Methods of phonological analysisThe

Methods of phonological analysis
The aim of phonological (phonemic) analysis is to determine phonemic (functional) and non-phonemic (articulatory) differences of speech
sounds and to identify the inventory of language phonemes.
The phonological analysis of both unknown languages and languages
already described can be fulfilled within two steps.
The first step which is especially important when investigating an unknown language is to identify the minimal segments of speech continuum
and record them graphically by means of allophonic transcription. 26
The second step is to arrange the sounds into functionally similar
groups in order to find contrastive phoneme sounds and allophones of the
same sounds.
There are two main methods of phonological investigation: the distributional method and the semantic method, but they get different interpretation in modern phonology.
I. According to the distributional method phonemes of any language
are discovered by rigid classification of all the sounds pronounced by
native speakers according to the following laws of phonemic and allophonic distribution:
— allophones of different phonemes occur in the same phonetic context and their distribution is contrastive;
— allophones of the same phoneme(s) never occur in the same phonetic context, their distribution is complementary and the choice
depends on phonetic environment.
Numerous examples seem to qualify this approach.
Thus in the opposition let —
pet —
bet all initial sounds are different
phonemes, because they occur in the same initial position before a vowel.
At the same time [t
h] and [t
o] in take and let present allophonic variants of
the same phoneme: [t
h] never occurs in the final word position and never
follows [s], while [t
o] never occurs initially before stressed vowels.
Still linguists find some lacks in this approach.
First, there are cases when two sounds are in complementary distribution, but are not referred to the same phonemes. For example, [h] occurs
only initially or before a vowel (heat) while [ŋ] occurs only medially or
finally after a vowel and never occurs initially (sing).
Then there is one more possibility of distribution besides contrastive
and complementary ones. These are free variants of a single phoneme
when both sounds occur in a language but native speakers are inconsistent in the way they use them (калоши-галоши).
Thus the distributional method doesn’t get a wide acknowledgement
in our home linguistics, because the distinctive function of the phoneme
is underestimated.
II. The semantic method is based on the functional rule that phonemes can distinguish words and morphemes when opposed to one an-27
other. It consists in the systemic substitution of one sound for another in
the same phonetic context in order to find cases in which such a replacement leads to the change of meaning. This procedure is called the commutation test and it helps to establish minimal oppositional pairs of words
and word-forms presenting different meaning.
For example, pin can be successively substituted for bin, sin, din, tin,
win, and each minimal opposition will present different meanings. But the
substitution of [p
h] for [p] in pin doesn’t bring about any change in meaning, though it’s wrong from the point of view of English pronunciation
norm. So it’s possible to conclude that [p], [b], [s], [d], [t], [w] are different
phonemes whereas [p
h] and [p] are allophones of the same phoneme.
Any phoneme of a language is opposed to another phoneme at least
in one minimal oppositional pair thus performing the distinctive function.
The phonemic structure of a language is established according to the system of oppositions, which include minimal pairs of word-initial, wordmedial and word-final positions.
N.S. Trubetzkoy has worked out the classification of phonological
oppositions which is based on the number of distinctive features. It concerns only relevant (distinctive) features of phonemes. The non-distinctive features are not taken into consideration.
1. A single phonological opposition is established on the basis of a single difference in the articulation of two speech sounds. For example,
the opposed phonemes in the minimal pair ‘pen
— ben’ possess some
common features (occlusive, labial) and one differentiating feature
(fortis vs. lenis).
2. A double phonological opposition marks two differences in the articulation and presents a sum of two single oppositions. For istance,
the minimal pair ‘pen
— den’ presents one common feature (occlusive) and two differentiating feature (labial vs. lingual, voicelessfortis vs. voiced-lenis).
3. A triple phonological opposition has three articulatory differences,
presenting a sum of three single oppositions. For example, there are
three differentiating features in the minimal pair ‘pen — then’ (occlusive vs. constrictive, labial vs. dental, voiceless-fortis vs. voicedlenis). 28
The semantic method is widely used in Russian and foreign linguistics, as it attaches great significance to meaning and concerns both articulatory and functional characteristics of phonemes.
A thorough investigation of the problems of phonemes, allophones and
phones and different metods of phonological analysis is given in the book
by M.A. Sokolova “Theoretical phonetics of the English language” [19].

Результаты (казахский) 1:

Фонологиялық талдау әдістері
фонологиялық (фонематикалық) талдау мақсаты фонематикалық (функционалдық) және резидент емес-фонематикалық (articulatory) сөйлеу айырмашылықтар анықтау болып табылады
дыбыстарды және тіл фонемам түгендеу анықтау үшін.
Белгісіз тілдері мен тілдердің де фонологиялық талдау
өзінде сипатталған екі қадамдар шеңберінде орындалды болады.
белгісіз тілін тергеу сөйлеу континуума аз сегменттерін анықтау болып табылады, әсіресе маңызды болып табылады алғашқы қадам
және allophonic транскрипциясын арқылы графикалық оларды жазып. 26
Екінші қадам функционалды ұқсас дыбыстарды ішіне ұйымдастыру болып табылады
салыстырмалы фонема дыбыстарды және allophones табу үшін топтар
. Сол дыбыстарды
фонологиялық тергеу екі негізгі әдісі бар: бөлу әдісі және семантикалық тәсілі, бірақ олар түрлі түсіндіру алуға қазіргі заманғы фонология.
I. Кез келген тілді тарату әдісі фонемам айтуынша
арқылы оқылады барлық дыбыстарды қатаң жіктеу арқылы анықталған
және фонематикалық allophonic бөлу мынадай заңдарына сәйкес ана спикерлер:
- әр түрлі фонемам allophones сол фонетикалық контексте орын және олардың тарату салғастырмалы болып табылады;
- сол фонема (лар) дың allophones сол фонетикалық контексінде орын ешқашан, олардың тарату толықтыратын болып табылады және таңдау
фонетикалық қоршаған ортаға байланысты.
көптеген мысалдар осы тәсілді жіктеле меніңше.
берсін Осылайша оппозиция -
Pet -
барлық бастапқы дыбыстарды бәс болып табылады түрлі
фонем, олар жария бұрын сол бастапқы қалпында орын, өйткені.
Сонымен қатар, [T кезде
сағ] және [T
O] іріктеу және қазіргі allophonic нұсқаларын берсін
сол фонема: [T
H] қорытынды сөз кездеседі ешқашан лауазымы және ешқашан
мынадай [S], [T ал
о] бастапқыда бұрын атап өтті дауысты жүреді ешқашан.
Дегенмен, кейбір тіл мамандары осы тәсілді кемшіліктерді табуға.
Біріншіден, екі дыбыстар толықтырушы бөлу жағдайларды бар, бірақ сол фонемам аталады емес, . Мысалы, [с] кездеседі
[N] ғана медиально немесе туындайды, ал тек бастапқы немесе дауыссыз (жылу) бұрын
дауыссыз кейін, сайып келгенде, мен ешқашан (ән) бастапқыда жүреді.
Содан кейін салғастырмалы сонымен қатар тарату тағы бір мүмкіндігі бар
және қосымша соның. Бұл бір фонема тегін нұсқалары болып табылады
, екі тілде дыбыстарды орын, бірақ ана спикерлер оларды пайдалануға жолмен (калоши-галоши) қайшы болған кезде.
Осылайша бөлу әдісі кең растауды алу емес
, өйткені, біздің үйге лингвистика фонема айырым функциясы
төмендетілген отыр.
II. Семантикалық әдіс бірі болып-27 қарсы кезде фонем сөздер мен morphemes ажырата алады функционалдық әдетте негізделген
басқа. Ол басқа бір дыбыс жүйелі ауыстыру тұрады
осындай ауыстыру мағынасы өзгеруіне әкеледі, ол істерді табу үшін сол фонетикалық контексінде. Бұл процедура коммутация сынақ деп аталады және ол сөздер аз оппозициялық жұп құруға көмектеседі
және әр түрлі мағынаға ұсыну сөз формалары.
Мысалы, PIN қатарынан бин, күнә, DIN, қалайы, орнын баса алады
жеңіске, және әрбір аз оппозициялық таныстырады түрлі мағынасы. Бірақ
[P ауыстыру
ол ағылшын айтылу тұрғысынан дұрыс емес, бірақ PIN жылы [P] сағ] мағынасы ешқандай өзгерістерге емес,
норма. Сондықтан, бұл [P], [B], [с], [D], ​​[T], [W] әр түрлі екенін жасасуға мүмкін
[P ал фонем
сағ] және [P] сол фонемы allophones болып табылады.
Кез келген фонема тілде кем дегенде тағы бір фонема қарсы
осылайша ерекше функциясын жүзеге асыратын бір аз оппозициялық жұпта.
тілі фонематикалық құрылымы аз сөздің бастапқы жұп-, wordmedial және сөз финалға қамтиды текетірестер жүйесін, сәйкес белгіленеді лауазымдар.
Н.С. Trubetzkoy фонологиялық жіктеуді әзірледі
ерекшеліктерінің санына негізделген текетірестер. Ол фонемам ғана тиісті (айырым) мүмкіндіктерін қатысты. Емес айрықша ерекшеліктері назарға алынбайды.
1. Бір фонологиялық оппозициялық екі сөйлеу дыбыстарды тұжырымдауға бір айырмашылық негізінде құрылады. Мысалы,
ең аз жұп «қалам қарсы фонем
- Бен» кейбір ие
ортақ ерекшеліктері (окклюзионды, ерін) және бір саралау мүмкіндігін
(Fortis қарсы Lenis).
2. Екі фонологиялық оппозицияның артикуляция екі айырмашылықтарды атап өтуде және екі жалғыз текетірестер сомасын ұсынады. Istance үшін,
ең аз жұп «қалам
- Den бір ортақ ерекшелігі (окклюзионды) ұсынады және екі ерекшелігі (ерін қарсы тілдік, voicelessfortis қарсы айтылған-Lenis).
3. Үш фонологиялық оппозициялық үш articulatory айырмашылығы бар
үш бірыңғай текетірестер сомасын ұсыну. Мысалы, бар
«, - содан кейін қалам» (окклюзионды қарсы сындарлы, ерін қарсы стоматологиялық, саңыраулар-Fortis қарсы voicedlenis) аз жұптық үш дифференциялау ерекшеліктері. 28
ол фонемам мағынасы мен қамқорлығын articulatory және функционалдық сипаттамалары, екі үлкен мән ретінде семантикалық тәсілі кеңінен, ресейлік және шетелдік лингвистика қолданылады.
Фонемам, allophones және проблемаларын мұқият тергеу
телефондар мен фонологиялық талдау түрлі metods беріледі кітабында
М.А. Соколова арқылы «ағылшын тілінің теориялық фонетикасы» [19].