A Marriage of Convenience(Story by

A Marriage of Convenience
(Story by W. S. Maugham. Abridged.)
I left Bangkok on a shabby little ship. I had gone on board early in the morning and soon discovered that I was thrown amid the oddest collection of persons I had ever encountered. There were two French traders and a Belgian colonel, an Italian tenor, the American proprietor of a circus with his wife, and a retired French official with his.
The French official had been accompanied on board by the French minister at Bangkok, one or two secretaries and a prince of a royal family. He was evidently a person of consequence. I had heard the captain address him as Monsieur Le Gouveneur.
Monsieur Le Gouveneur was a little man, well below the average height, and smally made, with a very ugly little face; he had a bushy grey head, bushy grey eyebrows, and a bushy grey moustache. He did look a little like a poodle and he had the poodle's soft, intelligent and shining eyes.
The Governor's wife was a large woman, tall and of a robust build. She towered over her diminutive husband like a skyscraper over a shack. He talked incessantly, with vivacity and wit, and when he said anything amusing her heavy features relaxed into a large fond smile.
In such a small ship having once made the acquaintance of my fellow passengers, it would have been impossible, even had I wished it, not to pass with them every moment of the day that I was not in my cabin.
Talking of one thing and another we watched the day decline, we dined, and then we sat out again on deck under the stars. Soon, influenced perhaps by the night, the Italian tenor, accompanying himself on his guitar began to sing. He had the real Italian voice, and he sang the Neapolitan songs.
I saw that the little French Governor had been holding the hand of his large wife and the sight was absurd and touching.
'Do you know that this is the anniversary of the day on which I first saw my wife?' he said, suddenly breaking the silence. 'It is also the anniversary of the day on which she promised to be my wife. And, which will surprise you, they were one and the same.'
'You see, ours was a marriage of convenience pure and simple.'
'C'est vrai,' said the lady. 'But sometimes love comes after marriage and not before, and then it is better. It lasts longer.'
'You see, I had been in the navy, and when I retired I was forty-nine. I was strong and active and I was very anxious to find an occupation. And presently I was sent for by the minister to the Colonies and offered the post of Governor in a certain colony. The minister told me that I must be ready to start in a month. I told him that would be easy for an old bachelor.'
'You are a bachelor?'
'Certainly,' I answered.
'In that case I am afraid I must withdraw my offer. For this position it is essential that you should be married.'
'It is too long a story to tell you, but the gist of it was that owing to the scandal my predecessor had caused, it had been decided that the next Governor must be a model of respectability. I expostulated. I argued. Nothing would serve. The minister was adamant.'
'Well, think it over,' said the minister. 'If you can find a wife in a month you can go, but no wife no job.'
I walked away from the ministry with death in my heart. Suddenly I made up my mind.1 walked to the offices of the Figaro, composed an advertisement, and handed it in for insertion. You will never believe it, but I had four thousand three hundred and seventy-two replies. It was an avalanche. It was hopeless, I had less than a month now and I could not see over four thousand aspirants to my hand in that time. I gave it up as a bad job.1 went out of my room hideous with all those photographs and littered papers and to drive care away went on to the boulevard and sat down at the Cafe de la Paix. After a time I saw a friend passing. My friend stopped and coming up to me sat down.
'What is making you look so glum?' he asked me.
I was glad to have someone in whom I could confide my troubles and told him the whole story. He laughed. Controlling his mirth as best he could, he said to me: 'But, my dear fellow, do you really want to marry?' At this I entirely lost my temper.
'You are completely idiotic,' I said. 'If I did not want to marry, do you imagine that I should have spent three days reading love letters from women I have never set eyes on?'
'Calm yourself and listen to me,' he replied. 'I have a cousin who lives in Geneva. She is Swiss. Her morals are without reproach, she is of a suitable age, a spinster, for she has spent the last fifteen years nursing an invalid mother who has lately died, she is well educated and she is not ugly.'
