When Sebastian was a boy at school,

When Sebastian was a boy at school, his favourite lesson was art, and he won several prizes for it. Once he left school, he got a position as a clerk in a bank, but three times a week he went to evening classes in art, and whenever he had time at the week-ends, he painted.

He painted in a very modern manner—mysterious objects and shapes, women with three pink eyes, large blank areas, and so on.

After a few months he thought, “Perhaps I can sell some of my pictures and get enough money to afford to leave the bank and become a real artist. Then I can travel around as much as I like, and go to foreign museums, and see other artists’ paintings, and study in other countries when I feel like it. Though I try to make the best of the job and I don’t regard the work as difficult — at least not at present -— I don’t like life in a bank. I only enjoy painting”.

In the bank, Sebastian sometimes had to deal with a man who owned a picture shop, and after he had had a few conversations with him, Sebastian invited him to his home one evening to see some of his work. “Then perhaps you could tell me whether I can really be a good artist and get some money from my painting,” Sebastian said hopefully.

The man said he was prepared to come and see what he thought of Sebastian’s work, so he arrived one evening at Sebastian’s home. Sebastian took the man to his studio and started to show him some of his pictures, with some pride and hope.

The man looked at them one after the other while Sebastian watched his face, but to Sebastian’s disappointment the man did not say anything, and his expression did not change at any of them.

Then, when he had finished, he looked around, and his glance fell on something else. A happy look came over his face for the first time, and he said, “Now I like one very much! It’s so full of deep feeling! I’m sure I could sell this one for you!”

“That,” said Sebastian, “is the place where I clean the paint off my brushes”.

Результаты (белорусский) 1:

Калі Себасцьян быў хлопчыкам у школе, яго любімы урок мастацтва, і ён выйграў некалькі прызоў за яе. Пасля таго, як ён пакінуў школу, ён атрымаў пасаду клерка ў банку, а тры разы на тыдзень ён адправіўся ў вячэрнія заняткі ў мастацтве, і кожны раз , калі ў яго быў час на выходныя, ён маляваў.

Ён маляваў у вельмі сучаснай манеры -mysterious аб'екты і формы, жанчыны з трыма ружовымі вачыма, вялікія пустыя ўчасткі, і гэтак далей.

Праз некалькі месяцаў ён падумаў: "можа быць , я магу прадаць некаторыя з маіх фатаграфій і атрымаць дастаткова грошай , каб дазволіць сабе пакінуць банк і стаць сапраўдным мастак. Тады я магу падарожнічаць столькі , колькі мне падабаецца, і выязджаюць у замежныя музеі і ўбачыць карціны іншых мастакоў, і вучыцца ў іншых краінах , калі я адчуваю , як яна. Хоць я стараюся зрабіць лепш працу , і я не лічу працу так складана - па меншай меры , не ў цяперашні час - мне не падабаецца жыццё ў банку. Я толькі атрымліваць асалоду ад карціна ".

У банку, Себасцьян часам прыходзілася мець справу з чалавекам , які валодаў карціну краму, і пасля таго, як у яго было некалькі размоваў з ім, Себасцьян запрасіў яго да сябе дадому адзін вечар , каб убачыць некаторыя з яго прац. "Тады , магчыма , вы маглі б сказаць мне , ці магу я быць сапраўды добрым мастаком і атрымаць грошы ад маёй карціны," сказаў Себасцьян з надзеяй.

Чалавек сказаў , што ён быў гатовы прыйсці і паглядзець , што ён думае аб працы Себасцьяна, таму ён прыйшоў аднойчы вечарам у сябе дома Себасцьяна. Себасцьян узяў чалавека ў сваю майстэрню і пачаў паказваць яму некаторыя з яго карцін, з некаторым гонарам і надзеяй.

Мужчына паглядзеў на іх адзін за адным , пакуль Себасцьян назіраў яго твар, але да расчаравання Себасцьяна чалавек нічога не сказаў, і выраз яго твару не зменіцца ў любым з іх.

Потым, калі ён скончыў, ён азірнуўся, і яго погляд упаў на што - то іншае. Шчаслівы погляд прыйшоў на яго твар у першы раз, і ён сказаў: "Цяпер я , як адзін вельмі шмат! Гэта так поўная глыбокага пачуцця! Я ўпэўнены , што я мог бы прадаць гэты для вас! "

" Вось, "сказаў Себасцьян," гэта месца , дзе я ачысціць фарбу з маёй пэндзля ".