Norman Gortsby was sitting on a ben

Norman Gortsby was sitting on a bench hidden behind the bushes in Hyde Park. It was a warm May evening. The sun had already set and it was rather dark, but he could still make out the faces of the people who were walking past him and hear the sound of their voices. He was a philosopher, and liked sitting in the Park watching people whom he didn't know. While he was wondering who they were and where they were going, a young man came up to the bench, gave a quick look at him and threw himself down by his side. The newcomer was well-dressed and looked like a gentleman. His face was sad and he sighed deeply.
"You don't seem to be in a very good mood," said Norman. The young man was silent. He only looked at Norman again and there was an expression in his eyes that Norman didn't like.
"I really don't know how it all happened." he began at last, "but I've done the silliest thing that I've ever done in my life." He spoke in a low voice, almost in a whisper.
"Yes" said Norman coldly.
"I came to London this afternoon," the young man went on. "I had a meal at the hotel, sent a letter to my people, giving them the address and then went out to buy a piece of soap. They are supposed to give you soap at the hotel but it's always so bad that I decided to buy some for myself. I bought it, had a drink at a bar, and looked at the shops. When I wanted to go back to the hotel, I suddenly realized that I didn't remember its name or even what street it was in. Of course I can write to my people for the address, but they won't get my letter till tomorrow. The only shilling I had on me when I came out was spent on the soap and the drink and here I am with twopence in my pocket and nowhere to go for the night."
There was a pause after he told the story.
"I'm afraid you don't believe me," he added.
"Why not?" said Norman. "I did the same thing once in a foreign capital. So I can understand you very well."
"I'm glad you do," the young man said with a pleasant smile. "And now I must go. I hope by the time it gets quite dark I'll have found a man who'll believe me like you did, and will agree to lend me some money."
"Of course," said Norman slowly. "The weak point of your story is that you can't produce the soap."
The young man put his hand into his pocket and suddenly got up.
"I've lost it," he said angrily.
"It's too much to lose a hotel and a piece of soap on the same day," said Norman.
But the young man did not hear him. He was running away.
"It was a good idea to ask him about the soap, and so simple," Norman thought as he rose to go. But at that moment he noticed a small packet lying by the side of the bench. It could be nothing but a piece of soap, and it had evidently fallen out of the young man's coat pocket when he threw himself down on the bench. Turning red, Norman picked it up.
"I just can't allow him to go away like this," he thought, and started running after the young man.
"Stop!" cried Norman when he saw him at the Park gate. The young man obeyed.
"Here's your piece of soap," Norman said. "I found it under the bench. Don't lose it again, it's been a good friend to you. And here's a pound, if it can help you".
"Thanks," said the young man, and quickly put the money into his pocket.
"Here's my card with my address," continued Norman. "You can return the money any day this week."
The young man thanked him again and quickly went away.
"It's a good lesson to me," Norman thought, and went back to the Park.

Результаты (казахский) 1:

Норман Gortsby Hyde Park бұталар артында жасырын орындықта отырған болатын. Бұл жылы мамыр кеш болды. Күн бастып кетті және бұл өте қараңғы болды, бірақ ол әлі де оған өткен жаяу адамдардың жүзін жасауға және олардың дауыс естіп мүмкін. Ол философ болды, және ол білмеген, адам көріп саябағында отырған ұнады. Ол олар болды және олар қайда жіберіледі, бір жас жігіт орындықта дейін келгендердің қызық жатқанда, оған тез көзқараспен берді және оның тарапынан өзін төмен тастап. дебютант, сондай-ақ болды киімі мен джентльмен ұқсайды. Оның бет қайғылы болды және ол терең күрсінді.
«Сіз өте жақсы көңіл-күй болуы, меніңше, жоқ», Норман деді. жас жігіт үнсіз болды. Ол тек қайтадан Norman қарап және Норман емес ұнады оның көз алдында білдіру болды.
«Мен шын мәнінде бұл неден болғанын білмеймін.» ол, соңғы уақытта бастады «, бірақ Мен бұрын-соңды менің өмірімде Қолынан глупая нәрсе Қолынан». Ол дерлік шепотом, төмен дауыспен сөйледі.
«Иә» Норман суық жауап берді.
Жас жігіт барды «Мен, осы түстен Лондонға келді». «Мен қонақ тамақ болды, оларға мекенжайын бере отырып, халқымның хат жіберіп, содан кейін сабынды бір бөлігін сатып алу үшін шығып кетті. Олар қонақ сізге сабын беруге болжанған, бірақ ол әрқашан, мен шешім қабылдады, сондықтан жаман жатыр өзім үшін кейбір сатып. Мен, оны сатып алған барында сусын болды, және дүкендер қарады. Мен қонақ қайтып келеді кезде, кенет өзіме оның атауын есте жоқ екенін немесе тіпті ол қандай болды көшесі іске асырылған . Әрине, мен мекен-жайы менің адамдарға жазуға болады, бірақ олар ертеңге менің хат алуға болады. Мен шыққанда маған болды ғана шиллинг сабын мен сусын жұмсалған және мұнда болды Мен twopence біргемін түнде баратын менің қалта және «.
ол оқиғаны айтты кейін біраз уақыт болды.
«Мен, сен Маған сенбейсіңдер қорқамын», деді ол.
«Неге жоқ?» Норман деді. «Мен бір рет шетел капиталы сол нәрсе жасады. Сондықтан мен өте жақсы түсінемін.»
«Мен, сен істеу қуаныштымын,» жас жігіт жағымды күлкі бар деді. «Ал қазір мен баруға тиіс. Мен бұл менің ойымша, сіз жасады сияқты маған сену алатындарыңыз кісіні тапты алатындарыңыз, және маған біраз ақша беруге келіседі. Өте қараңғы алады уақыт үміттенеміз»
«Әрине,» баяу Норман деді . «Сіздің тарихы әлсіз нүктесі сіз сабын өндіру мүмкін емес».
Жас жігіт өзінің қалтасына қолын қойып, кенеттен орнынан тұрды.
«Мен оны жоғалтып болатынмын», ол сердито деді.
«Бұл жоғалтады тым көп екен Қонақ үй және сол күні сабын бөлігі «, Норман деді.
Бірақ жас жігіт оны естіп жоқ. Ол қашып болды.
«Бұл сабын жөнінде сұраған жақсы идея болды, сондықтан қарапайым», ол баруға өсті ретінде Норман ойладым. Бірақ сол сәтте ол орындықта жағына жатып шағын пакетін байқадым. Ол сабын орына бірақ ештеңе болуы мүмкін, және ол орындықта өзін жерге лақтырғанда, ол анық, жас адамның пальто қалтасынан құлады. Қызыл Токарлық, Норман оның көтерді.
«Мен жай ғана оған осы сияқты кетеді мүмкіндік мүмкін емес», ол ойладым, мен жас адам кейін іске қосу басталды.
«Тоқта!» ол паркі қақпа оны көргенде, норманд жылады. мойынсұнды жас жігіт.
«Міне, сабын сіздің бөлігі ғой», Норман деді. «Мен орындықта оны таптым. Оны қайтадан жоғалтып емес пе, ол сізге көмектесе алады, егер ол, сендерге жақсы дос болып. Ал мұнда фунт Кел».
«Рахмет», жас жігіт деді, мен тез ақша салып оның қалта.
«Міне, менің мекен-жайы менің карта ғой,» Норман жалғастырды. «Сіз осы аптада кез келген күні ақша қайтаруға болады.»
Жас жігіт оны қайтадан алғыс айтты және тез шығып кетті.
«Бұл маған жақсы сабақ болып,» Норман ойладым, және кері паркі барды.