'There is one thing you forget. What inducement would there be for her to give up her accustomed life to accompany in exile a man of forty-nine who is by no means a beauty?'
When I made this remark to my friend he replied: 'One can never tell with women." There is something about marriage that wonderfully attracts them. There would be no harm in asking her.'
'But I do not know your cousin and I don't see how I am to make her acquaintance.'
'I will tell you what to do,' said my friend. 'Go to Geneva and take her a box of chocolates from me. You can have a little talk and then if you do not like the look of her you take your leave and no harm is done.'
That night I took the train to Geneva. No sooner had I arrived than I sent her a letter to say that I was the bearer of a gift from her cousin. Within an hour I received her reply to the effect that she would be pleased to receive me at four o'clock in the afternoon. As the clock struck four I presented myself at the door of her house. She was waiting for me. Imagine my surprise to see a young woman with the dignity of Juno, the features of Venus, and in her expression the intelligence of Minerva. I was so taken aback that I nearly dropped the box of chocolates. We talked for a quarter of an hour. And then I said to her.
'Mademoiselle, I must tell you that I did not come here merely to give you a box of chocolates. I came to ask you to do me the honour of marrying me.'
She gave a start.
'But, monsieur, you are mad,' she said.
Then I repeated my offer.
'I will not deny that your offer has come as a surprise. I had not thought of marrying, I have passed the age. I must consult my friends and my family.'
'What have they got to do with it? You are of full age. The matter is pressing. I cannot wait. '
'You are not asking me to say yes or no this very minute? That is outrageous.'
'That is exactly what I am asking.'
'You are quite evidently a lunatic.'
'Well, which is it to be? ' 1 said. 'Yes or no?'
She shrugged her shoulders. She waited a minute and I was on tenterhooks.
'Yes.'
And there she is. We were married in a fortnight and I became Governor of a colony. 'I married a jewel, my dear sirs, one in a thousand.'
He turned to the Belgian colonel.
'Are you a bachelor? If so I strongly recommend you to go to Geneva. It is a nest of the most adorable young women.'
It was she who summed up the story.
'The fact is that in a marriage of convenience you expect less and so you are less likely to be disappointed. Passion is all very well, but it is not a proper foundation for marriage. For two people to be happy in marriage they must be able to respect one another, and their interests must be alike; then if they are decent people and are willing to give and take, to live and let live, there is no reason why their union should not be as happy as ours.' She paused. 'But, of course, my husband is a very remarkable man.'

Результаты (армянский) 1:

A Ամուսնությունը հարմարության
(պատմություն կողմից WS Maugham. Կրճատ)
Ես հեռացա Bangkok մի մաշված փոքրիկ նավը. Ես գնացել է խորհրդի վաղ առավոտյան, եւ շուտով հայտնաբերել է, որ ես նետում պայմաններում oddest հավաքածուի անձանց ես երբեւէ հանդիպել եմ: Կային երկու ֆրանսիացի առեւտրականներ եւ բելգիացի գնդապետ է, իտալական տենոր, ամերիկյան սեփականատեր է կրկեսի իր կնոջ հետ, եւ մի պաշտոնաթող ֆրանսիացի պաշտոնյա իր.
