Sayako came out of the changing roo

Sayako came out of the changing room in Sloane Street wear­ing this season's suit, as featured on the cover of English Vogue. Last season's suit lay on the changing room floor in an untidy heap. She surveyed herself in the full-length mirror. The manageress, svelte in black, stood behind her.

'That colour's very good on you,' she said, smiling professio­nally.

Sayako said, 'I take it and also I take it in strawberry and navy and primrose.'

The manageress inwardly rejoiced. She would now reach this week's target. Her job would be safe for at least another month. God bless the Japanese!

Sayako walked over on stockinged feet to a display of suede loafers.

'And these shoes to match all suits in size four,' she said. Her role model was the fibreglass mannequin6 which lolled convincingly against the shop counter, wearing the same cream suit that Sayako was wearing, the loafers that Sayako had just ordered and a bag that Sayako was about to order in navy, strawberry, cream and primrose. The mannequin's blonde nylon wig shone under the spotlights. Her blue eyes were half closed as though she were encaptured by her own beauty.

She is so beautiful, thought Sayako. She took the wig from the mannequin's head and placed it on her own. It fitted perfectly.

'And I take this,' she said.

She then handed over a platinum card which bore the name of her father, the Emperor of Japan.

As the manageress tapped in the magic numbers from the card, Sayako tried on a soft green-coloured suede coat which was also be­ing worn by a red-haired mannequin. The suede coat cost one penny less than a thousand pounds.

'What other colours do you have this in?' asked Sayako of the assistants, who were packing her suits, loafers, bags and wig.

'Just one other colour,' said an assistant (who thought, Jesus, we'll have a drink after work tonight).

She hurried to the back of the shop and quickly returned with a toffee-brown version of the sumptuous coat.

'Yes,' said Sayako. 'I take both and, of course, boots to match, size four.' She pointed to the boots worn by the red-haired manne­quin.

The pile on the counter grew. Her bodyguard standing inside the shop door shifted impatiently.

When the Princess and her purchases had been driven away, the manageress and her assistants screamed and yelled and hugged each other for joy.

Sayako sat in the back of the limousine and looked at London and its people. How funny English people are, she thought, with their wobbly faces and big noses and their skin! She laughed behind her hand. So white and pink and red. What bodies they had! So tall. It wasn't necessary to have so much height, was it. Her father was a small man and he was an Emperor.

As the car set off on its journey towards Windsor, where she was staying at the newly opened Royal Castle Hotel, Sayako's eyes closed. Shopping was so tiring. She had started at 10.30 in Harrod's lingerie department9 and now it was 6.15 and she had only taken an hour off for lunch. And when she got home she had that puzzling book to read, Three Men in a Boat. She had promised her father she would read at least five pages a day. It would improve her English, he said, and help her to understand the English psyche.

She had already ploughed through The Wind in the Willows, Alice in Wonderland and most of Jemima Puddleduck but she had found these books very difficult, full of talking animals dressed in the clothes of human beings.

At Hyde Park Comer the car stopped suddenly, the driver swo­re and Sayako opened her eyes. The bodyguard turned around to face her.

'A demonstration,' he said. 'Nothing to fear.'

She looked out of the window and saw a long line of mid­dle-aged people crossing the road in front of the car. Many of them were wearing beige anoraks that Sayako, a devoted shopper, identified as coming from Marks and Spencer. A few were car­rying signs on sticks.

Nobody appeared to take any notice of them, apart from a few impatient motorists.

Результаты (армянский) 1:

