Rudolf Steiner, a young piano sales

Rudolf Steiner, a young piano salesman, was a true adventurer. Few were the evenings when he did not go to look for the unexpected. It seemed to him that the most interesting things in life might lie just around the corner. He was always dreaming of adventures.

Once when he was walking along the street his attention was attracted by a Negro handing out a dentist’s cards. The Negro slipped a card into Rudolf’s hand. He turned it over and looked at it. Nothing was written on one side of the card; on the other three words were written: "The Green Door". And then Rudolf saw, three steps in front of him, a man throw away the card the Negro had given him as he passed. Rudolf picked it up. The dentist’s name and address were printed on it.

The adventurous piano salesman stopped at the corner and considered. Then he returned and joined the stream of people again. When he was passing the Negro the second time, he again got a card. Ten steps away he examined it. In the same handwriting that appeared on the first card "The Green door" was written upon it. Three or four cards were lying on the pavement. On all of them were the name and the address of the dentist. Whatever the written words on the cards might mean, the Negro had chose him twice from the crowd.

Standing aside from the crowd, the young man looked at the building in which he thought his adventure must lie. It was a five-storey building. On the f irst floor there was a store. The second up were apartments.

After finishing his inspection Rudolf walked rapidly up the stairs into the house. The hallway there was badly lighted. Rudolf looked toward the nearer door and saw that it was green. He hesitated for a moment, then he went straight to the green door and knocked on it. The door slowly opened. A girl not yet twenty stood there. She was very pale and as it seemed to Rudolf was about to faint. Rudolf caught her and laid her on a sofa. He closed the door and took a quick glance round the room. Neat, but great poverty was the story he read.

"Fainted, didn’t I?" the girl asked weakly. "Well, no wonder. You try going without anything to eat for three days and see."

"Heavens!" cried Rudolf, jumping up. "Wait till I come back." He rushed out of the green door and in twenty minutes he was back with bread and butter, cold meat, cakes, pies, milk and hot tea.

"It is foolish to go without eating. You should not do it again," Rudolf said. "Supper is ready."

When the girl cheered up a little she told him her story. It was one of a thousand such as the city wears with indifference every day — a shop girl’s story of low wages; of time lost through illness; and then of lost jobs, lost hope and unrealised dreams and — the knock of the young man upon the door.

Rudolf looked at the girl with sympathy.

"To think of you going through all that," he exclaimed. "And you have no relatives or friends in the city?"

"None whatever."

"As a matter of fact, I am all alone in the world too," said Rudolf after a pause.

"I am glad of that," said the girl, and somehow it pleased the young man to hear that she approved of his having no relatives.

Then the girl sighed deeply. "'I'm awfully sleepy," she said.

Rudolf rose and took his hat.

"How did it happen that you knocked at my door?" she asked.

"One of our piano tuners lives in this house. I knocked at your door by mistake."

There was no reason why the girl should not believe him.

In the hallway he looked around and discovered to his great surprise that all the doors were green.

In the street he met the same Negro. "Will you tell me why you gave me these cards and what they mean?" he asked.

Pointing down the street to the entrance to a theatre with a bright electric sign of its new play, "The Green Door", the Negro told Rudolf that the theatre agent had given him a dollar to hand out a few of his cards together with the dentist’s.

"Still it was the hand of Fate that showed me the way to her," said Rudolf to himself.

Результаты (русский) 1:

Рудольф Штайнер, молодой продавец фортепиано, был истинный искатель приключений. Лишь немногие были по вечерам, когда он не пошел искать неожиданным. Ему казалось, что самые интересные вещи в жизни, может лежать только вокруг угла. Он всегда мечтал о приключениях.Однажды когда он шел по улице его внимание привлекли Негро, раздавали карты стоматолога. Негр поскользнулся карту в руку Рудольфа. Он перевернул ее и посмотрел на него. Ничего не было написано на одной стороне карты; на другие три слова были написаны: «Зеленая дверь». А потом Рудольф увидел, три шага перед ним, человек выбросить карты негр дал ему, как он прошел. Рудольф выбрал его вверх. Имя и адрес стоматолога были напечатаны на него.Приключений фортепиано продавец остановился на углу и рассмотрены. Затем он вернулся и снова присоединился поток людей. Когда он проходил мимо негров во второй раз, он снова получил карточку. Десять шагов прочь он осмотрел его. В тем же почерком, которая появилась на первой карты «Зеленая дверь» был написан на него. Три или четыре карты лежали на тротуар. На все из них являются имя и адрес стоматолога. Независимо написанные слова на карты может означать, негров был выбрал его дважды из толпы.Стоя в стороне от толпы, молодой человек посмотрел на здание в котором он думал, должен лежать его приключения. Это был 5 этажное здание. На этаже f irst был магазин. Второй вверх были квартиры.После окончания его инспекции Рудольф вошел быстро вверх по лестнице в дом. Коридоре там плохо освещена. Рудольф посмотрел ближе дверь и увидела, что он зеленый. Он колебался на мгновение, а затем он пошел прямо к зеленой двери и постучал по нему. Медленно открыл дверь. Девушка не еще двадцать стоял там. Она была очень бледный и как казалось Рудольф был о в обморок. Рудольф поймал ее и положил ее на диван. Он закрыл дверь и взял беглый взгляд вокруг номер. Аккуратные, но большой бедности была история, которую он читал.«Упал в обморок, не я?» девушка спрашивает слабо. «Ну, не удивительно. Вы Попробуйте собирается без ничего есть в течение трех дней и посмотреть».«Небеса!» воскликнул Рудольф, прыжки вверх. «Ждать, пока я вернусь». Он бросился из зеленой двери и в течение двадцати минут он вернулся с хлебом и маслом, холодное мясо, торты, пироги, молоко и горячий чай.«Это глупо идти без еды. Вы должны не делать это снова,»-сказал Рудольф. «Ужин готов.»Когда девушка повеселел мало она рассказала ему свою историю. Это был один из тысячи таких города носит с безразличием каждый день — магазин девушка история низкой заработной платы; времени потеряли по болезни; и затем потерянных рабочих мест, потерял надежду и нереализованные мечты и — стучите молодого человека на дверь.Рудольф посмотрел на девушку с симпатией.«Чтобы думать о вас через все, что» он воскликнул. «И у вас нет родственников или друзей в городе»?«Нет все.»«На самом деле, я один в мире,» сказал Рудольф после паузы.«Я рад, что,» сказал девушке, и каким-то образом она с удовлетворением отмечает молодой человек, чтобы слышать, что она одобряет его наличие не родственники.Затем девушка глубоко вздохнул. ««Я ужасно сонливость,» она сказала.Рудольф вырос и взял шляпу.«Как получилось, что вы постучал в мою дверь?» спрашивает она.«Один из наших фортепиано тюнеры живет в этом доме. Я постучал в дверь по ошибке.»Нет никаких оснований, почему девушка не должны верить ему.В прихожей он посмотрел вокруг и к его большому удивлению обнаружил, что все двери были зеленые.На улице он встретил же Негро. «Скажите мне почему вы дали мне эти карты и что они означают?» спросил он.Указывая вниз по улице к входу в театр с яркой электрических знак своей новой игры, «Зеленая дверь», негр сказал Рудольф, что агент театр дал ему доллар раздавать несколько его карт вместе с стоматолога.«До сих пор это была рука судьбы, который показал мне путь к ей,» сказал Рудольф себе.

Результаты (русский) 3:

รูดอล์ฟสไตเนอร์และเปียโนสำหรับเด็ก adventurer เป็นความจริง เมื่อเขาไม่ไป Few DIDS ที่เป็นแบบฟอร์มที่ไม่คาดคิดที่จะมองสำหรับ มันดูเพื่อเขามากที่สุดในชีวิตที่อาจจะสนใจในเป้าหมายที่ใกล้ลี เขาก็มักจะฝันของ adventuresเมื่อตอนที่เขาอยู่ที่ถนนเดินตามความสนใจของเขาถูก attracted โดยคนผิวดำ handing ' a ; ฟันและฟันการ์ด " บัตรสีดำ slipped รูดอล์ฟ ' s มือลง . ฮีเลียมที่ตัวน้อยกว่าและเปลี่ยนแปลงมัน . อะไรคือที่ถูกเขียนไว้บนด้านหนึ่งของบัตรอื่นๆบนเป็นสามคำที่ถูกเขียนไว้ที่ประตูสีเขียว " " " " " " " : : : : : : กับเวลาของขั้นตอนในด้านหน้าของรูดอล์ฟเลื่อย 3 a " เขาโยนบัตรเดียวกันที่เขามีเขาเป็นคนผิวดำทั้งหมดของแสง รูดอล์ฟ dial - up มันเหมือนกัน ' ' ; ; ; ; ; ; ; ฟันและฟัน ' s name และ address เป็นความคิดที่พิมพ์" ผจญภัย " ที่มุมเปียโนและดูแลและพิจารณา แล้วเขาก็ joined กลับเห็นและกระแสของคนหนึ่ง เมื่อเขาถูกส่งโดยคนผิวดำที่สองเมื่อเขามีการ์ดหนึ่งครั้ง เขามีการตรวจสอบ IT 10 ก้าว ใน appeared เดียวกันบนบัตรแรกที่เป็นความ handwriting เขียน " Green IT พร้อมประตู " สามหรือสี่ที่ฝังไว้บนถนนที่เป็นการ์ด บนเป็นทั้งหมดของพวกเขาที่ชื่อและที่อยู่ของฟันและฟัน ; ; ; ; ; ; ; สิ่งที่คำที่ถูกเขียนไว้บนการ์ดอาจจะหมายถึง . . . . . มีจุดดำจากแดนเขาเป็นครั้งที่สองStanding รองจากฝูงชนของเด็กชายตัวน้อยที่เขาคิดว่าเป็นอาคารที่การผจญภัยของเขาต้องลี มันเป็นอาคาร 5 ชั้น เปิดที่ f irst เป็นความอาคารมีร้านค้า ที่โทรไป apartments ที่สองเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วในการตรวจสอบของเขารูดอล์ฟขุนไปขึ้นบันไดเข้าบ้าน . . . ' ' ผมไม่ได้รู้สึกทางเดินมีการศึกษางานวิชาการ รูดอล์ฟตัวน้อยที่ประตูและเห็น nearer ต่อที่เขาเขียว . hesitated ฮีเลียมสำหรับคุณแล้วเขาก็เดินไปที่ประตูและเคาะความคิดโดยตรง . . . ประตูเปิดช้า . คุณไม่ A มันมี 20 stood เธอซีดมากและที่ผมดูในพื้นที่ต่างๆ . . . . แดนรูดอล์ฟ รูดอล์ฟถูกจับเธอกับเธอบนโซฟา - ผ่อนคลายในต่างประเทศ ที่เขาปิดประตูและเอาล้อด่วนตกแต่งห้อง . เรียบร้อยดีแต่ที่มากกว่าคือเรื่องที่เขาอ่าน" ไม่ Fainted T I ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " 93 " " " " " " " ถามว่าอ่อนแอ . . . . . . . ความสุขที่ไม่อยากจะรู้ คุณพยายามที่จะไม่มีวันและเห็นสิ่งที่ดีที่จะกิน " " " " " " " . . . . . . . ." สวรรค์ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " เกี่ยวกับการกระโดดรูดอล์ฟร้อง " dial - up รอจนกว่าผมจะกลับ . . . . . . . " " " " " " " rushed ฮีเลียมออกของประตู . . . และใน 20 นาทีเขาก็กลับมา . . . . . . . ขนมปังอบเย็นเนื้อและอื่นและชีวิต , โกหก , นม , ชา , และความร้อน" มันเป็นโง่ที่จะไปโดยไม่มีอาหาร คุณไม่ควรทำอีกครั้ง " " " " " " " " " " " " " " รูดอล์ฟพูด . . . . . . . ธุรกิจพร้อม " " " " " " " . . . . . . . . . . . . . .93 cheered เล็กน้อยเมื่อเธอได้บอกกับเขาในเรื่องที่เธอ มัน was a พันแห่งหนึ่งที่เมือง . . . . . . . wears ไม่แยแสเช่นทุกวัน a Girl ' s ของร้านผ่านเรื่องราวของเวลาสูญเสียค่าจ้างต่ำ ; โรคนั้นจะสูญเสียของความหวังและความฝันของเด็ก unrealised งานและคน ( ปฏิบัติการ ) ชนะน็อกโดยเทคนิคของประตู . . .. . . . . . . สงสารสาวตัวน้อยที่รูดอล์ฟ" เพื่อคิดคุณไปผ่านทั้งหมดที่ " เขา exclaimed " " " " " " " . . . . . . . และถ้าคุณมีญาติหรือเพื่อนที่ทำงานในเมือง " " " " " " " ? ? ? ? ? ? ?" ข้อยกเว้นอะไรก็ได้ . . . . . . ." as a ขาดจินตนาการใน I AM ทุกคนในโลกไม่ต้องพูดด้วย " รูดอล์ฟพูดหลังจากหยุด ." ผมดีใจที่คุณของที่และกล่าวว่า " ผมยังได้ยินมันและมนุษย์ . . . . ที่เธอได้รับการอนุมัติของหนังสือของเขาที่เขามีข้อที่ไม่มีในญาติแล้ว sighed 93 มาก ' ' ' ' ' ' ' " " " " " " " . . . . . . . I ' m กับมากเลย " เธอกล่าวรูดอล์ฟกุหลาบและเอาหมวกของเขา" วิธีที่คุณทำลายสิ่งที่มันต้องการประตู DIDS ที่ ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " เธอถาม" หนึ่งในชีวิตของเราในนี้บ้าน tuners เปียโน ผมถูกทำลายโดยข้อผิดพลาดที่คุณมี . . . . . . . " " " " " " "มีพนักงานต้อนรับที่ไม่มีเหตุผลว่าทำไมผู้หญิงไม่ควรเชื่อเขา . . .ทางเดินรอบๆตัวน้อยที่เขาเย้ยหยันของเขาดี . . . และ discovered และเซอร์ไพรส์ . . . ทั้งหมดเป็นประตูสีเขียวในฐานเดียวกันเจอถนนดำ . . . . . . . คุณจะบอกฉันว่าทำไมคุณถึงอ่านการ์ดเหล่านี้และสิ่งที่พวกเขาหมายถึงคุณ " " " " " " " ? ? ? ? ? ? ? เขาถามว่าPointing ล้มไปทางฝั่งที่ไม่ใช่มือสัญลักษณ์ของโรงละครใหม่สดใสๆไฟฟ้าเสียบ " ประตูสีเขียว . . . . . " " " " " " " คนผิวดำที่ผมบอกรูดอล์ฟโรงละคร A ตัวแทนเพื่อล็อคให้เขาเงินน้อยของพวกเขากับบัตร ; ฟันและฟันในงาน" มันก็ยัง . . . มือของคุณที่แสดงให้เห็นถึงวิธีที่จะหายใจได้ , " เธอกล่าวว่า " รูดอล์ฟเอง . . .