Ֆրանսիացի պաշտոնյան էր ուղեկցում է խորհրդի կողմից Ֆրանսիայի նախարար ին Բանգկոկում, մեկ կամ երկու քարտուղարների եւ իշխան մի թագավորական ընտանիքի: Նա, ակներեւաբար մարդ հետեւանք: Ես լսել եմ, որ նավապետը անդրադառնալ նրան, քանի որ Մոնսինյոր Le Gouveneur:
Monsieur Le Gouveneur մի քիչ մարդ է, լավ ներքեւում պող? Զայրույթ բարձրության, եւ smally պատրաստված, շատ տգեղ փոքրիկ դեմքը. նա ուներ մոխրագույն կանաչ գլուխը, մոխրագույն կանաչ հոնքերով, եւ մոխրագույն կանաչ բեղերս. Նա արել է նայում մի քիչ նման է պուդելի, եւ նա ուներ Poodle ի փափուկ, ի? Telligent ու փայլուն աչքերը:
Մարզպետի կինը մի մեծ կին, բարձրահասակ եւ առողջ կառուցել: Նա աշտարակավոր ավելի իր փոքրիկ ամուսնուն նման երկնաքեր ավելի խրճիթում: Նա խոսեց անընդհատ հետ կենսուրախություն եւ խելք, եւ երբ նա ասել է, ոչինչ ծիծաղելի իր ծանր առանձնահատկություններ հանգիստ մեջ մի մեծ fond ժպիտով:
Նման մի փոքր նավ մեկ անգամ ծանոթացել իմ ընկերակից ուղեւորների, ապա դա անհնար կլիներ, նույնիսկ եթե ես ցանկացել է, ոչ թե անցնել նրանց հետ ամեն պահ օրը, որ ես չեմ իմ տնակում.
Խոսելով մի բան է, իսկ մյուսը մենք դիտեցին օր անկում, մենք ճաշել, եւ այդ ժամանակ մենք նստած է կրկին տախտակամած տակ աստղերի: Շուտով, ազդել թերեւս ի գիշերը, իտալական տենոր, ուղեկցող իրեն իր կիթառի սկսեց երգել: Նա ուներ իրական իտալական ձայնը, եւ նա երգում նեապոլիտանական երգեր:
Ես տեսա, որ քիչ Ֆրանսիայի մարզպետը էր անցկացնում ձեռքը իր մեծ կնոջ եւ տեսողությունը աբսուրդ է, եւ հուզիչ:
«Դուք գիտեք, որ սա այն տարելիցն է այն օրը, որի վրա ես առաջին անգամ տեսա իմ կնոջը. Նա ասել է, հանկարծ խախտելու լռությունը: «Այն նաեւ տարելիցն է այն օրը, երբ նա խոստացել է լինել իմ կինը: Եվ, ինչը կլինի զարմացնել Ձեզ, նրանք մեկ եւ նույն.
«Տեսնում եք, մերը էր ամուսնությունը հարմարության մաքուր եւ պարզ.
«C'est vrai, - ասաց տիկինը: «Բայց երբեմն սերը գալիս ամուսնությունից հետո եւ ոչ թե առաջ, ապա դա ավելի լավ է: Այն տեւում է ավելի երկար.
«Տեսնում եք, ես եղել նավատորմում, իսկ երբ ես պաշտոնաթող էի քառասուն-ինը: Ես ուժեղ էր եւ ակտիվ է, եւ ես շատ մտահոգված է գտնել մի օկուպացիայի. Եւ ներկայումս ինձ ուղարկվել է նախարարին գաղութներում եւ առաջարկել է պաշտոնը մարզպետի որոշակի գաղութում: Նախարարը ասաց, որ ես պետք է պատրաստ լինի սկսել մեկ ամսից: Ես ասացի նրան, որ կարող է լինել հեշտ է մի հին բակալավրիատի.
«Դու ամուրի.
«Իհարկե, - պատասխանեցի ես:
«Այդ դեպքում ես վախենում եմ, ես պետք է դուրս բերի իմ առաջարկը: Համար, այս Փոսի: ցիա, դա կարեւոր է, որ դուք պետք է ամուսնացած է.
«Դա չափազանց երկար մի պատմություն է պատմել ձեզ, բայց էություն այն էր, որ շնորհիվ սկանդալի իմ նախորդը էր առաջացրել, ապա այն արդեն որոշել է, որ հաջորդ մարզպետը պետք է լինի մոդելը ընդգրկված: Ես Աբիմելէքն: Ես պնդում: Ոչինչ չէր ծառայում. Նախարարը եղել է անդրդվելի.
