(1) Capital punishment is a legal i

(1) Capital punishment is a legal infliction of the death penalty; in modern law, corporal punishment
in its most severe form. The usual alternative to the death penalty is long-term or life imprisonment.
The earliest historical records contain evidence of capital punishment. It was mentioned in the Code of
Hammurabi. The Bible prescribed death as the penalty for more than 30 different crimes, ranging from murder to
fornication. The Draconian Code of ancient Greece imposed capital punishment for every offence.
In England, during the reign of William the Conqueror, the death penalty was not used, although the results
of interrogation and torture were often fatal. By the end of the 15th century, English law recognized six major
crimes: treason, murder, larceny, burglary, rape, and arson. By 1800, more than 200 capital crimes were
recognized, and as a result, 1000 or more persons were sentenced to death each year (although most sentences were
commuted by royal pardon). In early American colonies the death penalty was commonly authorized for a wide
variety of crimes. Blacks, whether slave or free, were threatened with death for many crimes that were punished
less severely when committed by whites.
Efforts to abolish the death penalty did not gather momentum until the end of the 18th century. In Europe, a
short treatise, On Crimes and Punishments, by the Italian jurist Cesare Beccaria, inspired influential thinkers such
as the French philosopher Voltaire to oppose torture, flogging, and the death penalty.
The abolition of capital punishment in England in November 1965 was welcomed by most people with
humane and progressive ideas. To them it seemed a departure from feudalism, from the cruel pre-Christian spirit of
revenge: an eye for an eye and a tooth for a tooth. Many of these people think differently now. Since the abolition
of capital punishment crime – and especially murder – has been on increase throughout Britain. Today, therefore,
public opinion in Britain has changed. People who before, also in Parliament, stated that capital punishment was not
a deterrent to murder – for there have always been murders in all countries with or without the law of execution –
now feel that killing the assassin is the lesser of two evils. Capital punishment, they think, may not be the ideal
answer, but it is better than nothing, especially when, as in England, a sentence of life imprisonment only lasts eight
or nine years.
(2) The fundamental questions raised by the death penalty are whether it is an effective deterrent to violent
crime, and whether it is more effective than the alternative of long-term imprisonment.
DEFENDERS of the death penalty insist that because taking an offender's life is a more severe
punishment than any prison term, it must be the better deterrent. SUPPORTERS also argue that no adequate
deterrent in life imprisonment is effective for those already serving a life term who commit murder while being
in prison, and for revolutionaries, terrorists, traitors, and spies.
In the U.S. those who argue against the death penalty as a deterrent to crime cite the following: (1)
Adjacent states, in which one has the death penalty and the other does not, show no significant differences in the
murder rate; (2) states that use the death penalty seem to have a higher number of homicides than states that do
not use it; (3) states that abolish and then reintroduce the death penalty do not seem to show any significant
change in the murder rate; (4) no change in the rate of homicides in a given city or state seems to occur following
an expository execution.
In the early 1970s, some published reports showed that each execution in the U.S. deterred eight or more
homicides, but subsequent research has discredited this finding. The current prevailing view among
criminologists is that no conclusive evidence exists to show that the death penalty is a more effective deterrent to
violent crime than long-term imprisonment

Результаты (армянский) 1:

