دیروز تکلیف اسلات مناسب را وارد کنید". Margie با آه دادیم. او مدارس قدیمی وقتی پدر پدربزرگ او پسر کوچک آنها تا به حال فکر بود. همه نوع از محله کل خنده و فریاد در مدرسه با هم نشسته در schoolroom، با هم در پایان روز رفتن به خانه آمد. بنابراین آنها می تواند کمک به یک دیگر را در مشق شب و در مورد آن صحبت آنها همان چیز یاد گرفت. و معلمان مردم بودند... معلم مکانیکی بر روی صفحه رایانه ای بود: "هنگامی که ما اضافه کردن کسر 1/2 و 1/4" Margie مورد چگونه بچه ها آن را در روزگاران قدیم دوست داشتم که باید به فکر بود. او به فکر تفریح داشتند بود.

Результаты (персидский) 2:

توسط I. آسیموف.
مارجی حتی در مورد آن که شب را در دفتر خاطراتش نوشت.
در صفحه به رهبری 2157 مه 17 ،، او نوشت: "امروز تامی یک کتاب واقعی!"
این کتاب بسیار قدیمی بود. پدربزرگ مارجی را به او گفت این بود که یک زمان وجود دارد هنگامی که تمام داستان که در آن بر روی کاغذ چاپ شده است.
آنها از صفحات، که زرد و crinkly بودند اومدن و آن بدجور خنده دار به عنوان خوانده شده کلماتی را که هنوز به جای حرکت در راه آنها به قرار بود ایستاده بود بود - در یک صفحه نمایش، شما می دانید. و پس از آن، زمانی که آنها به صفحه قبل اومدن از آن است که کلمات مشابه بر روی آن بوده است که زمانی که آنها را اولین بار آن را بخوانید بوده است.
"هی"، گفت: تامی، "چه اتلاف وقتی که شما از طریق با هستی کتاب، شما فقط آن را دور نیندازید، من حدس می زنم. صفحه نمایش تلویزیون ما باید یک میلیون کتاب بر روی آن داشته اند و آن را خوب برای مقدار زیادی بیشتر. من آن را دور نریزید ".
"با همان مال من"، گفت: مارجی. او یازده بود و تا به حال به عنوان بسیاری از telebooks دیده نه به عنوان تامی بود. او سیزده بود.
او گفت: "از کجا شما آن را پیدا کردید؟"
"در خانه من". او بدون نگاه اشاره کرد، چرا که او مشغول بود. "در اتاق زیر شیروانی".
"آنچه در آن است؟"
"مدرسه".
مارجی تکبر نمود. "مدرسه؟ چه وجود دارد که در مورد مدرسه ارسال؟ من نفرت مدرسه".
مارجی همیشه متنفر مدرسه، اما در حال حاضر او متنفر آن از همیشه بیشتر است. معلم مکانیکی دادن شده بود آزمون خود را پس از آزمون در جغرافیا و او انجام شده بود بدتر و بدتر تا مادرش سر او را sorrowfully زده شده بود و فرستاده شده برای شهرستان بازرس. او یک مرد کوچک دور با چهره قرمز و یک جعبه کامل از ابزار با صفحة و سیم بود. او در مارجی لبخند زد و به او یک سیب، سپس معلم و جو در زمان از هم جدا. مارجی امیدوار بود او نمی خواهد می دانم که چگونه به آن را با هم دوباره، اما او می دانست که همه حق است، و پس از یک ساعت یا بیشتر، وجود دارد آن را دوباره بود، بزرگ و سیاه و سفید و زشت، با صفحه نمایش بزرگ که در آن همه درس بود نشان داده شده است و به سوالات پرسیده شد. که بود خیلی بد نیست. بخش مارجی منفور ترین شکاف که در آن او تا به حال برای قرار دادن تکالیف و آزمون مقالات بود. او همیشه به حال به آنها ارسال در یک کد پانچ آنها ساخته شده او را یاد بگیرند زمانی که او شش ساله بود و معلم مکانیکی محاسبه علامت در هیچ زمان.
بازرس لبخند زد بود پس از او تمام شده بود و تماسهای مکرر سر مارجی است. او به مادرش گفت. "این تقصیر دخترک، خانم جونز، من فکر می کنم بخش جغرافیا کمی بیش از حد سریع بشود شد. کسانی که همه چیز اتفاق می افتد گاهی اوقات. من آن را. در واقع، الگوی کلی پیشرفت او آهسته ام تا سطح ده سال به طور متوسط کاملا رضایت بخش ". و او دوباره تماسهای مکرر سر مارجی است. مارجی نا امید شده بود. او امیدوار شده بود که آنها را به معلم دور در دسترس نباشد کنند. آنها یک بار گرفته بود معلم تامی دور برای نزدیک به یک ماه به دلیل بخش تاریخ به طور کامل خارج را خالی کرده بود. بنابراین او را به تامی گفت. "چرا که هر کسی در مورد مدرسه ارسال؟" تامی در او را با چشم بسیار برتر نگاه کرد. "از آنجا که نوع آن ما را از مدرسه، احمق. این نوع قدیمی مدرسه که آنها سال پیش صدها و صدها حال است". وی افزود loftily، تلفظ کلمه با دقت، "قرن ها پیش".
مارجی صدمه دیده بود. "خب، من نمی دانم که چه نوع از مدرسه آنها تا به حال همه که وقت پیش". او کتاب بیش از شانه خود در حالی که برای خواندن، سپس گفت: "به هر حال، آنها یک معلم به حال".
"مطمئنا، آنها به حال یک معلم، اما آن را یک معلم به طور منظم نیست. یک مرد بود".
"یک مرد؟ چگونه می تواند یک مرد یک معلم؟ "
"خب، او فقط گفت که پسران و دختران چیزها و تکالیف به آنها و آنها را سوالات پرسیده شده".
"یک مرد است به اندازه کافی هوشمند نیست".
"مطمئنا او است. پدر من می داند به اندازه به عنوان معلم من ".
"او نمی تواند. یک مرد نمی تواند به همان اندازه به عنوان یک معلم می دانم".
"او تقریبا به اندازه می داند، من خبرا شرط می بندم". مارجی آماده به اختلاف نیست. او گفت: "من نمی خواهم یک مرد عجیب و غریب در خانه من به من یاد می دهد".
تامی با خنده فریاد زد. "شما بسیار نمی دانند، مارجی. معلمان از در خانه زندگی نمی کنند. آنها یک ساختمان ویژه ای داشت و همه بچه ها رفت و در آنجا".
"و تمام بچه ها همان چیزهایی یاد گرفته؟"
"مطمئنا، اگر آنها هم سن و سال ".
"اما مادرم می گوید یک معلم است به تنظیم شود برای جا به ذهن هر یک از دختر و پسر را می آموزد و این که هر بچه متفاوت آموزش داده می شود".
"فقط همان آنها آن را که راه نمی پس از آن. اگر شما آن را دوست ندارند، شما لازم نیست که به خواندن کتاب ".
"من نگفت من آن را دوست ندارم"، مارجی به سرعت گفت. او می خواستم در مورد آن دسته از مدارس خنده دار را بخوانید.
آنها حتی نیمه به پایان رسید، زمانی که مادر مارجی به نام نیست، "مدرسه! مارجی!"
مارجی نگاه کردن. "هنوز رتبهدهی نشده است، ماما".
"در حال حاضر!" گفت: خانم جونز. "و آن را احتمالا زمان برای تامی، بیش از حد". مارجی گفت به تامی، "آیا من می توانم خواندن کتاب بیشتر با شما بعد از مدرسه؟" "شاید"، او گفت nonchalantly. او رفت و، سوت زدن، کتاب گرد و خاکی قدیمی جمع زیر بازوی او.
مارجی به کلاس مدرسه رفت. این درست در کنار اتاق خواب او بود و معلم مکانیکی و انتظار برای او بود. آن همیشه در در همان زمان هر روز بود، به جز شنبه و یکشنبه، چرا که مادر او گفت: دختران کوچک آموخته بهتر، اگر آنها در ساعت به طور منظم آموخته
صفحه نمایش روشن، و آن را گفت:
"امروز درس ریاضی در علاوه بر این از مناسب فراکسیون لطفا تکالیف روز گذشته در شکاف مناسب "را وارد کنید. مارجی را با آه انجام داد. او فکر می کرد در مورد مدارس قدیمی آنها تا به حال زمانی که پدر بزرگ پدربزرگ خود یک پسر بچه کوچک بود. همه انواع از کل محله آمد خنده و فریاد در معلمان دانش آموزان را، نشسته با هم در کلاس مدرسه، رفتن به خانه با هم در پایان روز. آنها همان چیزی را یاد گرفته، به طوری که آنها می تواند یکی دیگر در مشق شب کمک و صحبت در مورد آن.
و معلمان مردم ... بودند
معلم مکانیکی چشمک زن شد بر روی صفحه نمایش:
"هنگامی که ما اضافه کسر 1/2 و 1/4 "مارجی فکر می کرد در مورد چگونگی بچه ها باید آن را در روز های قدیمی را دوست داشت. او فکر می کرد در مورد سرگرم کننده آنها بود.