«Դե, կարծում եմ, որ այն ավելի», - ասել է նախարարը: «Եթե դուք կարող եք գտնել մի կին մեկ ամսվա, դուք կարող եք գնալ, բայց ոչ կին, ոչ աշխատանքի.
Ես քայլում հեռու նախարարության մահով իմ սրտում. Sud. Denly ես կազմել եմ իմ mind.1 քայլեցի դեպի գրասենյակները է Figaro- ն, կազմված է գովազդ, եւ հանձնել այն ներդրման. Դուք երբեք չեք հավատում, բայց ես ստիպված էի չորս հազար երեք հարիւր sev? Enty երկու հները. Դա էր ավալանշ. Այն էր, անհույս, ես ունեի ավելի քիչ, քան մեկ ամիս, եւ ես չէի կարող տեսնել ավելի քան չորս հազար ասպիրանտներին իմ ձեռքը, այն ժամանակ. Ես տվել այն որպես վատ job.1 դուրս գնաց իմ սենյակում սարսափելի բոլոր այն լուսանկարներ եւ littered թղթեր եւ քշել տանել հեռու գնաց դեպի Boulevard եւ նստեց Cafe de la Paix: Հետո մի ժամանակ ես տեսա, բարեկամ անցնող. Իմ ընկեր դադարեցրել է եւ գալիս է ինձ նստեց:
«Ինչ անում եք նայում, այնքան մռայլ. նա հարցրեց ինձ.
Ես ուրախ եմ, ունենալ մեկին, ում ես կարող էի վստահել իմ trou. Bles եւ պատմեց նրան ամբողջ պատմությունը: Նա ծիծաղեց: Վերահսկում է իր ուրախություն է որպես լավագույնը, որ կարող է, նա ինձ ասաց. «Բայց, իմ սիրելիս, դուք իսկապես ուզում եք ամուսնանալ. Այդ ժամանակ ես միանգամայն կորցրել իմ խառնվածքին:
«Դու բոլորովին ապուշի», - ասացի ես: «Եթե ես չէի ուզում ամուսնանալ, դուք պատկերացրեք, որ ես պետք է ծախսել է երեք օր կարդում սերը թող? Ters կանանցից Ես երբեք չեմ աչք են դրել»:
«Հանգստացեք ինքներդ ձեզ եւ ինձ լսել, - պատասխանեց նա. «Ես պետք է զարմիկ, ով ապրում է Ժնեւում: Նա է Շվեյցարիայի. Նրա բարքերին առանց կշտամբում, նա ունի համապատասխան տարիքի, չամուսնացած կին, որովհետեւ նա անցկացրել է վերջին տասնհինգ տարիների խնամում անվավեր մայր, ով վերջերս է մահացել, նա շատ լավ edu. Cated եւ նա չի տգեղ »:
«Կա մի բան դուք մոռանում: Ինչն է դրդում կլիներ այնտեղ լինի, նրան տալ իր սովոր կյանքը ուղեկցի աքսորի մի մարդ Քառասունինը ով ոչ մի դեպքում գեղեցկությունը.
Երբ ես արել այս դիտողությունը իմ ընկերոջ, նա պատասխանեց. «Երբեք չի կարելի ասել, կանանց հետ:« Կա մի բան, ամուսնության մասին, որ հրաշալի գրավում նրանց: չէր լինի ոչ մի վնաս չկա խնդրելով նրան »:
«Բայց ես չգիտեմ, թե ձեր հորեղբոր, եւ ես չեմ տեսնում, թե ինչպես եմ կատարել իր ծանոթ.
