Alfred Nobel, the great Swedish inv

Alfred Nobel, the great Swedish inventor and industrialist, was a man of many contrasts. He was the son of a bankrupt, but became a millionaire, a scientist who cared for literature, an industrialist who managed to remain an idealist. He made a fortune but lived a simple life, and although cheerful in company he was often sad when remained alone. A lover of mankind, he never had a wife or family to love him; a patriotic son of his native land, he died alone in a foreign country. He invented a new explosive, dynamite, to improve the peacetime industries of mining and road building, but saw it used as a weapon of war to kill and injure people. During his useful life he often felt he was useless. World-famous for his works, he was never personally well-known, for while he lived he avoided publicity. He never expected any reward for what he had done. He once said that he did not see that he had deserved any fame and that he had no taste for it. However, since his death, his name has brought fame and glory to others.
He was born in Stockholm on October 21, 1833 but moved to Russia with his parents in 1842, where his father, Emmanuel, made a strong position for himself in the engineering industry. Emmanuel Nobel invented the landmine1 and got plenty of money for it from government orders during the Crimean War, but then, quite suddenly went bankrupt. Most of the family went back to Sweden in 1859. Four years later Alfred returned there too, beginning his own study of explosives in his father's laboratory. It so occurred that he had never been to school or University but had studied privately and by the time he was twenty was a skilful chemist and excellent linguist having mastered Swedish, Russian, German, French and English. Like his father, Alfred Nobel was imaginative and inventive, but he had better luck in business and showed more financial sense. He was quick to see industrial openings for his scientific inventions and built up over 80 companies in 20 different countries. Indeed his greatness lay in his outstanding ability to combine the qualities of an original scientist with those of a forward-looking industrialist.
But Nobel was never really concerned about making money or even making scientific discoveries. Seldom happy, he was always searching for a meaning to life, and from his youth had taken a serious interest in literature and philosophy. Probably because he could not find ordinary human love -he never married - he began to care deeply about the whole mankind. He took every opportunity to help the poor: he used to say that he would rather take care of the stomachs of the living than the glory of the dead in the form of stone memorials. His greatest wish, however, was to see an end to wars, and thus peace between nations; and he spent much time and money working for the cause until his death in Italy in 1896. His famous will, in which he left money to provide prizes for outstanding work in physics, chemistry, physiology, medicine, economics, literature and promotion of world peace is a memorial to his interests and ideals. And so the man who often believed that he was useless and had done little to justify his life is remembered and respected long after his death. Nobel's ideals which he expressed long before the threat of nuclear war have become the ideals of all progressive people of the world.
According to Nobel's will the capital was to be safely invested to form a fund. The interest3 on this fund is to be distributed annually in the form of prizes to those who, during the previous year did work of the greatest use to mankind within the field of physics, chemistry, physiology or medicine, economics, literature and to the person who has done the most for brotherhood between nations, for the abolition or reduction of permanent armies and for the organization and encouragement of peace conferences.
In his will Nobel wrote that it was his firm wish that in choosing the prize winner no consideration should be given to the nationality of the candidates, but that the most worthy should receive the prize, whether he be a Scandinavian or not. This will was written in Paris, on November 27, 1895.
Since Nobel's death many outstanding scientists, writers and public figures from different countries have become Nobel prize winners.

Результаты (белорусский) 1:

