Hundreds for a post The newspapers

Hundreds for a post

The newspapers announced a vacant post for a teacher at Camford University. There were hundreds of candidates who applied for it, including Pete.
You know Camford to be a very small town; there was only one hotel to stay at, and this was so full that they had to put many of the candidates two in a room. Pete was one of these, and the man to share the room with him was a self-confident fellow called Adams with a loud voice and a laugh that you could hoar all over the hotel. But he was a clever fellow too.
The Dean and the committee interviewed all the candidates; and as a result of this interview, the number was reduced to two, Pete and Adams. The committee could not decide which of the two to take, so they decided to make their final choice after each candidate had given a public lecture in the lecture-hall. They were given the subject to speak on.
For three days Pete never left his room. He worked day and night at that lecture, writing it out and memorizing it almost without eating or sleeping. Adams didn't do any preparation at all. You could hear him talk and laugh in the bar where he had a crowd of people round him.
The day of the lecture arrived. They all went into the lecture-room and Pete and Adams took their seats on the platform. And then, Pete discovered, to his horror, that the type-written copy of his speech had disappeared. The Dean said he would call out the candidates in alphabetical order, Adams first. And with despair in his heart Pete watched Adams calmly take the stolen speech out of his pocket and read it


And how well he read. Even Pete had to admit that he could not have read it so well himself, and when Adams finished, there was a great burst of applause.
Now it was Pete's turn. But what could he do? He had put everything he knew on the subject into that lecture. His mind was too much upset to put the same thoughts in another way. With a burning face he could only repeat, word for word, in a low dull voice the lecture that Adams had read so well. There was hardly any applause when he sat down.

Результаты (армянский) 1:

Հարյուրավոր համար պաշտոնի Այն թերթերը, հայտարարել է թափուր գրառումը ուսուցիչ Camford համալսարանում. Կային հարյուրավոր թեկնածուների դիմած դրա համար, այդ թվում, Pete. Դուք գիտեք Camford պետք է մի շատ փոքր քաղաք. կար միայն մեկ հյուրանոց մնալ, եւ դա էր, այնքան լի, որ նրանք ստիպված են դրել թեկնածուներից շատերը երկու մի սենյակում. Pete մեկն էր դրանք, եւ մարդը պետք է կիսել սենյակը, նրա հետ էր, ինքնավստահ գիտաշխատող կոչվում է Ադամսի հետ բարձր ձայնով եւ ծիծաղում է, որ դուք կարող եք hoar ամբողջ հյուրանոց. Բայց նա մի խելացի մարդ էլ: դեկան եւ հանձնաժողովը հարցազրույց բոլոր Candi? ժամկետները. եւ որպես հետեւանք այս հարցազրույցում, այդ թիվը նվազել է երկու, Pete եւ Ադամսի հետ: Հանձնաժողովը կարող է որոշել, թե որն է երկուսի վերցնել, այնպես որ նրանք որոշել են իրենց վերջնական ընտրությունը, հետո յուրաքանչյուր թեկնածու էր տվել հրապարակային դասախոսություն է դասախոսություն-սրահում: Նրանց տրվել ենթակա խոսելու: Երեք օր Pete երբեք մնացել իր սենյակը. Նա աշխատել է օր ու գիշեր այդ դասախոսության, գրելու այն դուրս եւ memorizing այն գրեթե առանց ուտելու կամ քնած. Adams չի անի որեւէ նախընտրական. Paration է. Դուք կարող եք լսել նրան խոսել, եւ ծիծաղում է բար, որտեղ նա ուներ ամբոխին մարդկանց նրա շուրջը: Այդ օրը դասախոսության ժամանել. Նրանք բոլորը մտան դասախոսությունների սենյակ եւ Pete եւ Ադամսը: տեւել իրենց տեղերը վրա հարթակ. Եվ հետո, Pete հայտնաբերել է, որ իր սարսափը, որ տեսակը գրավոր պատճենը իր խոսքում անհետացել էր. Դեկան ասել է, որ զանգահարել է թեկնածուներին այբբենական կարգով, Adams առաջին. Եվ de? Spair է իր սրտում Pete դիտեցին Adams հանգիստ վերցնել գողացված ելույթով դուրս իր գրպանը եւ կարդալ այն , եւ թե ինչպես է նա կարդում. Նույնիսկ Pete ստիպված է ընդունել, որ նա չէր կարող կարդալ այն, այնքան լավ է իրեն, եւ երբ Adams ավարտվել, կար մի մեծ պոռթկում ծափահարությունների. Այժմ դա Pete հերթը. Բայց ինչ կարող էր անել. Նա դնում ամեն ինչ, որ նա գիտեր, թեմայի վերաբերյալ մեջ այդ դասախոսության. Նրա միտքը չափազանց շատ խանգարված է դնում նույն մտքերը այլ կերպ. Հետ այրվող դեմքը, նա կարող է միայն կրկնել, բառացի, ցածր ձանձրալի ձայնով դասախոսությունը, որը Adams էր կարդացել, այնքան լավ. Կար հազիվ թե որեւէ ծափահարություններ, երբ նա նստեց.