The Adventure of My Aunt(by Washing

The Adventure of My Aunt
(by Washington Irving)
My aunt was a big woman, very tall, with a strong mind and will. She was what you may call a very manly woman. My uncle was a thin, small man, very weak, with no will at all. He was no match for my aunt. From the day of their marriage he began to grow smaller and weaker. His wife's powerful mind was too much for him; it undermined his health, and very soon he fell ill.
My aunt took all possible care of him: half the doctors in town visited him and prescribed medicine for him enough to cure a whole hospital. She made him take all the medicines prescribed by the doctors, but all was in vain. My uncle grew worse and worse and one day she found him dead.
My aunt was very much upset by the death of her poor dear husband. Perhaps now she was sorry that she had made him take so much medicine and felt, perhaps, that he was the victim of her kindness. Anyhow, she did all that a widow could do to honour his memory. She spent very much money on her mourning dress, she wore a miniature of him about her neck as large as a small clock; and she had a full-length portrait of him always hanging in her bedroom. All the world praised her conduct. 'A woman who did so much to honour the memory of one husband, deserves soon to get another,' said my aunt's friends.
Some time passed, and my aunt decided to move to Derbyshire where she had a big country house. The house stood in a lonely, wild part of the country among the grey Derbyshire hills.
The servants, most of whom came with my aunt from town, did not like the sad-looking old place. They were afraid to walk alone about its half-empty black-looking rooms. My aunt herself seemed to be struck with the lonely appearance of her house. Before she went to bed, therefore, she herself examined the doors and the windows and locked them with her own hands. Then she carried the keys from the house, together with a little box of money and jewels, to her own room. She always saw to all things herself.
One evening, after she had sent away her maid, she sat by her toilet-table, arranging her hair. For, in spite of her sorrow for my uncle, she still cared very much about her appearance. She sat for a little while looking at her face in the glass first on one side, then on the other. As she looked, she thought of her old friend, a rich gentleman of the neighborhood, who had visited her that day, and whom she had known since her girlhood.
All of a sudden she thought she heard something move behind her. She looked round quickly, but there was nothing to be seen. Nothing but the painted portrait of her poor dear husband on the wall behind her. She gave a heavy sigh to his memory as she always did whenever she spoke of him in company, and went on arranging her hair. Her sigh was re-echoed. She looked round again, but no one was to be seen.

Результаты (казахский) 1:

Менің тетя Adventure
(Вашингтон Ирвинг бойынша)
Менің тәтем күшті ақыл мен ерік бар, өте биік үлкен әйел болды. Ол сіз өте батыл әйел қоңырау мүмкін қандай болды. Менің ағам мүлдем жоқ еркіне, өте әлсіз жұқа, кішкентай адам болды. Ол тәтеммен үшін ешқандай матч болды. Олардың неке күннен бастап ол аз және әлсіз өсе бастады. Оның әйелінің қуатты ақыл оған тым көп болды; бұл оның денсаулығына зиян, және көп кешікпей ол ауырып қалдым.
Менің тәтем оған барлық ықтимал қамын: қаласында жарты дәрігерлер тұтас аурухана емдеуге жеткілікті оған оған және белгіленген дәрі аралады. Ол оған дәрігерлер көзделген барлық дәрі-дәрмектер алуға мәжбүрледі, бірақ барлық бекер болды. Менің ағам жаман өсті және бір күні ол оны өлі табылды.
Әпкем оның кедей Құрметті күйеуінің қайтыс жының өте болды. Мүмкін енді ол оны сонша дәрі қабылдауға жасаған бұл өкінішті болды және ол оның мейірімділік құрбаны болды деп, бәлкім, сезіндім. Қалай болғанда да, ол жесір оның еске жасай алатынын көз жасады. Ол жоқтау көйлек өте көп ақша жұмсалған, ол шағын тәулік сияқты ірі шее туралы оған шағын киген; және ол әрқашан өзінің жатын ілулі оған толық метражды портретін болды. Барлық әлемдік оның жүріс-тұрысы жоғары баға берді. «Бір күйеуінің еске сонша жасады әйел, басқа алуға ұзамай лайық,» әпкемнің достарым. Деді
Біраз уақыт өтті, және менің тәтем ол үлкен ел үйі болатын Дербишир өту үшін шешім қабылдады. Үй сұр Derbyshire төбелер арасында ел жалғыз, жабайы бөлігінде тұрды.
Қаласынан тәтеммен бірге келген көпшілігі қызметшілері, қайғылы көрінетін ескі орын ұнамады. Олар оның жарты бос қара көрінетін бөлмелер туралы жалғыз жүре қорықты. Менің тәтем өзі оның үйінің жалғыз пайда таң көрінген. Ол төсек барды алдында, сондықтан, ол өзі есік пен терезелерді қарастырды және оның өз қолымен оларды құлыпталған. Содан кейін ол өз бөлмесіне, бірге ақша мен асыл тастардан аз қорабы бар, үйдің кілтін асырылады. Ол әрқашан барлық нәрсенің өзін көрдім.
Бір күні кешке ол өзінің горничной алыс жіберген соң, ол оның шашы ұйымдастыру, оның дәретхана-үстел отырды. Үшін, ағаммен оның қайғы қарамастан, ол әлі күнге дейін өзінің пайда туралы өте көп қамқорлық. Біріншісі жағында шыны оның бет әлпетін, ал содан кейін ол басқа, кішкентай арналған отырды. Ол қарап, ол өзінің ескі досы, сол күні оған келді көршілік, бай джентльмен, және кім ол өзінің девичестве бері белгілі болған ойлап.
Кенеттен Барлық ол оған артта қадам нәрсе естіген ойладым. Ол тез дөңгелек қарап, бірақ көруге болады ештеңе жоқ. Оған артта қабырғаға оның кедей Құрметті күйеуі боялған портреті, бірақ ештеңе. Ол әрқашан жасады ол компанияның оған айтқан кезде, оның жадында ауыр есімізде, және оның шаш ұйымдастыру шықты. Оның вздох қайта көрініс болды. Ол тағы да дөңгелек қарап, бірақ ешкім көрмеген керек еді.