A good many people were shocked whe

A good many people were shocked when they read that Captain Forestier had met his death in a fire trying to save his wife's dog, which had been accidentally shut up in the house. Some said they never knew he had it in him; others said it was exactly what they would have expected him to do. After the tragic occurrence Mrs. Forestier found shelter in the villa of some people called Hardy, their neighbours.

Mrs. Forestier was a very nice woman. But she was neither charming, beautiful nor intelligent; on the contrary she was absurd and foolish; yet the more you knew her, the more you liked her. She was a tender, romantic and idealistic soul. But it took you some time to discover it. During the war she in 1916 joined a hospital unit. There she met her future husband Captain Forestier. This is what she told me about their courtship. "It was a case of love at first sight. He was the most handsome man I'd ever seen in my life. But he wasn't wounded. You know, it's a most extraordinary thing, he went all through the war, he risked his life twenty times a day, but he never even got a scratch. It was because of carbuncles that he was put into hospital."

It seemed quite an unromantic thing on which to start a passionate attachment, but after 16 years of marriage Mrs. Forestier still adored her husband. When they were married Mrs. Forestier's relations, hard-bitten Western people, had suggested that her husband should go to work rather than live on her money (and she had a nice sum of money on her account before the marriage), and Captain Forestier was all for it. The only stipulation he made was this: "There are some things a gentleman can't do, Eleanor. If one is a sahib one can't help it, one does owe something to his class."

Eleanor was too proud of him to let it be said that he was a fortune-hunter who had married her for her money and she made up her mind not to object if he found a job worth his while. Unfortunately, the only jobs that offered were not very important and gradually the idea of his working was dropped.

The Forestiers lived most of the year in their villa and shortly before the accident they made acquaintance of the people called Hardy who lived next door. It turned out that Mr. Hardy had met Mr. Forestier before, in India. But Mr. Forestier was not a gentleman then, he was a car-washer in a garage. He was young then and full of hopes. He saw rich people in a smart club with their ease, their casual manner and it filled him with admiration and envy. He wanted to be like them. He wanted – it was grotesque and pathetic – he wanted to be a GENTLEMAN. The war gave him a chance. Eleanor's money provided the means. They got married and he became a "sahib".
But everything ended very tragically.

Once the Forestier's villa caught fire. The Forestiers were out. When they arrived it was already too late to do anything about it. Their neighbours, the Hardies saved whatever they could, but it wasn't much. They had nothing left to do but stand and look at the roaring flames. Suddenly Eleanor cried: "God! My little dog, it's there in the fire!"

Forestier turned round and started to run to the house. Hardy caught him by the arm. "What are you doing? The house is on fire!" Forestier shook him off. "Let me go. I'll show you how a gentleman behaves!"

It was more than an hour later that they were able to get at him. They found him lying on the landing, dead, with the dead dog in his arms. Hardy looked at him for a long time before speaking.
"You fool", he muttered between his teeth, angrily. "You damned fool!"

Bob Forestier had pretended for so many years to be a gentleman that in the end, forgetting that it was all a fake, he found himself driven to act as in that stupid, conventional brain of his he thought a gentleman must act.

Mrs. Forestier was convinced to her dying day that her husband had been a very gallant gentleman.

Результаты (казахский) 1:

Олар капитан Forestier кездейсоқ үйінде жауып болатын әйелінің ит сақтап тырысып өрт, оның өлімін кездесті оқығанда жақсы адамдар көп таң қалды. Кейбіреулер оған оны білмеді деді; басқалары оны олар оған істеу күтілуде еді дәл болды деді. Қайғылы пайда ханым Forestier олардың көршілері, Hardy деп аталатын кейбір адамдардың вилла баспана табылған соң.

