That was a pretty sight. Among the

That was a pretty sight. Among the boys there was a little fellow who could dive wonderfully, much better than the other boys. He could make the swallow-dive more beautifully than I had ever seen it. He dived again and again. We all watched him with delight, especially Miss Caruthers. He was not older than twelve or thirteen, but he was certainly the cleverest among the boys. He was their favourite and leader, though some of them were older than he. He was a beautiful boy, active and brave. He was so healthy, fresh and young, so full of life, that it was a pleasure to look at him.
"This was the boy. And it was he who gave alarm in the middle of the sport.
All the boys hurried to get out of the water. They were all frightened and swam towards the ship as quickly as they could.
They hurriedly climbed onto the deck. Now all of them were standing near the rail and looking down into the water.
"What's the matter?" asked Miss Caruthers.
"A shark, I think," Captain Bentley answered.
"Are they afraid of sharks?" she asked.
"Aren't you?" he asked back.
She shuddered, looked down into the water.
"Not for the world would I risk to dive if there was a shark nearby," she said and shuddered again. "They are terrible! Terrible!"
"Captain Bentley made a sign to the boys to go away. But Miss Caruthers stopped him.
"One moment, please, Captain."
"And then she turned to us and asked: "Who will lend me a half-crown and a sovereign?"
"Immediately all of us were holding out the coins to her.
"She held up the halfcrown so that the boys could see it. But none of them moved. She offered the coin to each of the boys, and each of them shook his head and smiled. Then she threw the coin into the sea. With sad faces they watched its silver flight through the air, but not one moved to follow it.
"Don't do it with the sovereign," Dennitson said to her in a low voice.
"But she held up the gold coin before the eyes of the boy who had made the swallow-dive.
"Don't do it," Dennitson said. If s a fortune to him. He may risk his life to get it."
"Wouldn't you?" she asked.
"Dennitson shook his head.
"She was silent for a moment. She had forgotten the boy, and was thinking of Dennitson.
"For me?" she said in a low voice.
"To save your life yes. But not to get the coin."
"She turned back to the boy. Again she held the coin before his eyes.
"It is difficult to say why she did it. It was unexpected for all of us. Suddenly the gold coin flashed in the sunshine. Before a hand could stop him, the boy was over the rail and making a beautiful swallowdive after the coin.
"In the clear water from the high deck, we saw everything. The shark was very big and in an instant it cut the boy in half.
"There was a murmur among us and then there was silence. Miss Caruthers was the first to speak. Her face was very white.
"I ... never thought," she said, and laughed a short, hysterical laugh.
"She turned to Dennitson, and then from one to another of us. Her lips were trembling. But nobody moved. "Mr Dennitson," she said, "please take me to my cabin."
"He did not even change the direction of his look. His face was dark. Captain Bentley made a strange sound in his throat. That was all, that and the silence.
"She turned away and began to walk slowly down the deck."
Treloar had finished his story. He turned his head, looked at the little man and asked coldly.
"Well, what can you say to that?"
The little man opened his mouth and then closed it.
"I have nothing to say," he said.
"Absolutely nothing.

Результаты (армянский) 1:

