The Beard by G. ClarkI was going by

The Beard by G. Clark

I was going by train to London. I didn't have the trouble to take anything to eat with me and soon was very hungry. I decided to go to the dining-car to have a meal.

As I was about to seat myself, I saw that the gentleman I was to face wore a large beard. He was a young man. His beard was full, loose and very black. I glanced at him uneasily and noted that he was a big pleasant fellow with dark laughing eyes.

Indeed I could feel his eyes on me as I f umbled with the knives and forks. It was hard to pull myself together. It is not easy to face a beard. But when I could escape no longer, I raised my eyes and found the young man's on my face.

"Good evening," I said cheerily, "Good evening," he replied pleasantly, inserting a big buttered roll within the bush of his beard. Not even a crumb fell off. He ordered soup. It was a difficult soup for even the most barefaced of men to eat, but not a drop did he waste on his whiskers'. He kept his eyes on me in between bites. But I knew he knew that I was watching his every bite with acute fascination.

"I'm impressed," I said, "with your beard."

"I suspected as much," smiled the young man.

"Is it a wartime device?" I inquired.

"No," said he; "I'm too young to have been in the war. I grew this beard two years ago."

"It's magnificent," I informed him.

"Thank you," he replied. "As a matter of fact this beard is an experiment in psychology. I suffered horribly from shyness. I was so shy it amounted to a phobia. At university I took up psychology and began reading books on psychology'. And one day I came across a chapter on human defence mechanisms, explaining how so many of us resort to all kinds of tricks to escape from the world, or from conditions in the world which we f ind hatef ul. Well, I j ust turned a thing around. I decided to make other people shy of me. So I grew this beard.

The effect was astonishing. I found people, even tough, hard-boiled people, were shy of looking in the face. They were panicked by my whiskers. It made them uneasy. And my shyness vanished completely."

He pulled his fine black whiskers affectionately and said: "Psychology is a great thing. Unfortunately people don't know about it. Psychology should help people discover such most helpful tricks. Life is too short to be wasted in desperately striving to be normal."

"Tell me," I said finally. "How did you master eating the way you have? You never got a crumb or a drop on your beard, all through dinner."

"Nothing to it, sir," said he. "When you have a beard, you keep your eyes on those of your dinner partner. And whenever you note his eyes fixed in horror on your chin, you wipe it off.

Результаты (казахский) 1:

Сақалға Г. Кларк Мен Лондонға пойызбен бара жатқан. Мен менімен балықтарың қабылдауға қиындық бар және көп ұзамай өте аш болды жоқ. Мен тамақ болуы вагон-мейрамхана баруға шешім. Мен өзімді төрге туралы болды, Мен бетке болды джентльмен үлкен сақалды киіп көрдім. Ол жас жігіт еді. Оның сақалы, толық борпылдақ және өте қара болды. Мен ыңғайсыз оған взглянул және ол қараңғы күлкі көзімен үлкен жағымды сенімдегі екенін атап өтті. Мен пышақтар және ашалар бар umbled ж Шынында да маған оның көз сезінді. Бұл өзім бірге тартыңыз қиын болды. Бұл сақалын тап оңай емес. Мен енді қашып алмады Бірақ, менің көз көтерді және менің атынан, жас жігітті ның тапты. «Қайырлы кеш,» Мен «Қайырлы кеш,» ол сақалының бұтаның ішінде үлкен сары май орамды салмай, жағымды жауап берді, сәлем деді . Тіпті ұнтақты құлап емес. Ол суп тапсырды. Ол оның мұртты туралы ысырап етті тамшы ерлер тіпті ең barefaced жейді үшін қиын сорпа болды, бірақ. Ол шағып арасындағы маған оның көз сақталады. Бірақ мен ол Мен оның әр өткір Очарование шағады көріп жатқанымды білдім білген. «Мен таңдандырды қалдым,» Мен «Сіздің сақалды.», деді «Мен сондай-ақ көп күдікті,» жас жігітті күліп. «бұл соғыс құрылғы ма ? « . Мен сұрады «Жоқ», деді ол; «Мен екі жыл бұрын осы сақалын өсті. Соғысында болды тым жаспын.» «Бұл керемет,» Мен оған хабарлады. «Рахмет», деп жауап берді ол. «Шын мәнінде, бұл сақал психология эксперимент болып табылады. Мен робость бастап жутковато зардап шеккен. Менің ойымша, бұл фобия құрады, сондықтан ұялшақ болды. Университетте мен психологиясын алды және психология бойынша кітаптар оқи бастады». Ал бір күні мен арқылы келді Біз көптеген әлемнің, немесе IND hatef қ е біз. Ал, менің J Өскемен Мен шешім қабылдады. айналасында нәрсе айналды әлемде жағдайларға қашып трюктер барлық түрлерін жүгінеді қалай сондықтан түсіндіретін адам қорғаныс тетіктерін туралы тарау, мені басқа адамдар ұялшақ жеткізіңіз. Сондықтан мен бұл сақалын өсті. үшін әсер таңғажайып болды. Мен адамдарды тауып, тіпті қатаң, қатты пісірілген адам, тұлға көрінетін ұялшақ болды. Олар менің мұртты арқылы үрейленіп болды. Бұл оларға қиын жасады . Ал менің робость толық жоғалып «. Ол коллекциямды оның майда қара жақтау сақалды ілестірген және былай деді: «. Психология ұлы нәрсе Өкінішке орай, адамдар бұл туралы білмейді, Психология, адамдар осындай ең пайдалы айлалар табуға көмектесуі тиіс Өмір тым қысқа.. партия қалыпты болуы ұмтылу жұмсалған. « Мен, ең соңында былай деді: «Маған айтып,». «Сіз қалай Сіз қималар немесе барлық кешкі ас арқылы сақалды туралы тамшы, ешқашан алған? Сізде бар жолын жеп меңгеру жоқ.» «оған Ештеңе, сэр», деді ол. Сіз сақалды болса «, сіздің кешкі ас әріптес сол назарыңда ұстауға. Ал сіз, сіздің иекте қасіретін бекітілген оның көзін атап кезде, оны сүртіп тастаңыз.