Ханым Forestier өте жақсы әйел болды. Бірақ ол, сүйкімді, әдемі де ақылды да емес еді; керісінше ол абсурд және ақылсыз болды; әлі көп, сіз оны білген, сіз көбірек оған ұнады. Ол тендер, романтикалық және идеалистік жаны болды. Бірақ ол сізге оны табу үшін біраз уақыт өтті. Соғыс кезінде ол 1916 жылы аурухана бірлігін қосылды. Онда ол өзінің болашақ күйеуін капитан Forestier кездесті. Бұл ол олардың кездесіп туралы маған айтып болып табылады. «Бұл Сіз білесіздер. Ол Мен бұрын-соңды өмірімде көрмеген едім ең әдемі адам болды. Көргеннен ғашық бір оқиға болды. Бірақ ол жарақат болған жоқ, ол ең кезектен тыс нәрсе ғой, ол, барлық соғыс арқылы барды оның өмірі жиырма рет күніне қатерге тігіп, бірақ ол тіпті сызаттар алды ешқашан. ол өйткені ол ауруханаға қосылды қарасан болды. «

Бұл ынтық тіркемені бастау үшін өте unromantic нәрсе болып көрінген, бірақ неке Mrs 16 жылдан кейін . Forestier әлі күйеуін иеді. Олар үйленген кезде ханым Forestier қатынастары, қатты-шағып Батыс адам, жұмыс істейтін күйеуі гөрі оның ақшаға өмір сүру үшін баруға тиіс деп ұсынды (және ол некеге тұрғанға дейiн оның шотындағы ақша жақсы сомасын болды), және капитаны Forestier бұл үшін барлық болды. Ол жасады Жалғыз шарты осы болды: «.. Бір оны көмектесе алмайды, ол Sahib болса, бір өзінің сыныбына нәрсе қарыз бермейді джентльмен істей алмайды кейбір нәрселер, Элеонора бар»

Элинор үшін оған тым мақтан болды ол оның ақша үшін үйленді және ол оның ал құны жұмысқа орналасты, егер қарсылық емес, оның ақыл құрады еді Fortune-аңшы болған деп айтуға мүмкіндік береді. Өкінішке орай, өте маңызды болған жоқ, біртіндеп оның жұмыс идеясы төмендеді болды ұсынды ғана жұмыс орны.

Forestiers олардың вилла және көп ұзамай олар келесі есікті өмір сүрген Hardy деп аталатын адамдардың танысты апат бұрын жылдың ең өмір сүрген. Ол мырза Hardy Үндістанда, бұрын мырза Forestier кездесті шықты. Бірақ мырза Forestier ол гаражда автомобиль жуғыш болды, содан кейін джентльмен емес еді. Ол жас, содан кейін мен үміт толы болды. Ол олардың оңай ақылды клубының, олардың кездейсоқ тәртіппен бай адамдарды көрдім және бұл таң және қызықтырып оған толтырылған. Ол оларға ұқсағым келді. Ол келді - бұл гротеск және жалкий болды - ол джентльмен болғым келді. Соғыс оған мүмкіндік берді. Элеонора ақша құралдарын ұсынды. Олар үйленіп, ол «Sahib» атанды.
Бірақ бәрі өте қайғылы аяқталды.

Forestier вилласына өртенді кейін. Forestiers шықты. Олар келген кезде, ол қазірдің өзінде бұл туралы ештеңе істей тым кеш еді. Олардың көршілер, Hardies кез келген олар алмады сақталады, бірақ ол көп емес еді. Олар, бірақ тұруға және ақырған жалын қарауға ештеңе болған емес. Кенеттен Элинор жылады: «Құдай менің кішкентай ит, ол өрт бар!»

Forestier бұрылды және үйге жүгіріп бастады. Hardy қолын ұстап. «Не істеп жатырсың? Үйі өрт болып табылады!» Forestier оны өшіру дүр сілкіндірді. «Мен джентльмен қолданғандағы сізге көрсетейін!. Маған барайық»

, олар оған алды деп кейінірек бір сағаттан артық болды. Олар оған оның құшағында өлі ит бар, өлі, қону жатып, табылған. Hardy сөйлесер алдында ұзақ уақыт бойы оған қарап.
«Сіз дурак», ол ашуланып, оның тістері арасындағы пробормотал. «Сіз қарғыс! Ақымақ»

Боб Forestier соңында, ол барлық жалған екенін ұмытып, ол өзі джентльмен ой сол ақымақ, дәстүрлі мидың ретінде əрекет ету үшін жетегі тапты деп джентльмен болуы соншалықты көптеген жылдар бойы жамылып еді әрекет керек.

ханым Forestier күйеуі өте Браво джентльмен болды бұл оның өліп күнге дейін көз жеткіздім.