Դա մի գեղեցիկ տեսարան: Թվում տղաների կար մի փոքրիկ հայրենակից, ով կարող է սուզվել հրաշալի, շատ ավելի լավ է, քան մյուս տղաների հետ. Նա կարող էր անել, ծիծեռնակը-Dive ավելի գեղեցիկ է, քան ես երբեւէ տեսել է: Նա dived կրկին ու կրկին. Մենք բոլորս նայում նրան հիացմունքով, հատկապես Miss Caruthers. Նա եղել է ոչ ավելի, քան տասներկու կամ տասներեք, բայց նա, իհարկե, որ ամենախելոքն շարքում տղաների. Նա եղել է նրանց սիրելի ու առաջնորդը, թեեւ նրանցից ոմանք եղել են ավելի հին, քան ինքը: Նա մի գեղեցիկ տղա, ակտիվ եւ համարձակ: Նա այնքան էր առողջ, թարմ եւ երիտասարդ, այնքան լի կյանքի, որ դա հաճելի է նայում նրան:
«Սա էր տղան: Եվ դա էր, որ նա, ով է տվել տագնապ է կեսին սպորտի.
Բոլոր տղաները շտապեց է ստանալ դուրս է գալիս ջրի: նրանք բոլորը վախեցած ու լցվել դեպի նավը, ինչպես արագ, որքան կարող էին:
նրանք շտապ բարձրացել վրա տախտակամած: Հիմա բոլորն էլ կանգնած է մոտ երկաթուղով եւ նայելով ներքեւ ջրի մեջ:
«Ինչ է պատահել», - հարցրեց Miss Caruthers.
«Մի shark, ես կարծում եմ,« Կապիտան Bentley պատասխանեց.
«Միթե նրանք վախենում Շնաձկներ», - հարցրեց նա:
«Չես», - հարցրեց հետ:
նա ցնցվեց, նայեց ներքեւ ջրի մեջ:
«Ոչ, քանի որ աշխարհը պետք է, ես ռիսկի սուզվել, եթե կար մի shark մոտակայքում », - ասել է նա ու ցնցվեց կրկին.« Նրանք սարսափելի Սարսափազդու »
« Կապիտան Bentley կազմել է նշան տղաների գնալ հեռու: Բայց Miss Caruthers կանգնեցրեց նրան.
«Մեկ պահ, խնդրում ենք, կապիտան:«
«Եվ հետո, նա դիմել է մեզ եւ հարցրեց.« Ով կտրամադրի ինձ կես թագ ու սուվերեն «
« Անմիջապես մեզ բոլորիս անցկացնելու մետաղադրամ her.
"նա տեղի ունեցավ մինչեւ halfcrown այնպես, որ տղաները կարող են տեսնել այն: Սակայն նրանցից ոչ մեկը տեղափոխվել նա առաջարկել է հուշադրամ յուրաքանչյուրը տղաների, եւ նրանցից յուրաքանչյուրը օրորեց գլուխը եւ ժպտաց. Հետո նա նետել մետաղադրամ ծովը հետ տխուր դեմքերով կը հսկէին իր արծաթե թռիչք միջոցով օդում, բայց ոչ ոք չի տեղափոխվել է հետեւել դրան:
"մի անել այն ինքնիշխան», Dennitson ասաց նրան ցածր ձայնով:
«սակայն նա անցկացրել մինչեւ ոսկե հուշադրամ, նախքան աչքերը տղայի, ով հանդես է եկել ծիծեռնակը-չքանալ.
"Մի անել դա», - Dennitson ասել է. Եթե SA բախտը է նրան. Նա կարող է ռիսկի իր կյանքը, որպեսզի ստանալ այն: «
» չէիք », - հարցրեց նա:
« Dennitson օրորեց գլուխը:
«Նա լուռ էր մի պահ. Նա մոռացել տղային, եւ մտածում էր Dennitson.
« Ինձ համար ... «նա ասել է ցածր ձայնով:
« Որպեսզի փրկել ձեր կյանքը, այո: Բայց ոչ թե ստանալ մետաղադրամ. «
« Նա ետ դարձավ տղայի. Կրկին նա անցկացրեց մետաղադրամ իր աչքի առաջ:
«Դա դժվար է ասել, թե ինչու է նա դա արել. Համար անսպասելի էր մեզ բոլորիս: Հանկարծ ոսկե մետաղադրամը flashed է արեւի. Մինչ ձեռքը կարող է կանգնեցնել նրան, որ տղան եղել է երկաթուղով եւ կատարել մի գեղեցիկ swallowdive հետո մետաղադրամ.
»- ի պարզ ջուր բարձր տախտակամած, մենք տեսանք ամեն ինչ: Շնաձուկը էր, շատ մեծ է, եւ մի ակնթարթում, այն կտրել տղային կեսին:
«Կար մի խշշոց մեզանում եւ ապա լռություն էր: Miss Caruthers առաջինն է խոսել: Նրա դեմքը եղել է շատ սպիտակ:
« Ես ... երբեք չեմ մտածել, », ասաց նա, եւ ծիծաղեց կարճ, հիստերիկ ծիծաղ:
" նա դիմել է Dennitson, եւ ապա, մեկը մյուսին մեզանից: Նրա շրթունքները դողում էին: Բայց ոչ ոք չի տեղափոխվել: «Պարոն Dennitson," - ասել է նա, - «Խնդրում եմ վերցնում ինձ իմ տնակում»
«Նա նույնիսկ չի էլ փոխել ուղղությունը իր տեսքը. Նրա դեմքը մութ էր: Captain Bentley հանդես է տարօրինակ ձայնային իր կոկորդին: Այդ ամենը, որ եւ լռությունն:
«Նա շրջվեց ու սկսեց քայլել դանդաղ ցած տախտակամած.«
Treloar աւարտեց իր պատմությունը: Նա շրջվեց իր գլուխը, նայեց փոքրիկ մարդու եւ հարցրեց, թե սառը
«Դե, ինչ կարող եք ասել, որ?"
փոքրիկ մարդը բացեց իր բերանը, եւ ապա փակել այն:
«Ես ոչինչ չունեմ ասելու», - ասել է նա:
«Բացարձակապես ոչինչ.