Hunting for a Job (S.S. McClure) I

Hunting for a Job (S.S. McClure)

I reached Boston late that night and got out at the South Station. I knew no one in Boston except Miss Bennet. She lived in Somerville and I immediately started out for Somerville. Miss Bennet and her family did all they could to make me comfortable and help me to get myself established in some way. I had only six dollars and their hospitality was of utmost importance to me.
My first application for a job in Boston was made in accordance with an idea of my own. Every boy in the Western states knew the Pope Manufacturing Company, which produced bicycles. When I published my first work “History of Western College Journalism” the Pope Company had given me an advertisement, and that seemed to be a “connection” of some kind. So I decided to go to the offices of the Pope Manufacturing Company to ask for a job. I walked into the general office and said that I wanted the president of the company.
“Colonel Pope?” asked the clerk.
I answered, “Yes, Colonel Pope”
I was taken to Colonel Pope. Who was then an alert energetic man of thirty-nine. I told Colonel Pope, by the way of introduction, that he had once given me an advertisement for a little book I had published, that I had been a College editor and out of job. What I wanted was work and I wanted it badly.
He said he was sorry, but they were laying off hands. I still hung on. It seemed to me that everything would be all up with me, if I had to go out of that room without a job. I asked him if there wasn’t anything at all that I could do. My earnestness made him look at me sharply.
“Willing to wash windows and scrub floors?” he asked.
I told him that I was, and he turned to one of his clerks.
“Has Wilmot got anybody yet to help him in the downtown rink?” he asked.
The clerk said he thought not.
“Very well”, said Colonel Pope, “You can go to the rink and help Wilmot out for tomorrow”.
The next day I went to the bicycle rink and found that what Wilmot wanted was a man to teach beginners to ride. I had never been on a bicycle in my life nor ever very close to one, but in couple of hours I had learnt to ride a bicycle myself and was teaching other people.
Next day Mr. Wilmot paid me a dollar. He didn’t say anything about my coming back the next morning, but I came and went to work, very much afraid that I would be told I wasn’t needed. After that Mr. Wilmot did not exactly engage me, but he forgot to discharge me, and I came back every day and went to work. At the end of the week Colonel Pope sent for me and placed me in charge of the uptown rink.
Colonel Pope was a man who watched his workmen. I hadn’t been mistaken when I felt that a young man would have a chance with him. He often used to say that “water would find its level”, and kept an eye on us. One day he called me into his office and asked me if I could edit a magazine.
“Yes, sir.” I replied quickly. I remember it flashed through my mind that I could do anything I was put at – that if I were required to run an ocean steamer I could somehow manage to do it. I could learn to do it as I went along. I answered as quickly as I could get the words out of my mouth, afraid that Colonel would change his mind before I could get them out.
This is how I got my first job. And I have never bled (??) ever since that one of the reasons why I got it was. I had been “willing to wash windows and scrub floors”. I had been ready for anything.

Результаты (казахский) 1:

А Әйүпке (SS Макклюр) Аң Мен кеш сол түні Бостон жетті және Оңтүстік станциясында шықты. Мен аруы Bennet қоспағанда Бостондағы ешкім білмеген. Ол Сомервилл өмір сүрген, мен бірден Сомервилл үшін басталды. Мисс Беннет пен оның отбасы маған ыңғайлы және өзім кейбір жолмен құрылған алуға маған көмектесу үшін олар келгеннің бәрін істеді. Мен тек алты доллар болды және олардың қонақжайлылығы маған бәрінен де маңызды болды. Бостонда жұмысқа Менің алғашқы өтініш менің өз идеясын сәйкес жасалды. Батыс мемлекеттерде Әрбір бала велосипед өндірілген Рим Папасы өндірістік компания, білген. Менің бірінші жұмыс «Батыс колледжі журналистика тарихы» жарық көрді кезде Рим Папасы компаниясы маған хабарландыру берді, және бұл қандай бір «байланыс» болып көрінген. Сондықтан мен жұмысқа сұрай Рим Папасы өндіру компаниясының кеңселерінде баруға шешім. Мен жалпы офис кірді, мен компаниясының президенті келеді деп атап өтті. «полковник Рим Папасы?» Клерк сұрады. Мен жауап, «Иә, полковник Рим Папасы» Мен полковник Рим Папасы қабылданды. Кім, содан кейін отыз-тоғыз ескерту жігерлі адам болған. Менің ойымша, ол бір рет Мен колледжі редакторы болды, маған жариялады кішкентай кітаптар хабарландыру берілген және жұмысқа шығып кетті деп, енгізу жолымен, полковник Папа айтты. Яғни, менің келеді жұмыс болды, мен нашар оны келеді. Ол өкінішті болды деді, бірақ олар қолдарын қысқарту жүргізілді. Мен әлі күнге дейін іліп. Мен жұмысқа жоқ деп бөлменің шығуға, егер бәрі, менімен барлық жоғары болады деп маған көрінген. Мен жасай алмады, бұл барлық уақытта ештеңе жоқ, егер мен оны сұрады. Менің шынайылық. Оған күрт маған қарап құрады . сұрады ол «? терезелер мен скраб едендерді жууға Willing» . Мен екенін айтты, және ол өзінің қызметшілерді әрбір біріне айналды «Wilmot орталығында оған көмектесу әлі ешкімге алды ма айдыны? «ол. сұрады Клерк. ол емес ойладым деді . «, полковник Рим Папасы, былай деді:» Өте жақсы Сіз «айдынына баруға және ертең Wilmot көмектесе аласыз» Келесі күні мен велосипед айдынына барды және қандай тауып, бұл Wilmot барып жаңадан үйрету адам болды келеді. Мен өмірімде велосипед болды да, бұрын-соңды бір өте жақын, бірақ сағат бірнеше Мен велосипед өзімді барып білген және басқа да халыққа тәлім болатын ешқашан. Келесі күні мырза Wilmot маған доллар төледі. Ол менің Келесі күні таңертең қайтып туралы ештеңе айтқан жоқ, бірақ мен келіп, өте көп, Мен қажет емес болатын, деді болады деп қорқады жұмыс істеуге барды. Мырза Wilmot дәл мені айналысуға емес, бірақ ол мені орындау үшін ұмытып, мен күн сайын қайтып келіп, жұмыс істеуге барды Осыдан кейін. Апта полковник Рим Папасы соңында маған жіберілген және қаланың жоғарғы бөлігінде орналасқан мұз айдынының жауапты мені орналастырылған. полковник Рим Папасы өзінің қызметкерлерін лауазымдарға тамашалады адам болды. Мен жас жігіт онымен мүмкіндік бар еді кезде, мен қателеспесем жоқ. Ол жиі «су оның деңгейін табу еді» деп айтуға пайдаланылатын, және бізге көз сақталады. Бір күні ол мені өз офис деп аталатын, мен журнал өңдей алмады, егер мені сұрады. «Иә, сэр.» Мен тез жауап берді. Менің ойымша, бұл Мен кезінде берілді ештеңе жасай алмады, бұл, менің ойымша арқылы төгіп есімде - Мен ойламаймыз мұны басқарушы еді мұхит Бумен пісіргішті іске қосу үшін қажет болса, бұл. Мен бойымен барды ретінде мен мұны үйрену мүмкін. Мен, сондай-ақ тез менің аузынан сөздерді ала алар ретінде Мен оларды шыға алмады бұрын полковник өз шешімін өзгертеді деп қорқады жауап берді. Бұл менің бірінші жұмысқа тұрдым қалай болып табылады. Ал, мен-соңды Мен бұл болды алды себептерінің бұл бір жылдан бері (??) қан ешқашан. Мен «терезелер мен скраб едендерді жууға дайын» ​​болды. Мен ештемеден болды.