«Ես ձեզ կասի, թե ինչ պետք է անել», - ասել է իմ ընկեր. «Գնացեք Ժնեւում եւ վերցնել նրան մի տուփ շոկոլադ ինձմէ. Դուք կարող եք ունենալ մի քիչ զրույց, եւ ապա, եթե դուք չեք ցանկանում, որ տեսքը նրա եք վերցնել ձեր հրաժեշտ եւ ոչ մի վնաս է արվում »:
Այդ գիշեր ես վերցրել, որ գնացքը Ժնեւում: հազիվ էր, ես ժամանեցի, քան ես ուղարկեցի նրան նամակ է ասել, որ ես կրողն նվեր իր զարմիկ. Ժամվա ստացել եմ պատասխան այն մասին, որ նա պետք է գոհ ընդունիր զիս ժամը չորսին, ցերեկը. Քանի որ ժամացույցը հարվածել չորսը եմ ներկայացրել ինքս դռան իր տան: Նա սպասում էր ինձ համար. Պատկերացրեք իմ զարմանքն է տեսնել մի երիտասարդ կնոջ հետ արժանապատվության Juno, հատկանիշները Venus , իսկ նրա հայտնեց,? ՍԻՈՆ հետախուզության Minerva. Ես այնքան ապշած է, որ ես գրեթե իջել տուփ շոկոլադ Մենք զրուցեցինք մի քառորդ ժամ: իսկ հետո ես ասացի նրան.
«Mademoiselle, ես պետք է ասեմ ձեզ, որ Ես չեմ եկել այստեղ, պարզապես ձեզ մի տուփ շոկոլադ, ես եկա հարցնել ձեզ անել ինձ ho. nour ամուսնանալու ինձ »:
Նա տվեց մի մեկնարկ.
«Բայց, monsieur, գժվել ես, - ասաց նա:
Հետո ես կրկնեց իմ առաջարկը:
« Ես չեմ ժխտում, որ ձեր առաջարկը եկել է որպես անակնկալ, ես չէի մտածել ամուսնացնելով, ես անցել տարիքը Ես պետք է խորհրդակցի իմ ընկերներին եւ իմ ընտանիքը.
«Ինչ են ստացել անել դրա հետ. Դուք լրիվ տարիքից. The mat Տեր-ը, սեղմելով. Ես չեմ կարող սպասել. '
' Դուք չեք հարցնում է ինձ ասել, այո կամ ոչ դա շատ րոպեն | Դա վիրավորական է»:
«Դա այն է, ինչ ես խնդրում եմ»:
«Դուք բավականին ակնհայտ խելագար.
«Դե, որն է այն պետք է լինի. '1 - ասել:« Այո, թե ոչ »:
Նա ուսերը թոթվեց: Նա սպասեց մի րոպե, եւ ես փշերի վրա նստած.
«Այո»:
Եւ այնտեղ նա. Մենք ամուսնացանք Երկու շաբաթից, եւ ես դարձա մարզպետ գաղութ: «Ես ամուսնացա մի գոհար, իմ Բարեւ, մեկը հազար.
Նա դիմել է Բելգիայի գնդապետի.
'Դուք ամուրի? Եթե այո, ես խորհուրդ եմ ձեզ գնալ Ժնեւ: Դա մի բույն է առավել պաշտելի երիտասարդ կանանց »:
Հենց նա, ով ամփոփել պատմությունը.
«Փաստն այն է, որ ամուսնության մեջ հարմարության եք ակնկալում է ավելի քիչ, եւ որպեսզի դուք ավելի քիչ հավանական է, որ հիասթափված է: Passion ամենը շատ լավ է, բայց դա ոչ մի պատշաճ հիմնադրամ է ամուսնությունը. Երկուսի մարդիկ պետք է երջանիկ ամուսնության, նրանք պետք է կարողանան հարգել, զիրար, եւ նրանց շահերը պետք է լինեն միանման, ապա, եթե նրանք լավ մարդիկ են, եւ պատրաստ են տալ եւ վերցնել, ապրել եւ թող կենդանի, չկա որեւէ պատճառ, թե ինչու են իրենց միությունը պետք չի կարող լինել, քանի որ երջանիկ, որքան մերը »: Նա Ընդմիջված, - բայց, իհարկե, իմ ամուսինը շատ նշանավոր մարդ.