Альфрэд Нобель, вялікі шведскі вынаходнік і прамысловец, быў чалавекам кантрастаў. Ён быў сынам банкрута, але стаў мільянерам, навукоўцам , які клапаціўся пра літаратуру, прамысловец , які здолеў застацца ідэалістам. Ён зрабіў стан , але жыў просты жыццём, і , хоць у вясёлай кампаніі ён часта сумна , калі застаўся адзін. Аматарка чалавецтва, ён ніколі не меў ні жонкі , ні сям'і , каб любіць яго; патрыятычным сынам сваёй радзімы, ён памёр у адзіноце ў чужой краіне. Ён вынайшаў новы выбуховы, дынаміт, каб палепшыць мірны час галін горназдабыўной прамысловасці і будаўніцтве дарог, але ўбачыў , што гэта выкарыстоўваецца ў якасці прылады вайны , каб забіць і параніць людзей. Падчас свайго тэрміну карыснага ён часта адчуваў , што ён бескарысны. Сусветна вядомы сваімі працамі, ён ніколі не быў асабіста добра вядомыя, у той час як ён жыў ён пазбягаў публічнасці. Ён ніколі не чакаў ніякай ўзнагароды за тое , што ён зрабіў. Ён аднойчы сказаў , што ён не бачыў , што ён заслужыў любую вядомасць , і што ў яго не было густу да яе. Тым ня менш, пасля яго смерці, яго імя прынесла вядомасць і славу іншым.
Ён нарадзіўся ў Стакгольме 21 кастрычніка 1833 года, але пераехаў у Расію разам са сваімі бацькамі ў 1842 годзе, дзе яго бацька, Эмануэль, зрабіў моцную пазіцыю для сябе ў машынабудаванне. Эмануіл Нобель вынайшаў landmine1 і атрымаў шмат грошай за гэта ад урадавых заказаў падчас Крымскай вайны, але потым, зусім нечакана збанкрутавала. Большая частка сям'і вярнулася ў Швецыю ў 1859. Чатыры гады праз Альфрэд вярнулася таксама пачынае сваё ўласнае даследаванне выбуховых рэчываў у лабараторыі бацькі. Так адбылося , што ён ніколі не быў у школе або універсітэце , але вучыўся ў прыватным парадку і да таго часу яму было дваццаць гадоў быў майстэрскі хімік і выдатны лінгвіст, асвоіўшы шведскі, руская, нямецкая, французская і англійская мовы. Як і яго бацька, Альфрэд Нобель быў творчы і вынаходлівы, але ў яго была лепшая поспех у бізнэсе і паказаў больш фінансавага сэнсу. Ён быў хуткі , каб убачыць прамысловыя адтуліны для яго навуковых вынаходак і стварылі больш за 80 кампаній у 20 розных краінах. На самай справе яго веліч заключаецца ў яго выдатныя здольнасці спалучаць якасці арыгінальнага вучонага з ўздзеяннямі прамыслоўца дальнабачнай.
Але Нобель ніколі не быў сапраўды занепакоены зарабляць грошы ці нават зрабіць навуковыя адкрыцці. Рэдка шчаслівы, ён заўсёды шукаў сэнс жыцця, і зь юнацтва яго прыняў сур'ёзны цікавасць да літаратуры і філасофіі. Верагодна таму , што ён не мог знайсці звычайную чалавечую любоў не -Ён не жаніўся - ён пачаў глыбока клапаціцца аб ўсяго чалавецтва. Ён выкарыстаў любую магчымасць , каб дапамагчы бедным: ён казаў , што ён палічыў за лепшае б клапаціцца аб страўніках жыцця , чым слава мёртвых у выглядзе каменных мемарыялаў. Яго самае вялікае жаданне, аднак, у тым, каб бачыць канец вайны, і , такім чынам , мір паміж народамі; і ён выдаткаваў шмат часу і грошай , працуючы за справу да яго смерці ў Італіі ў 1896 году Яго знакамітай волі, у якім ён пакінуў грошы , каб забяспечыць прызы за выдатныя работы ў галіне фізікі, хіміі, фізіялогіі, медыцыны, эканомікі, літаратуры і прасоўвання свету свет з'яўляецца помнікам яго інтарэсам і ідэалам. І вось чалавек , які часта лічыў , што ён бескарысны і зрабіў мала , каб апраўдаць сваё жыццё памятаюць і паважаюць яшчэ доўга пасля яго смерці. Ідэалы Нобеля якім ён выказаў задоўга да таго , як пагроза ядзернай вайны сталі ідэалы ўсіх прагрэсіўных людзей свету.
Згодна з Нобеля будзе сталіца павінна была быць бяспечна інвеставаны , каб сфармаваць фонд. Interest3 на гэты фонд будзе штогод размяркоўвацца ў выглядзе прэмій тым , хто ў працягу папярэдняга года зрабіў працу найбольшай карысці чалавецтва ў галіне фізікі, хіміі, фізіялогіі або медыцыны, эканомікі, літаратуры і да чалавека які зрабіў больш за ўсё для братэрства паміж народамі, для адмены або скарачэння пастаянных армій і для арганізацыі і заахвочвання мірных канферэнцый.
ў сваім тэстаменце Нобель пісаў , што яна была яго фірма пажадае , што пры выбары пераможцы прыза ць увагу не варта надаваць з грамадзянствам кандыдатаў, але гэта самы годны павінен атрымаць прыз, калі б ён быў скандынаў ці не. Гэта завяшчанне было напісана ў Парыжы 27 лістапада 1895 г.
Пасля смерці Нобеля многія выбітныя навукоўцы, пісьменнікі і грамадскія дзеячы з розных краін сталі лаўрэаты Нобелеўскай прэміі.