Sayako դուրս եկավ փոփոխվող սենյակում Sloane փողոցում կրելու այս մրցաշրջանի հայցը, քանի որ հնարավորություն է քողի անգլիական Vogue. Անցած մրցաշրջանում հայցը պառկել է փոխվում սենյակի հատակին է անխնամ կույտ: Նա հարցվածների իրեն լիամետրաժ հայելու. The Manageress, svelte սեւ, կանգնեց նրա հետեւում: «Դա գույնի, շատ լավ է ձեզ համար, - ասել է նա, - ժպտալով մասնագիտորեն. Sayako ասաց,« Ես վերցնում է այն եւ ես վերցնում այն ելակի եւ նավատորմի եւ գարնանածաղիկ. The Manageress ներքուստ կուրախանային , Նա, որ հիմա հասնել այս շաբաթվա թիրախ. Նրա գործը կլինի անվտանգ առնվազն մեկ ամսվա ընթացքում: Աստված օրհնի ճապոնական! Sayako քայլում ավարտվել է արհեստական ​​ոտքերին է դրսեւորում թավշյա մոկասինների տիպի թեթեւ կոշիկներ. «Եվ այդ կոշիկներ համապատասխանի բոլոր հայցեր է չափի չորս, - ասաց նա: Նրա դերը մոդելը էր Fiberglass mannequin6 որի lolled համոզիչ դեմ խանութի վաճառասեղանին, կրելով նույն սերուցք կոստյում, որը Sayako էր հագած, այն Loafers որ Sayako էր ընդամենը պատվիրված եւ մի տոպրակ է, որ Sayako էր մոտ պատվիրել ռազմածովային նավատորմում, ելակի, սերուցք եւ գարնանածաղիկ. Մանեկեն ի շեկո ֆետիշ պարիկ փայլեց տակ spotlights. Նրա կապույտ աչքերը կես փակվել, քանի որ, չնայած որ նա եղել encaptured կողմից իր գեղեցկությամբ: Նա այնքան գեղեցիկ է, - մտածեց Sayako. Նա վերցրեց կեղծամ է մանեկեն գլխին եւ դրեց իր սեփական. Այն մոդուլների կատարելապես. «Եվ ես վերցնում դա, - ասաց նա: Ապա նա հանձնեց պլատինե քարտ, որը ծնեց անունը իր հոր, կայսեր Ճապոնիայի Քանի որ Manageress tapped է հրաշք համարներ քարտի, Sayako փորձել ին փափուկ կանաչ գունավոր թավշյա վերարկու, որը նաեւ մաշված է կարմիր մազերով մանեկեն: The զամշ բուրդ կարժենա մեկը Penny պակաս հազար ֆունտ: «Ինչ այլ գույներով ունեք սա. խնդրել է Sayako օգնականներ, որոնք փաթեթավորում իր կոստյումներ, մոկասինների տիպի թեթեւ կոշիկներ, պայուսակներ եւ կեղծամ: «Միայն մեկ այլ գույն, - ասաց օգնական (ովքեր մտածում, Յիսուս, մենք ունենք խմելու հետո աշխատանքային երեկո). Նա շտապել է հետեւի խանութ եւ արագ վերադարձել է կարամելով-շագանակագույն տարբերակի շքեղ վերարկու. «Այո, - ասաց Sayako: «Ես վերցնում, այնպես էլ, եւ, իհարկե, կոշիկներ համապատասխանելու, չափը չորս. Նա մատնանշեց, որ կոշիկներով մաշված է կարմիր մազերով մանեկեն. Կույտ է վաճառասեղանին աճեց: Նրա թիկնապահը կանգնած ներսում խանութի դռան տեղափոխվել անհամբերությամբ. Երբ Արքայադուստրը եւ նրա գնումները էր պայմանավորված հեռու, Manageress եւ նրա օգնականները ճչաց ու բղավել ու գրկեց միմյանց ուրախությունից. Sayako նստեց հետեւի լիմուզին եւ նայեց Լոնդոնում եւ նրա մարդ. Ինչպես ծիծաղելի Անգլերեն մարդիկ են, - մտածեց նա, իրենց անհաստատ դեմքերին ու մեծ noses եւ իրենց մաշկի! Նա ծիծաղեց ետեւում իր ձեռքը: Այնպես որ, սպիտակ եւ վարդագույն եւ կարմիր: Ինչ է մարմինները ստիպված են եղել: Այնպես որ, բարձրահասակ. Դա չի եղել, անհրաժեշտ է ունենալ այդքան մեծ բարձրության, եղել է այն: Նրա հայրը եղել է փոքր մարդ է, եւ նա էր կայսեր. Քանի որ մեքենան ճամփա իր ճանապարհորդությունը դեպի Windsor, որտեղ նա պատրաստվում է նորաբաց թագավորական Castle Hotel, Sayako աչքերը փակ են: Shopping էր, այնքան դերասանի հագնվելու. Նա սկսել էր ժամը 10.30-ին HARROD ի մինետ department9 եւ հիմա այն էր, 6.15, եւ նա էր միայն վերցրել մեկ ժամ դուրս Ընդմիջում. Եւ երբ նա ստացել է տուն, նա ստիպված էր, որ շփոթության մեջ գցող գիրքը կարդալ, երեք տղամարդիկ մի նավակ: Նա խոստացել էր իր հորը նա կարդում էր առնվազն հինգ էջերը օր. Դա կլիներ բարելավել անգլերենը, - ասաց նա, եւ օգնել նրան հասկանալ անգլերեն psyche. Նա արդեն տղամարդ միջոցով քամին ուռիների, Alice in Wonderland եւ առավել Jemima Puddleduck սակայն նա գտել այդ գրքերը, շատ դժվար է, լի խոսում կենդանիների հագած հագուստի մարդկային էակներ. At Hyde Park Comer մեքենան կանգնեցրել հանկարծ, վարորդը երդվեց եւ Sayako բացեց իր աչքերը: Թիկնապահը շրջվեց է դիմակայել նրան: »ցույցի», - ասել է նա: «Վախենալու ոչինչ. Նա նայեց պատուհանից դուրս ու տեսա մի երկար գիծ միջին տարիքի մարդիկ հատում ճանապարհը դիմաց մեքենան. Նրանցից շատերը հագել էին Բեժ anoraks որ Sayako, նվիրված գնորդ, բացահայտված, քանի որ գալիս նշանների եւ Spencer. Մի քանի էին տանում նշանները ձողիկներ. Ոչ ոք չի հայտնվել է որեւէ ծանուցագիր նրանցից, բացի մի քանի անհամբեր վարորդներին.