Результаты (персидский) 3:

Margie blev skuffet. Hun havde håbet på, at de ville tage læreren helt væk. De havde en gang taget Tommy's teacher væk i næsten en måned, fordi historien sektor havde overdraget fuldstændigt. Så sagde hun til Tommy. "Hvorfor skulle nogen skrive om skolen?" Tommy kiggede på hende med meget overlegen øjne. "Fordi det er ikke en slags skole, dumme.توسط I-.
Asimov Margie حتي درباره آن شب نوشت كه در دفتر خاطراتش.
صفحه اصلی حواس پرتی در 17 مه 2157، نوشت: "امروز یک کتاب واقعی یافت تومى!"
خيلي قديم است. Margie پدربزرگ به او گفت كه زماني بود كه همه داستان ها در کجا چاپ شده بر روی کاغذ است.
آنها متوجه شدند که در آن، صفحات زرد و crinkly،پيدا بو دكS لازم مى دانست و آن را به خواندن واژه عجیبی است كه هنوز ايستاده بود به جای حرکت به راهی که قرار بود - در يك صفحه، میدانید. و بعد، وقتي كه آنها را به بازگشت به صفحه قبل از آن بوده است، به همان كلمه اى است كه وقتى آن را خواندم، نخستين بار "خدای من پوستتان
"، گفت: "آنچه تومى اتلاف است. وقتي كه شما با آن از طريق اين كتاب، شما فقط دور می کنم.