(1) Մահապատիժը է իրավական Դիտավորությամբ մահապատժի; ժամանակակից օրենքով, մարմնական պատժի
է իր առավել ծանր ձեւով. Սովորական այլընտրանք մահապատժի երկարաժամկետ կամ ցմահ ազատազրկում:
Ամենաշուտը պատմական պարունակի ապացույցներ մահապատժի: Նշվեց, ի օրենսգրքում
Համմուրաբին: Աստվածաշունչն ասում է սահմանվում մահը որպես տույժի է ավելի քան 30 տարբեր հանցագործությունների, սկսած սպանության
պոռնկությունից Անողոք օրենսգիրքը Հին Հունաստանում պարտադրել մահապատիժը ամեն հանցագործություն:
Անգլիայում օրոք William է հաղթող, մահապատիժը չի օգտագործվել, չնայած արդյունքները
տեւած հարցաքննությունից եւ խոշտանգումների էին հաճախ ճակատագրական: Ըստ ավարտին 15-րդ դարում, Անգլերեն ճանաչված իրավունքի վեց հիմնական
հանցագործությունները `դավաճան, սպանություն, գողություն, գողություն, բռնաբարություն, եւ հրկիզման. Ըստ 1800, ավելի քան 200 կապիտալ հանցագործություններ են
ճանաչվում, եւ, որպես հետեւանք, 1000 կամ ավելի անձինք դատապարտվել են մահվան յուրաքանչյուր տարի (թեեւ Ամենա նախադասություններ էին
փոխարինվել են արքայական ներման): Վաղ ամերիկյան գաղութներում մահապատիժը սովորաբար լիազորված է մի լայն
շարք հանցագործությունների: Blacks, թե արդյոք ստրուկ կամ ազատ էին սպառնացել մահվան համար բազմաթիվ հանցագործությունների, որոնք պատժվել
է ավելի քիչ դաժան է, երբ կատարվել է խմբագրին:
ջանքերը վերացնել մահապատիժը չի թափ մինչեւ վերջ 18-րդ դարում. Եվրոպայում մի
կարճ տրակտատ, հանցագործությունների եւ պատիժների, ըստ իտալական իրավագետ Չեզարե Beccaria, ոգեշնչված ազդեցիկ մտածողներ, ինչպիսիք
են որպես ֆրանսիացի փիլիսոփա Վոլտերը ընդդիմանալ խոշտանգումները, ծեծ եւ մահապատժի
վերացման մահապատժի է Անգլիայում 1965 թ. Նոյեմբերին էր ողջունել է մարդկանց մեծամասնության հետ
մարդկային ու առաջադեմ գաղափարների. Նրանց թվում էր, մի շեղում ֆեոդալիզմի, սկսած դաժան նախաքրիստոնեական ոգով
վրեժի `աչքի համար մի աչքով եւ ատամի փոխարէն, ատամ: Շատերը այդ մարդիկ կարծում այլ կերպ հիմա. Քանի որ վերացման
մահապատժի հանցագործության եւ հատկապես սպանության եղել է աճի ամբողջ Մեծ Բրիտանիայում: Այսօր, հետեւաբար,
հասարակական կարծիքի Մեծ Բրիտանիայում փոխվել է: Մարդիկ, ովքեր նախկինում, նաեւ խորհրդարանում, հայտարարել է, որ մահապատիժը չէր
խոչընդոտ է սպանության համար միշտ եղել են սպանությունները բոլոր երկրների հետ, կամ առանց օրենքի կատարման -
այսօր զգում է, որ սպանում է մարդասպան է չարյաց չարիքից: Մահապատիժը, նրանք կարծում են, չեն կարող լինել իդեալական
պատասխանը, բայց դա ավելի լավ է, քան ոչինչ, հատկապես, երբ, ինչպես Անգլիայում, մի ցմահ ազատազրկման դատապարտված միայն տեւում ութ
կամ ինը տարի.
(2) հիմնարար հարցերին մահապատժի են, թե արդյոք դա արդյունավետ կանխարգելող բռնի
հանցագործության, եւ արդյոք դա ավելի արդյունավետ է, քան այլընտրանք երկարաժամկետ ազատազրկման:
պաշտպանների մահապատժի պնդում է, որ, քանի որ հաշվի է խախտողի կյանքը շատ ավելի ծանր է
պատիժ, քան որեւէ ազատազրկման, այն պետք է է լինի ավելի լավը կանխարգելող: ԿՈՂՄՆԱԿԻՑՆԵՐԸ նաեւ պնդում են, որ ոչ մի համարժեք
զսպող է ցմահ ազատազրկման արդյունավետ է նրանց համար, արդեն ցմահ ժամկետը ովքեր սպանություն լինելով
բանտում, եւ հեղափոխականների ահաբեկիչների, դավաճաններ, եւ լրտեսներ:
ԱՄՆ-ում նրանք, ովքեր պնդում են, դեմ են մահապատիժը որպես կանխարգելող հանցագործության մեջբերել հետեւյալը. (1)
հարակից երկրների, որոնցից մեկը մահապատիժը, իսկ մյուսը չի, ցույց տալ, ոչ մի էական տարբերությունները
սպանության փոխարժեքով. (2) պետություններին, որոնք օգտագործում մահապատիժը կարծես ավելի բարձր շարք սպանությունների, քան պետությունների, որոնք չեն
չեն օգտագործում այն, (3) նշում է, որ վերացնելու եւ ապա վերականգնել մահապատիժը չեն կարծես ցույց տալ որեւէ էական
փոփոխություն է սպանության փոխարժեքով. (4) ոչ մի փոփոխություն փոխարժեքով սպանություններից մի տվյալ քաղաքի կամ պետության, կարծես թե տեղի է ունենում հետեւյալը
մի բացատրական կատարման.
Ի 1970-ականների սկզբին, որոշ հրապարակված զեկույցները ցույց են տվել, որ յուրաքանչյուրը կատարումը է ԱՄՆ-վախենան ութ կամ ավելի
սպանություններն, սակայն հետագա ուսումնասիրությունները վարկաբեկված այս եզրակացությունը: Ներկայիս գերակշռող տեսակետը շրջանում
քրեագետները այն է, որ ոչ մի համոզիչ ապացույց գոյություն է ցույց տալ, որ մահապատիժը ավելի արդյունավետ կանխարգելող է
բռնի հանցագործության քան երկարատեւ ազատազրկման